Marianna Gdowska-Timoszewicz (1932 - 2009)

Aktorka teatralna, telewizyjna, filmowa i radiowa, redaktorka i współautorka II tomu „Słownika biograficznego teatru polskiego” i „Almanachu Sceny Polskiej”.

Urodziła się 9 sierpnia 1932 w Warszawie. Zmarła 13 stycznia 2009 w Warszawie.

Była absolwentką wydziału aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej w Krakowie. Dyplom zrobiła w kwietniu 1954 rolą Ludmiły w spektaklu „Wassa Żeleznowa" Maksyma Gorkiego w reż. Tadeusza Burnatowicza oraz Dony Marii w spektaklu „Wieczór jednoaktówek" Prospera Mérimée w reż. Ronarda Jerzego Bujańskiego (20 czerwca 1954) w teatrze PWST.

Na jeden sezon 1954-55 przeniosła się do Teatru Wybrzeże, gdzie wystąpiła w spektaklach „Panna bez posagu" Aleksandra Ostrowskiego (Cyganka) w reż. Łazarza Kobryńskiego (23 października 1954) i „Pan Puntila i jego sługa Matti" Bertolta Brechta (Liza) w reż. Jerzego Golińskiego (6 lutego 1955).

W latach 1955-65 grała na deskach Teatru Ludowego w Nowej Hucie między innymi w roli „Księżniczki Turandot" w reżyserii Krystyny Skuszanki i Jerzego Krasowskiego, Smeraldiny w „Słudze dwóch panów" Carlo Goldoniego w reż. Krystyny Skuszanki (9 marca 1957), Ariela w „Burzy Williama Szekspira w reż. Krystyny Skuszanki (20 marca 1959) i Żony Chłopowa w „Rewizorze" Mikołaja Gogola w reż. Józefa Szajny (21 listopda 1963).

Od 1965 występowała w warszawskim Teatrze Polskim m. in. w spektaklach: „Sławna historia o Troilusie i Kresydzie" Williama Szekspira (Kapłanka) w reż. Bohdana Korzeniewskiego (25 września 1965), „Trojanki" Eurypidesa (Trojanka) w reż. Jana Kulczyńskiego (23 marca 1966), „Fałszywa moneta" Maksyma Gorkiego (Bobowa) w reż. Zdzisława Dąbrowskiego (21 lipca 1968), „Szkoła kobiet" Wojciecha Bogusławskiego (Sąsiadka) w reż. Krystyny Meissner (12 lipca 1969), „Cymbelin" Williama Szekspira (Dama z orszaku Królowej) w reż. Augusta Kowalczyka (14 marca 1970) oraz „Wesołe kumoszki z Windsoru" Williama Szekspira (Markietanka) w reż. Macieja Zenona Bordowicza (10 lutego 1971).

W Teatrze Telewizji zagrała w spektaklu „Nieboszczyk i skrzydła" w reż. Konstantego Ciciszwilego (19 listopada 1968).

Wystąpiła również w filmie pt. „Szkice węglem" w reż. Antoniego Bohdziewicza (25 listopada 1957).

Była pracownikiem naukowym i kierownikiem Filmoteki Sztuki - Instytutu Sztuki PAN gdzie wraz z zespołem współtworzyła II tom „Słownika biograficznego teatru polskiego" i „Almanach Sceny Polskiej".

Była żoną wybitnego historyka teatru Jerzego Timoszewicza.

Pochowana 20 stycznia 2009 r., na Starych Powązkach w Warszawie.

Źródła: E-teatr, FilmPolski, Wikipedia

Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
9 sierpnia 2024

Książka tygodnia

Zdaniem lęku
Instytut Mikołowski im. Rafała Wojaczka
Piotr Zaczkowski

Trailer tygodnia