Jak zagrać celę śmierci?

Dla wywołania dobrego wrażenia – lub przynajmniej z poczucia przyzwoitości – publiczność gotowa udawać, że stworzy z aktorami wspólnotę strachu, oczekiwania i spełnienia. To niepotrzebne i daremne wysiłki, gdyż już w chwilę po wyjściu z teatru każdy zagra winę po swojemu i będzie czekał na własną karę. Odnosi się to przede wszystkim do kary zasadniczej i porządkowej (usuwając człowieka świat robi wokół siebie trochę porządku).

14 kwietnia 1998 roku
Cela śmierci jest światem i niczym więcej być nie chce. Ale nie będzie nim ani za dużo, ani za długo, bo skazańcom zgaśnie nad ranem.

3 kwietnia 2013 roku
Pewno powiedzą śmierci, że czekali na nią, ale ona im nie uwierzy.

28 czerwca 2015 roku
Bardzo dawno temu coś do nich należało naprawdę – wiersze, marzenia, miłości, przyjaźnie – lub chociaż wyrok życia.

czerwiec 2015 roku
Zabijaj czas, nim czas ciebie zabije. Zajmij się czymś przed egzekucją.

bez daty
Kat i jego pomocnicy noszą maski – ale to nieważne – ważniejsze, że są podobni do ludzi, których dotąd spotkałeś – podobnie jak tamci muszą jak najszybciej o tobie zapomnieć – a może uczynią to szybciej.

bez daty
Czas przeszły – dokonany i skonany.

1 sierpnia 2017 roku
Jak każdy, komu to się zdarzyło, czujesz się winny i niewinny, myślisz o sobie z nienawiścią i czułością.
16 marca 2018 roku
Pierwsza ściana patrzy na drugą, potem trzecia chce dostrzec jakieś odbicie, wpatrując się bez sentymentu w czwartą, której nie ma. W tym ograniczonym świecie ściany co pewien czas wymieniają się stronami. Z perspektywy zmiany plastyki sceny, to łatwa i stara sztuczka. Świadectwo tego, że ściany nie zwracają uwagi na nowego lokatora. Jest nie tylko winny, ale i przezroczysty.

16 kwietnia 2018 roku
Kafka – „Kolonia karna" – „Zawiadamianie go o wyroku byłoby niepotrzebne. Pozna go przecież na własnym ciele".

5 sierpnia 2018 roku
Podczas odsiadywania wyroku pozwala się więźniom napisać tylko jeden list. To forma wymuszenia odruchów solidarności zarówno ze skazanymi na śmierć, jak i z tymi, którzy nie opanowali sztuki pisania.

bez daty
Zamykasz oczy. Cela jest kolorowa, szeroko otwarto okna, wieje ciepły wiatr, a na plac zabaw przyszli chłopcy i dziewczęta z sąsiedztwa. Zaraz wyruszycie na dziecięcą krucjatę.

bez daty
Całymi dniami sztuczne, nieprawdziwe światło. Dopiero na placu straceń uchyli się nieco nieba.

28 marca 2020 roku
Poprowadzą w szpalerze odbić, długim korytarzem najemnych luster.

29 marca 2020 roku
Kilka skromnych, przytulnych klatek. W każdej zimne meble. Niezdolni do uśmiechu ludzie próbowali się zadomowić. Zapewne wrócili z pracy w urzędzie. Ich pogarda do dialogów doprowadziła do przedwczesnego opuszczenia kurtyny.

3 maja 2020 roku
Wyrok nieustannie dopomina się naiwnej uwagi, troski i czułości. Pozostaje w tym dziecinny, mimo że starzeje się ze skazanym.

10 stycznia 2021 roku
Cztery kąty a ból piąty.

31 stycznia 2021 roku
Wszystko wyjaśni się (a więc rozjaśni), gdy pogodzisz się ze sposobem wykonywania życia – a zatem, w pewnym sensie, ze sposobem wykonywania na sobie kary śmierci.

marzec 2021 roku
Najbardziej oczytany opowiadał pozostałym książki. Gdy przyszło do „Hamleta", to wszyscy byli zgodni, że tytułowy bohater powinien romansować nie z Ofelią, a z Lady Makbet. Wtedy sprężyną akcji nie stałoby się bredzenie ducha ojca, ale namiętność i pomysłowy seks, a o swoje zabiegałby nie melancholijny gówniarz, ale następca tronu z krwi, kości i pożądania.

7 kwietnia 2021 roku
Każde kłamstwo, które cię tutaj doprowadziło, a w końcu porzuciło, posiada wyraźny kształt i krawędzie. Wreszcie widzisz okaleczone brzegi.

14 kwietnia 2021 roku
Jeżeli zabraknie udanych lub jakichkolwiek celów, to wszystko nadal rozegra się w życiu, które będzie dobrowolnie upływać – w samotnej drodze na szczyt schodów. Bezpośrednio na szafocie wiedza o sobie co najwyżej pociągnie w dół.

bez daty
Oddawanie się w celi marzeniom o śmierci było chwytem podejrzanym intelektualnie, paradoksalnym, zbędnym i trudnym do wytłumaczenia, ale nic lepszego nie przychodziło mu do głowy.

bez daty
Lęk będzie największą torturą. Wcześniej należy zlecić wyobraźni towarzyską konwersację z oprawcami, a w uzasadnionych przypadkach wspólne spożywanie posiłków.

bez daty
Wypełni się coś formalnego i mającego pozory sprawiedliwości. Skazaniec nie jest jedynym, który traci czas. Co prawda w jego wypadku ma to charakter nieodwracalny, ale inni też mają sporo do stracenia. Nie rozumiem, po co ten cały krzyk.

bez daty
Drzwi są szeroko otwarte. Wieje chłodem. Wchodzą aktorzy, świadkowie i przypadkowi widzowie. Węszą za bohaterem przedstawienia. Nie włamali się do pokoju (jak uczynili to bohaterowi „Kartoteki"), a do celi śmierci.

bez daty
Naśladował odporność czarnych charakterów. Był zaradny i odważny. Podczas tortur skręcał sobie papierosa z samego bólu.

bez daty
Jakie procedury obowiązują w zakładzie karnym w przypadku wyczerpania się zapasu sznura i jaka bywa szczegółowa specyfikacja zamówienia trumien? Czy ten sam druk formularza można wykorzystać do zakupu tabletek uspokajających dla skazańca? Intendent musi ponadto pamiętać o igłach i strzykawkach jednorazowych – w sytuacji, gdyby zaszła konieczność podania leków dożylnie – oraz o zabezpieczeniu spirytusu, niezbędnego po zakończeniu części oficjalnej.

bez daty
Kapelan prosił, by nie traktować ostatniego słowa jako okazji do wyzwisk oraz rzucania klątw na sędziego, prokuratora i wykonawcę wyroku. Najlepiej sprawdzają się krótkie formuły pożegnalne: do zobaczenia w piekle, ewentualnie (w wypadku osób niewierzących): do zobaczenia nigdzie.

bez daty
Genet – „Ścisły nadzór" – Zielonooki: „Jestem więzieniem i jestem sam na świecie".

bez daty
Obojętność wobec siebie można osiągnąć na wiele sposobów, z których umieranie jest najprostsze i nie oczekuje sprawozdania z realizacji projektu.

bez daty
Po przebudzeniu nie użyjesz żadnego snu powtórnie, w dowolnie wybranym celu. To jedyne podobieństwo między zwyczajami jednostek uwięzionych dożywotnio i pozostających chwilowo na wolności.

bez daty
Nieprawdy nie mają żadnej przyszłości. Symulowanie świata dobiegło końca. Życie powinno wywiązać się z obietnicy śmierci, ale jeszcze nie trzeba go poganiać.

bez daty
Talerze są puste. Łyżki, noże i widelce nie czują głodu. Przymyka oczy. Wódkę wygnano. Pewno przygarną ją nieznani ludzie na obcych ulicach.

bez daty
Rozmawiali ze sobą czule i długo, z jakąś gorączką i nieznaną wcześniej szczerością. Po kilku nocach wiedzieli o sobie wszystko. Jakby jeden drugiego już ubrał do trumny i zamówił na pogrzeb ulubione kwiaty.

bez daty
Należało zgłosić zapotrzebowanie na kapłana lub asystę świecką, przekazać życzenia co do ostatniego życzenia, a także pisemnie zadeklarować, komu zadedykuje się finałowy strach i przerażenie.

bez daty
Prowadzą na ostatnią stację, każą wejść na tory, przewiązują oczy czarną opaską. Nie zobaczy życia, które odjeżdża mu przed nosem, ale jest mu to już zupełnie obojętne.

6 kwietnia 2023 roku
Jedyną dostępną rozrywką więźniów osadzonych w pojedynczych celach są fantazje samobójcze. To skuteczna ochrona umysłu przed nudą, zastojem i rutyną.

14 września 2023 roku
Konwojenci cierpień w twojej głowie ziewają z nudów.

październik 2023 roku
Intymne dzienniki są zakładnikami czasu teraźniejszego. Więźniowie notują: mam dziewiętnaście, czterdzieści, pięćdziesiąt, sześćdziesiąt lat. Żaden nie napisze: od wczoraj, od godziny czwartej nad ranem już nie mam żadnych lat.

28 kwietnia 2024 roku
Celę wyposażono w Biblię. Z „Księgi Hioba" ktoś wyrwał kilka ostatnich stron. Jak pokazać w teatrze samotność i dramat stołu, znużenie każdej z jego czterech nóg i bezsilność szuflady z okaleczoną Biblią?

18 maja 2024 roku
Nie dopuszczono żadnych spojrzeń w oczy, ani przelotnych, ani przenikliwych i chłodnych (a także łagodnych bądź drapieżnych). Ostatnie wyjście z celi odbiło się w szorstkiej ścianie. Czy ściana przestraszyła się tak mocno, że poruszyło ją wyprowadzane ciało?

16 sierpnia 2024 roku
Podczas rewizji osobistej strażnicy odbierali wszystkie pamiątki. Nie darowali nawet podpalaczom, którzy pragnęli zachować popioły cudzych domów.

18 sierpnia 2024 roku
Na zakończenie roku szkolnego chciano nagrodzić uczniów najlepszych w umieraniu, ale wymknęli się wcześniej, bocznym wyjściem.