"Jekyll & Hyde"
reżyseria: Michał Znaniecki - Teatr Rozrywki w ChorzowiePodobno Robert Stevenson napisał upiorną opowieść o walce Dobra ze Złem w ciągu trzech dni. Historia ta tak bardzo przeraziła jego żonę, że autor spalił rękopis w kominku, po czym w ciągu kolejnych trzech dni napisał ją jeszcze raz... Ile w tym prawdy? Nie wiadomo, ale brzmi dobrze.
„Jekyll & Hyde”, oparty na jego noweli, jest niewątpliwie jednym z najciekawszych musicali końca XX wieku. Jego partytura pełna jest mrocznych i niepokojących brzmień, co zdecydowanie wyróżnia go spośród wielu innych.
Światowa prapremiera musicalu miała miejsce w Alley Theatre w Houston (USA), 24 maja 1990 roku. Na Broadwayu zadebiutował w 1997 r., a gdy po czterech latach schodził z afisza nowojorskiego Plymouth Theatre, był już najdłużej granym spektaklem tego teatru (1.543 przedstawienia).
Spektakl otrzymał kilka nominacji do Tony Award, niestety — tylko nominacji.
Grany jest w wielu miejscach na świecie — w Czechach, Niemczech, Japonii i Kanadzie.
Fascynująca muzyka Wildhorna prowokuje wokalistów do zmierzenia się z tym dziełem – w ciągu kilkunastu lat powstały liczne nagrania płytowe. I choć nikt nie ośmiela się tknąć najważniejszych songów, to jednak wiele piosenek bywa zmienionych lub bezlitośnie pociętych.
JEKYLL & HYDE jest wystawiany w ramach specjalnej umowy z Music Theatre International (MTI).
Prezentujemy notki biograficzne realizatorów najnowszej chorzowskiej produkcji - prapremiery musicalu "Jekyll & Hyde" - reżysera Michała Znanieckiego, Katarzyny Aleksander-Kmieć, Pawła Dobrzyckiego, Barbary Ptak i Jerzego Jarosika
Michał Znaniecki
Reżyser, dramaturg, scenograf i pedagog, autor ponad 100 inscenizacji muzycznych i dramatycznych. Rozpoczął studia w warszawskiej PWST. Następnie studiował na Uniwersytecie w Bolonii u Umberto Eco, a później - u Giorgio Strehlera w Teatro Piccolo di Milano, gdzie wyreżyserował swoje przedstawienie dyplomowe. Byli to "Emigranci" S. Mrożka.
Wyjątkowe umiejętności reżyserskie potwierdził debiutując w mediolańskiej La Scali przedstawieniem, opartym na muzyce Monteverdiego. Miał wówczas zaledwie 24 lata i dzięki temu spektaklowi przeszedł do historii jako najmłodszy reżyserem, debiutujący w tym najsłynniejszym włoskim teatrze operowym!
Uznany za największy talent reżyserski w 1995 roku, począł utwierdzać swoją pozycję w teatrach operowych i dramatycznych we Włoszech, Francji, Irlandii i Polski. W teatrze operowym, oprócz pozycji repertuarowych ("Don Pasquale", "Carmen", "Straszny dwór", "Macbeth", "Simon Boccanegra", "Ballo in Maschera", "Otello", "Rigoletto") pasjonował się i wciąż pasjonuje odkrywaniem i realizacją dzieł rzadkich, nieznanych, takich jak "Maddalena" Prokofiewa, "Drei Pintos" Mahlera, "Ożenek" Mussorgskiego, "Żydówka" Halevy\'ego czy "Flaminio" Pergolesiego.
Wrócił do La Scali ze swoim autorskim spektaklem "Autour de Chopin" (przedstawianym też w Teatrze Narodowym w Warszawie, w National Concert Hall w Dublinie, na Festiwalu delle Nazioni w Umbrii i innych prestiżowych miejscach).
W 1995 roku w Mediolanie Michał Znaniecki założył grupę teatralną Ape Teatrale. Współpracuje ona z takimi instytucjami jak: Opera Bolońska, Rossini Opera Festival w Pesaro, Cantiere di Montepulciano, Wexford Opera Festival, Festival Pergolesi Spontini w Jesi, Festival di Due Mondi w Spoleto, Luglio Musicale Trapanese na Sycylii. Wielojęzykowe spektakle i happeningi plenerowe miały swoje premiery w najważniejszych teatrach i na największych placach Boloni, Mediolanu, Pesaro, Rzymu, Montepulciano, Como i Dublina.
Artysta jest również dyrektorem artystycznym stowarzyszenia CON-Teatro z siedzibą w Turynie. Instytucja ta organizuje współpracę między europejskimi instytucjami teatralnymi, współdziała z wieloma festiwalami i teatrami we Włoszech, Francji, Hiszpanii aranżując warsztaty, laboratoria teatralne i językowe oraz inne przedsięwzięcia, mające na celu wymianę kulturalną między młodymi twórcami teatru. Wykłada w wielu szkołach teatralnych na terenie Włoch, m.in. jako wykładowca technik improwizacji w szkole Teatro Piccolo di Milano.
W ostatnich sezonach pojawił się jako reżyser i scenograf na scenach Opery turyńskiej ("Man and boy Dada" Nymana), bolońskiej ("Ascanio in Alba" Mozarta), sardyńskiej ("Mose in Egitto" Rossiniego); w Trieście zrealizował operę Haydna "Isola Disabitata", w Teatro Pergolesi w Jesi odbyła się prapremiera "L\'Ape Musicale" autorstwa Da Ponte, a na Festiwalu delle Nazioni miała miejsce prapremiera włoska "Mandragory" Szymanowskiego. W Turynie, po raz kolejny powstała inscenizacja "Króla Leara" Szekspira, a we Wrocławiu - entuzjastycznie przyjęte "Cosi fan tutte" Mozarta.
Rok 2006 był rokiem Mozarta. Michał Znaniecki zrealizował kilka spektakli tego genialnego artysty: "Don Giovanni" pokazywany w Bresci, Pavi, Como, Cremonie a przede wszystkim w Paryżu, zaś "Massy" i kolejna inscenizacja "Cosi fan tutte" - tym razem na Sycylii.
Rok 2007 otworzył spektakl "Cyrano de Bergerac" z Placido Domingo w roli tytułowej, zrealizowany w Valencji (i zarejestrowany w high definition na DVD, które pojawi się na rynku pod koniec roku). W Polsce wielką popularność przysporzyła reżyserowi superprodukcja "Napoju miłosnego" Donizettiego na Pergoli we Wrocławiu, zrealizowana dzięki stałej współpracy z Operą Wroclawską. Dziś Michał Znaniecki pracuje nad "Samsonem i Dalilą" w Bolonii i Liege, operą "Rigoletto" Verdiego we Wrocławiu i na Sycylii, "Cosi fan tutte" w Bilbao i licznymi spektaklami dramatycznymi.
Katarzyna Aleksander-Kmieć
Pedagog tańca, choreograf, tancerka, jedna z najciekawszych postaci w młodym pokoleniu polskiej choreografii. Jest absolwentką (z wyróżnieniem) Konserwatorium Tańca im. Barata w Lake Forest, Illinois, gdzie studiowała m.in. taniec nowoczesny, klasyczny, jazzowy, pedagogikę tańca, choreografię, produkcję tańca oraz improwizację.
Jeszcze w trakcie studiów zaangażowano ją jako tancerkę w The Repertory Dance Company, gdzie również wystawiała swoje prace choreograficzne. Podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych współpracowała z Routh Page School of Dance, Lou Conte Dance Studio, Joell Hall Dance Center, North Shore School of Dance. Wróciła do Polski ze znakomitymi referencjami.
Obecnie jest nauczycielem tańca współczesnego w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej w Bytomiu oraz Teatrze Rozrywki w Chorzowie. Gościnnie współpracuje z John Cranko School Stuttgart. Tworzy autorskie wariacje współczesne i przygotowuje uczniów szkoły do udziału w konkursach tańca w kraju i za granicą, gdzie zdobywają wysokie miejsca, nagrody i wyróżnienia (m. in. w Czechach, Francji i we Włoszech). Katarzyna Aleksander-Kmieć jest laureatką Nagrody za najlepszą współczesną choreografię XII Ogólnopolskiego Konkursu Tańca - Gdańsk 2001 i ZŁOTEJ MASKI za choreografię do spektaklu "KRZYK według Jacka Kaczmarskiego" (Teatr Rozrywki w Chorzowie). Wśród wielu dowodów uznania jej talentu znajdują się również: Dyplom Ministra Kultury (2006), Nagroda Marszałka Województwa Śląskiego dla Młodych Twórców (2006), oraz Brązowy Krzyż Zasługi (2005).
Do najciekawszych jej realizacji choreograficznych należą spektakle: "Rumbugiługi, czyli nie zapominajcie sióstr Andrew", "KRZYK według Jacka Kaczmarskiego" oraz "Rent" (nominacja do ZŁOTEJ MASKI 2007) w Teatrze Rozrywki, "Na krawędzi" (Tczew / Teatr Rozrywki), "Zagubieni w sobie" (przedstawienie autorskie - Gliwicki Teatr Muzyczny), "Ballady kochanków i morderców" (Teatr Korez w Katowicach), "Korowód według Marka Grechuty" (Teatr Polski w Bielsku-Białej), "Dr. Dolittle i jego zwierzęta" (nominacja do ZŁOTEJ MASKI za choreografię, ZŁOTA MASKA za przedstawienie - Teatr Dzieci Zagłębia w Będzinie, oraz Teatr im. W. Bogusławskiego w Kaliszu), "101 Dalmatyńczyków" (Teatr Lalek we Wrocławiu, Teatr Miejski im. W. Gombrowicza w Gdyni), "W 80 dni dookoła świata" (Teatr Muzyczny we Wrocławiu) oraz "Księga Dżungli" (Opolski Teatr Lalki i Aktora).
Przez współpracowników jednoznacznie oceniana jest jako wymagająca, kompetentna perfekcjonistka. Nie interesują jej komercyjne przedsięwzięcia, a taniec jest jej największą pasją, która traktuje z największą powagą. W pracy z młodzieżą osiąga znaczące sukcesy, m. in. dzięki konsekwencji i bezwzględnemu zaangażowaniu w pracę, którego wymaga zarówno od uczniów, jak i od siebie.
Paweł Dobrzycki
Scenograf teatralny, malarz, grafik i architekt. Absolwent wydziału architektury Politechniki Krakowskiej (1980) i Studium Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1981). Twórca projektów scenograficznych do ponad 150 realizacji polskich i zagranicznych. W latach 1984-2001 wykładał projektowanie scenografii na krakowskiej ASP, a w latach 1985-92 prowadził seminarium scenograficzne na wydziale reżyserii Akademii Teatralnej w Krakowie oraz był konsultantem studentów scenografii St. Martin College of Art w Londynie. Od 2001 roku jest szefem katedry scenografii warszawskiej ASP. Był stałym scenografem Teatru Powszechnego w Warszawie (1982-89) i Teatru Nowego w Poznaniu (1988-90). Wchodził w skład Rady Teatru polskiego ministerstwa kultury (1990-93). Był jurorem polskich festiwali i konkursów teatralnych. Projektant wielu wystaw scenograficznych oraz autor szeregu wystaw indywidualnych (Norymberga, Moskwa, Paryż, Kraków, Warszawa, Wrocław, Poznań, Lublin i in.); uczestniczył także w wystawach zbiorowych.
Projektował scenografię do takich przedstawień operowych, jak: "Faust" Gounoda w Operze Krakowskiej i Wrocławskiej; "Nabucco" Verdiego, "Wesele Figara" Mozarta i "Diabły z Loudun" Pendereckiego w Teatrze Wielkim w Poznaniu; "Turandot" Pucciniego i "Carmen" Bizeta w Operze Nova w Bydgoszczy; "I Capuletti e i Montecci" Belliniego oraz "Nabucco" i "Aida" Verdiego dla Opery Wrocławskiej. Współpracował z wieloma polskimi teatrami dramatycznymi w Warszawie, Poznaniu, Łodzi, Krakowie, Lublinie, a także z Teatrem Telewizji. Najważniejsze zagraniczne projekty scenograficzne artysty: "Iwona, księżniczka Burgunda" Gombrowicza w Theatre Espace Acteur (Paryż) i w Deutsche Nazionaltheather (Weimar), "Żegnaj Judaszu" Iredyńskiego w Teatrze im. Jermołowej (Moskwa), "Tartuffe" Moliera w Dramteatrze (Omsk, Rosja), "Diabły z Loudun" Whitinga w Clwyd Theatre Mold (Walia), "Król Lear" Szekspira w Haymarket Theatre (Leicester), w Young Vic Theatre (Londyn) i w The Panasonic Globe Theatre (Tokio), "Słodki ptak młodości" Williamsa w Municipal Theatre (Hajfa, Izrael), Hamlet Szekspira w Contemporary Theatro Porta (Ateny), "Schneewittchen" Walsera dla Zurich Summer Festival (Szwajcaria), "Antygona" Sofoklesa w teatrze antycznym w Epidauros (Grecja). W Teatrze Wielkim - Operze Narodowej przygotował dekoracje do "Strasznego dworu" w reżyserii Mikołaja Grabowskiego (2004).
Jego scenografia do spektaklu "Trainspotting" Irvine Welsh\'a w reżyserii Michała Ratyńskiego w katowickim Teatrze Śląskim im. St. Wyspiańskiego została nagrodzona ZŁOTĄ MASKĄ. W Teatrze Rozrywki projektował scenografię do spektakli "Nikiformy", "Evita", "Madame Therese" oraz "Rumbugiługi czyli nie zapominaj sióstr Andrew".
Barbara Ptak
Jest urodzoną chorzowianką. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych najpierw w Krakowie, potem w Warszawie, gdzie w 1963 roku uzyskała dyplom w pracowni prof. Józefa Mroszczaka.
Współpracuje ze wszystkimi teatrami na Śląsku oraz z wieloma teatrami w Polsce i za granicą (Niemcy, Włochy). W sumie w teatrach dramatycznych, muzycznych, operetkach, operach i telewizji zrealizowała do tej pory 111 widowisk z repertuaru klasycznego ("Mazepa", "Cyd", "Intryga i miłość", "Romeo i Julia", "Wujaszek Wania") oraz musicali, oper i operetek ("Kram z piosenkami", "Ocean Niespokojny", "Skrzypek na dachu", "My Fair Lady", "Zaczarowany flet", "Traviata", "Straszny dwór", "Giselle"). Z Michałem Znanieckiem współpracowała m.in. przy realizacji "Szwagierek" (Teatr Rozrywki, 2000) oraz "L\'Ape Musicale" i "Don Giovanni" - obydwa przedstawienia zrealizowano we Włoszech.
Już w czasie studiów podjęła współpracę z filmem ("Nóż w wodzie", "Faraon", "Ziemia obiecana", "Noce i dnie", "Perła w koronie", "Królowa Bona", "Dagny", "Obietnica poranka"). Niektóre z nich zrealizowała za granicą. Podczas pracy nad z górą 60 tytułami spotkała najwybitniejszych reżyserów: Romana Polańskiego, Jerzego Kawalerowicza, Kazimierza Kutza, Jerzego Antczaka, Andrzeja Wajdę, Wojciecha Solarza, Ryszarda Beara, Tadeusza Chmielewskiego i wielu innych. Jej kostiumy świadczą o wnikliwej wiedzy, fachowości, wrażliwości malarskiej. Otrzymała wiele nagród, wśród nich także ZŁOTE MASKI.
W Teatrze Rozrywki zaprojektowała kostiumy do następujących spektakli: "Ocean Niespokojny", "W Stryjskim Parku na festyni", "Kram z piosenkami", "Skrzypek na dachu" oraz "Szwagierki". Barbara Ptak jest autorką unikatowego wydawnictwa pt. "Stanisław Ptak. Jego... Listy. Jego... Miłość. Ich... Twórczość". Jest to bogato ilustrowana biografia męża artystki, uzupełniona biografią samej Barbary Ptak.
Jerzy Jarosik
Absolwent Wydziału Instrumentalnego w klasie fletu oraz Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Kompozytor, aranżer, instrumentalista. Wykładowca katowickiej uczelni; od września 2005 r. Dyrektor Instytutu Jazzu na Wydziale Kompozycji, Interpretacji, Edukacji i Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach. Do grona jego absolwentów należą wybitni saksofoniści: Jerzy Główczewski, Maciej Sikała, Tomasz Szukalski i inni. W roku 1979 został kierownikiem muzycznym Teatru Rozrywki w Chorzowie, stając się jednocześnie twórcą i dyrygentem teatralnej orkiestry. Ma w swoim dorobku kierownictwo muzyczne większości spektakli w "Rozrywce" ("Trala Trala Tralalińscy", "Huśtawka", "Ocean Niespokojny", "Jeszcze w zielone gramy", "Opera za trzy grosze", "Tango Oberiu. 1928", "Szwagierki", "W 80 dni dookoła świata po stu latach", "Cabaret", "Skrzypek na dachu", "Evita", "Człowiek z La Manchy", "Jesus Christ Superstar", "Dyzma - musical", "Rudolf Valentino", "Odjazd", "West Side Story", "Canterville Ghost", "Spin - musical" oraz "Rent"). Współtwórca koncertów prima-aprilisowych i sylwestrowych. Niegdyś członek orkiestr: Ireneusza Wikarka, Jerzego Miliana i Zbigniewa Kalemby. Współpracował ze Sławomirem Kulpowiczem. Ulubiony przez takich solistów jak: Edyta Geppert, Agnieszka Fatyga czy Michał Bajor (którym przez wiele lat towarzyszył jako dyrygent big-bandów).
Ma w swym dorobku udział w wielu edycjach Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu oraz nagrody na festiwalach jazzowych. Jest laureatem nagrody indywidualnej w konkursie wrocławskiego Jazzu nad Odrą\'71 oraz nagrody zespołowej dla Silesian Set, którą trio Kulpowicz-Dechnik-Jarosik otrzymało rok później.
W roku 2002 uhonorowany został Nagrodą Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury.
Prezentujemy również notki biograficzne autorów musicalu "Jekyll & Hyde" w reżyserii Michała Znanieckiego - Roberta Louisa Stevensona, Stevea Cudena, Franka Wildhorna i Leslie Bricussea.
Robert Louis Stevenson
Ze względu na barwny i prosty styl Robert Louis Stevenson (1850-94) jest często uważany przez poważne koła akademickie za pisarza drugorzędnego. Bez wątpienia należał on do najbardziej lubianych twórców swojego pokolenia, a jego notatki z podróży, opowiadania i powieści cieszą się nadal znaczną poczytnością.
Stevenson urodził się w Edynburgu w szanowanej rodzinie inżynierskiej. Był chorowitym dzieckiem, a jego samotne dzieciństwo zdominowała osoba Alison "Cummie" Cunningham, guwernantki, która zabawiała go ludowymi bajkami zakorzenionymi w kalwińskiej tradycji. Stevenson został wysłany na studia inżynierskie, ponieważ jednak przedmiot edukacji zbytnio go nie zajmował, spędzał większość czasu w pubach i domach publicznych Edynburga; w końcu przeniósł się na wydział prawa.
W 1875 r. powinien był rozpocząć praktykę adwokacką, wcześniej jednak zdecydował się poświęcić karierze literackiej. Nadzwyczajna umiejętność władania piórem przysporzyła mu rozgłosu już w czasach studenckich. W ciągu całego życia Stevenson opublikował ponad sto artykułów, począwszy od błahych felietonów do odważnych analiz politycznych. Opowieści o jego rodzinnym mieście, zebrane i wydane pod tytułem "Edinburgh: Picturesque Notes", oddają wiernie atmosferę Edynburga, jego charakter i pejzaż, blaski i cienie.
Pierwszym znaczącym sukcesem literackim Stevensona stało się wydanie "An Inland Voyage" oraz "Travels with a Donkey in the Cevennes". Była to seria kalejdoskopowych zapisków z podróży do Francji, dokąd pisarz wyjechał, uciekając przed ponurą szkocką aurą. Tam właśnie spotkał Fanny Osbourne, starszą o 10 lat Amerykankę, która wraz z dwójką dzieci opuściła męża. Podróż do San Francisco, aby się z nią połączyć, stała się dla Stevensona inspiracją do napisania jego najważniejszej pracy faktograficznej, "The Amateur Emigrant", będącej żywym zapisem obserwacji i doświadczeń uczestnika wielkiej fali europejskiej emigracji do Stanów Zjednoczonych w XIX w.
Poślubiwszy niedawno rozwiedzioną Fanny, Stevenson rozpoczął wraz z nią długą tułaczkę w poszukiwaniu nowego, odpowiadającego obojgu miejsca zamieszkania, która zrazu zaprowadziła ich do Szwajcarii, potem na Riwierę Francuską, wreszcie na północ Szkocji. Do pisania powieści przystąpił stosunkowo późno, zdobywając za to natychmiastowy rozgłos dzięki "Wyspie skarbów". Opowieść dla młodzieży z 1881 r. została zadedykowana pasierbowi i późniejszemu współpracownikowi, Lloydowi Osbourne\'owi.
W 1886 r. powstał najsłynniejszy utwór Stevensona, "Dziwna historia dra Jekylla i Mra Hyde\'a", którego akcja toczy się co prawda w Londynie, przypominającym jednak rodzinne miasto autora.
W historii o schizofreniku można zresztą dopatrzyć się metafory odnoszącej się do edynburskiego Starego Miasta, do jego podwójnego oblicza, dobrobytu i nędzy. Rodzime korzenie ma również podjęta w opowiadaniu analiza właściwej kalwinizmowi obsesji winy i potępienia.
W tym samym roku ukazał się romans historyczno-przygodowy "Porwany za młodu", napisany
w przekonaniu, że literatura powinna przede wszystkim dostarczać rozrywki.
W 1887 r. Stevenson na dobre opuścił Wielką Brytanię, udając się najpierw do Stanów Zjednoczonych, gdzie rozpoczął pracę nad swoją najwybitniejszą powieścią, "The Master of Ballantrae". Rok później wyruszył w rejs po morzach południowych i w końcu osiedlił się na Samoa. Jego ostatnie prace to m.in. kilka opowiadań o tematyce polinezyjskiej, takich jak ponury, realistyczny "The Ebb Tide" oraz "The Beach of Falesa".
Jednak Szkocja pozostała dla pisarza niewyczerpanym źródłem inspiracji. Powstała "Katriona", ciąg dalszy "Porwanego za młodu", poza tym Stevenson pracował nad kolejnymi powieściami, których akcję osadził w ojczyźnie, "St Ives" i "Weir of Hermiston". Zmarł nagle, w trakcie pracy, w 1894 r. Został pochowany na szczycie góry Vaea, skąd rozpościera się wspaniały widok na Pacyfik.
Steve Cuden
Amerykański pisarz, reżyser, producent. Najbardziej znany z powodu współpracy z Frankiem Wildhornem właśnie przy musicalu "Jekyll & Hyde". Napisał kilka scenariuszy dla filmu i telewizji, wśród których najpopularniejsze to: "Mummies Alive! The Legend Begins" (1998), oraz seriale tv - "Extreme Ghostbusters (1997), "Wing Commander Academy" (1996) oraz "Iron Man (1994). Jest producentem i reżyserem filmu "Lucky" (2002).
Frank Wildhorn
W roku 1999 Frank Wildhorn stał pierwszym w historii amerykańskim kompozytorem, który w wieku 22 lat osiągnął taki sukces: na Broadway\'u grano równocześnie trzy jego musicale!
"Jekyll & Hyde" (napisany z Leslie Bricusse\'em), który otrzymał dwie nominacje do Tony Award, konkurował z "The Scarlett Pimpernel" (napisanym z Nan Knighton), który otrzymał cztery nominacje do Tony Award oraz "The Civil War" (napisanym wspólnie z Jackiem Murphy i Gregory Boydem), który z kolei otrzymał dwie nominacje do Tony Award. Wszystkie trzy musicale wciąż są wystawiane
z powodzeniem nie tylko w Ameryce, ale i na innych kontynentach. To nie wszystko. Frank Wildhorn jest kompozytorem piosenek dla broadway\'owskiego "Victor / Victoria", do których słowa napisał Leslie Bricusse, a także producentem i współtwórcą "Harlem Song" - pierwszego takiego show w słynnym Apollo Theater w Harlemie (Nowy York).
Światowa prapremiera musicalu miała miejsce w Alley Theatre w Houston (USA), 24 maja 1990 roku. Na Broadwayu zadebiutował w 1997 r., a gdy po czterech latach schodził z afisza nowojorskiego Plymouth Theatre, był już najdłużej granym spektaklem tego teatru (1.543 przedstawienia). Spektakl pokazano w całych Stanach, podczas trzech wielkich tournee i w ramach setek tzw. "regionalnych" produkcji w USA i Kanadzie. 35 zagranicznych inscenizacji miało miejsce m.in. w Niemczech, Austrii, Hiszpanii, Japonii, Szwecji, Belgii, Holandii, Danii, Wielkiej Brytanii, Na Węgrzech i w Australii.
Frank Wildhorn nadal komponuje, współpracując przede wszystkim z Nan Knighton i Leslie Bricusse\'em. Od ostatnich tytułów należą: "Cyrano" (premiera w Londynie 2006), "Vienna" (premiera w Buapeszcie, 2006), "Frankenstein" (napisany z Gregory Boydem i Jackiem Murphy), którego premiera odbyła się w Houston, również w ubiegłym roku.
Wildhorn jest również autorem nowoczesnej wersji "Carmen", rock\'n\'rollowej wersji "Alicji w Krainie Czarów" oraz muzycznej wersji "Bonnie & Clyde" (napisanej z Donem Black\'iem).
Wśród artystów, którzy mają w repertuarze utwory Franka Wildhorna są prawdziwe gwiazdy: Whitney Houston, Natalie Cole, Kenny Rogers, Sammy Davis Jr, Liza Minnelli, Julie Andrews i wiele innych.
Lesli Bricusse
Kompozytor, librecista, autor tekstów piosenek.
Jest podwójnym laureatem Oscara oraz nagrody Grammy. Urodził się w Londynie, studiował w Cambridge, gdzie założył "Musical Comedy Club. Tam właśnie, jako współautor i reżyser wystawił dwa spektakle muzyczne: "Out Of The Blues" oraz "Lady At The Wheel", którymi utorował sobie drogę na West End.
W karierze pomogła mu wielka Beatrice Lillie, zapraszając Leslie Bricusse\'a do swojego show "Wieczór z Beatrice Lillie" w Globe Theatre. Napisał wtedy komedię muzyczną "Boy On The Corner" oraz scenariusz do pierwszego swojego filmu "Charley Moon", który zdobył pierwszą nagrodę Ivor Novello. Wtedy też Leslie Bricusse zrezygnował z występowania na scenie i postanowił zająć się wyłącznie pisaniem.
Jego późniejsze spektakle muzyczne - to "Pickwick", "Harvey", "The Good Old Bad Old Days", "Scrooge", "One Shining Moment" i in.
Napisał piosenki do takich filmów jak "Doctor Dolittle", "Scrooge", "Superman" oraz kilku odcinków "Toma & Jerry".