Program na czerwiec i lipiec

Program Instytutu im. Jerzego Grotowskiego na czerwiec - lipiec:
10-14 czerwca (wtorek-sobota) "Aktor przy pracy" Sesja warsztatowa Ang Gey Pin (Singapur) Zapisy: Justyna Rodzińska-Nair - justyna@grotowski-institute.art.pl Sesja warsztatowa będzie koncentrować się na poszukaniu twórczej energii i rozwijaniu procesu kreacji, łączącego umiejętności wokalne i fizyczne aktora. Ćwiczenia fizyczne Praca nad ciałem będzie operować na dwóch poziomach: przygotowanie ćwiczeń nakierowanych na konkretne, fizyczne słabości danego aktora lub tancerza oraz nauka i ćwiczenie pewnych elementów zaczerpniętych z chińskich sztuk walki. Uczestnicy warsztatów zostaną poprowadzeni w pracy z energią, z zaangażowaniem i spontanicznością, w bliskości i w zabawie ze współuczestnikami - jednocześnie nieustannie wykonując ćwiczenia. Ćwiczenia wokalne Ćwiczenia wokalne będą aktywnym sposobem poszukiwania pieśni, które odnoszą się do działań istotnych dla danego aktora. Zakładać to będzie ciągłe wsłuchiwanie się podczas śpiewania, podążanie za melodią i rytmem pieśni w zgodzie z wewnętrznym dialogiem odbywającym się w czyimś sercu. Zadaniem uczestników nie będzie nauczenie się konkretnej techniki wokalnej lub osiągnięcie określonej mocy głosu, ale raczej zaangażowanie się w próbę mówienia z głębi siebie, przy jednoczesnym zachowaniu technicznej precyzji w śpiewie. Indywidualna propozycja aktorska Każdy uczestnik powinien przedstawić własną propozycję aktorską opartą na tekście (w pierwszym dniu sesji należy dostarczyć angielskie tłumaczenie tekstu). Uczestnicy będą pracować nad etiudą wraz z partyturą aktorską, z wewnętrzną, ukrytą pod tekstem, linią działania, ze strukturą. Celem pracy będzie odnalezienie i ustrukturyzowanie własnej propozycji działania w relacji z tekstem, szczegółami, intencją, a także wyrobienie umiejętności powtarzania, poszukując życia przy każdorazowym powtórzeniu etiudy. Ang Gey Pin - twórczyni i aktorka. Przebieg kariery zawodowej tej singapurskiej wykonawczyni jest szczególny, gdyż jej decyzja, aby mieszkać i pracować poza krajem rodzinnym, wynika z dążenia do odzyskania swojego chińskiego dziedzictwa. Nauka teatralna Ang Gey Pin rozpoczęła się w rodzimym Singapurze w 1986 roku. W 1992 ukończyła Wydział Teatralny na Uniwersytecie Hawajskim. Jako współzałożycielka i dyrektor artystyczny Teatru OX (1995-2006) prowadziła badania nad starożytnymi tekstami chińskimi, tradycyjnymi pieśniami, grą na instrumentach perkusyjnych oraz tai chi. Pracowała w Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards (Włochy) jako główna aktorka w takich projektach jak: "The Bridge: developing theatre arts", "One Breath Left" (1998-2002) oraz "Dies Irae: My Preposterous Theatrum Interioris Show" (2003-2006). Grała i uczyła w wielu krajach. W semestrze jesienno-zimowym 2006 roku gościnnie uczyła aktorstwa na Uniwersytecie Wesleyan w Stanach Zjednoczonych. Ostatnie stworzone przez nią prace to "By The Way" (sierpień 2006) i "By The Way solo" (październik 2006). 16-21 czerwca (poniedziałek-sobota), Brzezinka "Performance Ecology" Sesja warsztatowa Jamesa Slowiaka i Jairo Cuesty z New World Performance Laboratory (Akron, Stany Zjednoczone) Zapisy: Justyna Rodzińska-Nair - justyna@grotowski-institute.art.pl Performance Ecology to podejście do procesu twórczego, którego korzenie tkwią zarówno w tradycjach i narzędziach rzemiosła aktorskiego, jak i wrodzonej mądrości przyrody. Poprzez intensywny program członkowie New World Performance Laboratory prowadzą uczestników ku próbie odkrycia na nowo impulsu do działania. Zmagając się z zapamiętywaniem, odsłanianiem, wypełnianiem i tworzeniem, uczestnicy walczą o opanowanie ciała i głosu, osiągnięcie witalności i celu. Performance Ecology stara się uwolnić uśpioną energię i twórcze impulsy uczestnika - w odosobnieniu lub w grupie, z przestrzenią i z partnerem. Performance Ecology obejmuje twórczy trening przenikający podstawowe elementy rzemiosła aktorskiego: ćwiczenia fizyczne, pracę z głosem, uwagę i percepcję, precyzję i przepływ, widzenie, słuchanie, spotkanie i montaż działań fizycznych. Praca nad pieśniami z kultury Shakerów i innych tradycji, ćwiczenia koordynujące, indywidualne działania, ustrukturalizowana improwizacja, montaż i narzędzia aktorskie znajdują swą kulminację w Wykonaniu, które stwarza każdemu uczestnikowi możliwość zaangażowania się w dynamikę przedstawienia. Jairo Cuesta - kolumbijski aktor i reżyser, w latach 1976-1986 współpracownik Jerzego Grotowskiego w Teatrze Źródeł i Dramacie Obiektywnym w Polsce, Francji, Włoszech, Meksyku, Haiti i Stanach Zjednoczonych. Uczestnik warsztatów wstępnych do Mahabharaty Petera Brooka w Paryżu. Artysta wielokrotnie zapraszany na uczelnie amerykańskie i zagraniczne. Prowadzi warsztaty poświęcone technikom treningu oraz Performance Ecology na całym świecie. James Slowiak - prowadzi zajęcia teatralne na uniwersytecie w Akron w stanie Ohio. W latach 1983-1989 asystent Jerzego Grotowskiego we wszystkich aspektach Ścisłego Programu Badawczego Dramat Obiektywny realizowanego na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine i w Workcenter of Jerzy Grotowski w Pontederze, we Włoszech. Współzałożyciel i dyrektor artystyczny Random Theatre Ensemble w St. Paul w Minnesocie. Reżyser ponad sześćdziesięciu prac teatralnych w Stanach Zjednoczonych i za granicą. 20, 21, 22 czerwca (piątek, sobota, niedziela), godz. 19:00, B Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie oraz Ewangelie dzieciństwa Prezentacje dyptyku Teatru ZAR Aktorzy/Muzycy: Ditte Berkeley, Kamila Klamut, Matej Matejka, Nini Julia Bang, Ewa Pasikowska, Aleksandra Kotecka, Tomasz Bojarski Prowadzenie projektu: Jarosław Fret Współpraca muzyczna: Mariana Sadowska Współpraca nad partyturą ruchową: Vivien Wood Niech mówi Albert Camus: "Jest tylko jeden problem filozoficzny prawdziwie poważny: samobójstwo. Orzec, czy życie jest, czy nie jest warte trudu, by je przeżyć, to odpowiedzieć na fundamentalne pytanie. Reszta - czy świat ma trzy wymiary, czy umysł ma dziesięć czy dwanaście kategorii - przychodzi później. To są gry; najpierw trzeba odpowiedzieć". (Samobójstwo i absurd) Tytuł spektaklu jest w swej istocie metaforą potrzeby samobójstwa i stanu samobójczego - siły fatalnej, siły zbawiennej, trzymającej każdego przy życiu. To rzecz o możliwej i koniecznej zdolności przedłużania własnego oddechu, w chwili, kiedy w żyłach czuje się kawałki szkła, które jeszcze nie zdołały dotrzeć do serca. Podstawowa linia struktury muzycznej spektaklu zbudowana została w oparciu o wielogłosowe pieśni korsykańskie, w które wpleciono wątki bułgarskie, rumuńskie, islandzkie i czeczeńskie. Energia opracowanej muzyki wiele też zawdzięcza Erikowi Satie i jego rozpoznaniu siły, jaką niesie każda kropla dźwięku. Tradycyjny materiał muzyczny przetworzono tu jednak w formę współczesną i dopełniono intensywną partyturą ruchową. Nie potrafimy powiedzieć, ile spektakl zawdzięcza Agłaji Veteranyi. (Od zespołu) Przedpremierowe pokazy przedstawienia miały miejsce podczas festiwalu Fabbrica Europa we Florencji w maju 2007 roku, na zaproszenie Roberta Bacciego. Ewangelie dzieciństwa Aktorzy: Marta/Maria - Ditte Berkeley/Kamila Klamut oraz Nini Julia Bang, Przemysław Błaszczak, Tomasz Bojarski, Aleksandra Kotecka, Matej Matejka, Ewa Pasikowska, Tomasz Wierzbowski, Jarosław Fret Prowadzenie projektu: Jarosław Fret Impulsem do rozpoczęcia projektu "Ewangelie dzieciństwa" było zainteresowanie pierwiastkami gnostyckimi tkwiącymi w początkach chrześcijaństwa. Spektakl oscyluje wokół dwóch wątków: opowieści o wskrzeszeniu Łazarza przywołanej ustami jego sióstr, Marty i Marii oraz "świadectwa Marii Magdaleny", która, podług niektórych przekazów gnostyckich, miała szczególną pozycję wśród apostołów i utożsamiana była z jedną z sióstr Łazarza. Wśród tekstów pojawiają się mało znane ewangelie apokryficzne: Marii Magdaleny, Filipa, Tomasza oraz fragmenty pism Fiodora Dostojewskiego i Simone Weil. W spektaklu wykorzystane zostały pieśni zebrane przez zespół podczas wypraw do Gruzji, Bułgarii i Grecji w latach 1999-2003. Szczególnie ważna stała się praca z muzyką Swanów zamieszkujących najwyższą część Kaukazu, którzy przechowali w swej tradycji pieśni pogrzebowe sięgające korzeniami początków naszej ery i stanowiące najstarszą formę wielogłosu w Gruzji, a być może na świecie. Drugim wątkiem muzycznym są pieśni liturgiczne z prawosławnej republiki mnichów Atos. Pieśni te, związane z okresem paschalnym, budują końcową część spektaklu - consolamentum. Spektakl stanowi próbę opowiedzenia "późnej historii ciała" - po miłości, po poniżeniu, po śmierci; jest niemożliwą opowieścią o zmartwychwstaniu. 23, 24 czerwca (poniedziałek, wtorek), godz. 18:00 W Kino Teatralne Prezentacja dokumentacji filmowej spektaklu Książę Niezłomny/ The Constant Prince (prezentacje dwujęzyczne) Produkcja: Istituto del Teatro e dello Spettacolo dell'Universita di Roma, 1980, 48'. 26 czerwca (czwartek), godz. 19:00, B Koncert zespołu Jerzego Adama Nowaka w ramach programu "Arche. exe" Muzycy: Piotr Łyszkiewicz (klarnet), Marcin Ciupidro (marimba) Zbigniew Kozera (kontrabas), Anna Nowak (tambura), Jadwiga Nowak (tabla), Jerzy Adam Nowak (sitar). Program "Arche.exe" Program "Arche.exe" to poszukiwanie źródeł muzyki, lecz nie w znaczeniu historycznym, ale psychologicznym. Muzyka w nas samych ma swe źródła i korzenie, które pochodzą zarówno z zewnętrznych przekazów różnorakiej "edukacji", jak również z oddziaływań archetypalnych, właściwych dla całego naszego gatunku. Główną bazą dla eksperymentu są doświadczenia klasycznej muzyki indyjskiej i klasycznej muzyki Zachodu, traktowane w duchu indyjskiego pojęcia "sadhany". Sadhana to droga duchowa, odsłaniająca przestrzeń jaźni w oparciu o wnikliwe doznawanie "tego co jest". Nasze życie jest Sadhaną, zaś muzyka jest tworzywem, które powstaje zarówno podczas żmudnych ćwiczeń, jak i procesów samopoznania odkrywających nasze wewnętrzne światy. (Jerzy Adam Nowak) Muzyka zespołu jest wynikiem zderzenia doświadczeń klasycznej muzyki indyjskiej oraz muzyki Zachodu, w duchu idei przyjętych przez Jerzego Grotowskiego. Istotą tego projektu jest poszukiwanie archetypalnych uwarunkowań muzycznych, przejawiających się w obu kulturach. Jerzy Adam Nowak - kompozytor i sitarzysta. Absolwent Akademii Muzycznej we Wrocławiu, gdzie studiował na wydziałach: Wychowania Muzycznego oraz Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki w klasie kompozycji prof. Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil. Klasyczną muzykę indyjską studiował jako stypendysta Rządu Indyjskiego w Shri Ram Bharatiya Kala Kendra w New Delhi w klasie sitaru prof. Partha Das oraz w klasie tabli Ustad Bundhu Khana. 29 czerwca - 4 lipca 2008 KLUCZOWE PRZEDSIĘWZIĘCIE FESTIWAL OTWARCIA Otwarcia to festiwal umożliwiający konfrontację z pracami artystów, których projekty w większości realizowane są w ramach Linii Promotorskiej Instytutu Grotowskiego. Program 29 czerwca (niedziela) godz. 19:00* B Czarnoksiężnik albo harmoniczna kakofonia Prezentacja spektaklu Plavo Pozorište Sala Apokalipsy Instytutu Grotowskiego godz. 21:30* B Ołowiana kulka: work-in-promise (premierowe wykonanie) Przedsięwzięcie "Pieśń Pomiędzy" Sala Światła w Brzezince. Wyjazd autokaru z Wrocławia o godz. 20:30 30 czerwca (poniedziałek), W godz. 17:00* Spotkanie z zespołem Laboratorio Permanente di Ricerca sull'Arte dell'Attore oraz prezentacja filmu Katharsis (45') Sala Kinowa Instytutu Grotowskiego godz. 19:00 B Czarnoksiężnik albo harmoniczna kakofonia Prezentacja spektaklu Plavo Pozorište Sala Apokalipsy Instytutu Grotowskiego godz. 21:30* B W niedzielę rano Prezentacja spektaklu Majsterni Pisni Brzezinka. Wyjazd autokaru z Wrocławia o godz. 20:30 godz. 23:00 B Ołowiana kulka: work-in-promise (premierowe wykonanie) Przedsięwzięcie "Pieśń Pomiędzy" Sala Światła w Brzezince 1 lipca (wtorek) godz. 17:00*, W Spotkanie z zespołem Plavo Pozorište Sala Kinowa Instytutu Grotowskiego godz. 19:00* B Tamerlano Prezentacja monodramu Domenico Castaldo z Laboratorio Permanente di Ricerca sull'Arte dell'Attore Sala Apokalipsy Instytutu Grotowskiego godz. 21:00 B Frankenstein Prezentacja spektaklu New World Performance Laboratory Wrocławski Teatr Współczesny, Scena na Strychu, ul. Rzeźnicza 12 godz. 21:30* B Ołowiana kulka: work-in-promise (premierowe wykonanie) Przedsięwzięcie "Pieśń Pomiędzy" Sala Światła w Brzezince. Wyjazd autokaru z Wrocławia o godz. 20:30 2 lipca (środa) godz. 17:00* W Spotkanie z zespołem Majsternia Pisni oraz prezentacje filmowe Sala Kinowa Instytutu Grotowskiego Prezentacje filmowe podczas spotkania z zespołem Majsternia Pisni: Irmos (2005) Film prezentuje spotkanie zespołów Majsternia Pisni i Scholi Teatru Węgajty w ramach projektu "Sobor". Po-starovitsky (2008) Film opowiada o spotkaniu z zespołem Bai (Lwów), badającym i rekonstruującym tradycyjną muzykę huculską. Dokument jest próbą portretu muzyków z tej grupy. Pieśń nad Pieśniami (2007) Materiał filmowy dokumentujący trzecią sesję pracy w ramach projektu "Pieśń nad Pieśniami", która odbyła się na Huculszczyźnie (Ukraina) w lecie 2007 roku. godz. 19:00* B "Katharsis" Prezentacja projektu Laboratorio Permanente di Ricerca sull'Arte dell'Attore Sala Apokalipsy Instytutu Grotowskiego godz. 21:00* B Frankenstein Prezentacja spektaklu New World Performance Laboratory Wrocławski Teatr Współczesny, Scena na Strychu, ul. Rzeźnicza 12 3 lipca (czwartek) godz. 17:00* Spotkanie z zespołem New World Performance Laboratory oraz prezentacja filmowa Sala Kinowa Instytutu Grotowskiego WSTĘP WOLNY godz. 19:00 B Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie oraz Ewangelie dzieciństwa Prezentacja dyptyku Teatru ZAR (Wrocław) Sala Apokalipsy Instytutu Grotowskiego godz. 22:30*, Brzezinka B Koncert irmosów - prawosławnych pieśni sakralnych w wykonaniu Majsterni Pisni Wyjazd autokaru z Wrocławia o godz. 21:30 4 lipca (piątek) godz. 17:00* W Spotkanie z zespołem Teatru ZAR oraz prezentacja filmu Mandejczycy Sala Kinowa Instytutu Grotowskiego godz. 19:00* B Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie oraz Ewangelie dzieciństwa Prezentacja dyptyku Teatru ZAR Sala Apokalipsy Instytutu Grotowskiego * Układ umożliwiający obejrzenie wszystkich spektakli Czarnoksiężnik albo harmoniczna kakofonia Demonstracja języka teatralnego Plavo Pozorište (Belgrad, Serbia) Scenariusz i reżyseria: Nenad Čolić Występują: Maša Jelić, Ranko Trifković, Jelena Martinović, Marko Potkonjak, Dejan Stojković Dekoracje i kostiumy: Ivana Čolić Menedżer: Dubravka Vujinović "Czarnoksiężnik albo harmoniczna kakofonia jest próbą transformacji czasu w przestrzeń z pomocą dźwięku. To próba stworzenia dźwiękowej syntezy w świadomości aktora na scenie, syntezy pomiędzy aktywnością głosową, która tworzy dźwięki (tekst, pieśń) a kreującym dźwięk tonem muzycznym; pomiędzy ich narastaniem w czasie i indywidualnym zamiarem osiągnięcia dźwiękowego rezultatu. To próba skomponowania teatru, próba stworzenia takich elementów teatralnych i scenicznych, aby funkcjonowały jako orkiestracja kakofonii i przeniosły percepcję widza od rozumnego odbioru do pozbawionej czasu przestrzennej kuli. Spektakl oparty jest na motywie ze znanej bajki Czarnoksiężnik z Krainy Oz autorstwa Lymana Franka Bauma oraz na tekstach Fiodora Dostojewskiego, Virginii Woolf, Hermanna Hessego, Oscara Wilde'a i Mariny Cwietajewej. W przedstawieniu wykorzystano materiał aktorski i muzyczny ze spektakli Plavo Pozorište z lat 1995-2006: Sonnet Without a Title (1995), Fantastic Gospel According to Virginia (2003), It Was the Souls' Wondrous Mine (1999), Dialectics of Soul - Study of freedom (2004), Oscar Wilde and the Inconstant Prince (2000), I sing Like a Bird (2006) Sarcasticus or Birth of the Virus (2002)". (Nenad Čolić) Plavo Pozorište - zespół powstał w 1995 roku w Belgradzie. Grupę tworzą młodzi ludzie, którzy pielęgnując w sobie ziarno anarchizmu, pragną mówić o otaczającym ich świecie. Oprócz realizacji przedstawień zespół prowadzi działalność edukacyjną, organizuje warsztaty teatralne dla młodzieży oraz seminaria. W 2005 roku teatr wystąpił podczas festiwalu "Wschodnia Linia" w ramach XIV sesji ISTA, która odbyła się we Wrocławiu i Krzyżowej z inicjatywy Ośrodka Grotowskiego, a w 2007 roku na festiwalu Otwarcia organizowanym przez Instytut Grotowskiego. Zobacz też: www.plavopozoriste.com Ołowiana kulka: work-in-promise (premierowe wykonanie) Przedsięwzięcie "Pieśń Pomiędzy" (Wrocław, Polska) Miniatura dramatyczna Agnieszki Pietkiewicz, opracowana pod kierunkiem Grzegorza Ziółkowskiego "Ołowiana, bo ciąży. Kulka, bo się przetacza. Pojawia się w lewej komorze, w palcu serdecznie pukającym się w czoło, w prawej półkuli. Wyjść - nie chce… Ołowiu nie sposób przekuć, można zeń odlać - serce. Kulka nie kula, bo tkwi w lufie przytkniętej do skroni, a nie przytroczona do stopy. Załatwia sprawę sprawnie, raz na zawsze. Ołów to ból - kulka ciężko wzdycha. Kulka nie kuleczka, bo aż tak blisko nie jesteśmy, chociaż pulsuje mi w żyłach, w stopie desperacji i spokoju Ołowiem kuleje we mnie. Kulko, kulo, kuleczko - wznieś za mnie toast z ołowianej mgły." (Grzegorz Ziółkowski) Etiudy o byłam niemal jeszcze dzieckiem - powiedzcie mi fale o usuń się - róża nad róże o kamikadze - inger - dajcie jałmużnę o odlot - żądza grabieży o ptaki mnie widziały - woda pluszcze o łydki o ofelia której nie chciała rzeka o Pion Teksty Manna, Szekspira, Andersena, Nietzschego, Churchill, Müllera Pieśni kantyki z średniowiecznych zbiorów "Cantigas de Amigo" i "Cantigas de Santa Maria", lament południowowłoski, współczesna pieśń koreańska Przedsięwzięcie "Pieśń Pomiędzy" zainicjowane zostało przez Grzegorza Ziółkowskiego we współpracy z Agnieszką Pietkiewicz w 2005 roku. Zakłada przekaz esencji pracy nad sobą. Jego publiczną manifestację stanowi miniatura dramatyczna Ołowiana kulka, której szkic wykonany został publicznie po raz pierwszy w czerwcu 2007 roku na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz w Sali Światła w leśnej bazie Instytutu Grotowskiego w Brzezince Grzegorz Ziółkowski - reżyser, redaktor, teatrolog, tłumacz, wydawca, wykładowca na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, autor książek Teatr Bezpośredni Petera Brooka (2000) i Guślarz i eremita. Jerzy Grotowski: od wykładów rzymskich (1982) do paryskich (1997-1998) (2007). W latach 1991-2001 dyrektor artystyczny, reżyser i aktor Biura Poszukiwań Teatralnych. Współtwórca w Poznaniu Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego "Maski" (1997-2003). Pomysłodawca i organizator licznych konferencji teatrologicznych. Publikował m.in. w "Teatrze", "Scenie" i "Poznańskich Studiach Polonistycznych", współpracuje z "Didaskaliami". Zredagował, wraz z Paulem Allainem, specjalny zeszyt "Contemporary Theatre Review" (2004) poświęcony teatrowi polskiemu po 1989 roku. W 2005 roku wspólnie z Januszem Deglerem zredagował Essere un uomo totale. Autori polacchi su Grotowski. L'ultimo decennio. Od lutego 2004 roku Dyrektor Programowy Ośrodka Grotowskiego. Obecnie jako Dyrektor Programowy prowadzi razem z Jarosławem Fretem Instytut Grotowskiego. Agnieszka Pietkiewicz - ukończyła wiedzę o teatrze na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od trzech lat jest adeptką w pracy z Grzegorzem Ziółkowskim. W niedzielę rano Majsternia Pisni (Lwów, Ukraina) Uczestnicy projektu: Serhij Kowałewycz (lider projektu i reżyser), Natalka Połowynka (kierownik muzyczny), Uliana Horbaczewska, Olena Kostiuk "Niedziela, ranek… - moment istnienia, kiedy budzi się świadomość, wcześnie rano, dopiero co wstało Słońce, czas nicnierobienia, czas obecności Czasu. Niedziela - nie-czyn, święto. Bezczynne istnienie, poświęcone i uświęcone Wiecznością. Rytuał - zawsze sprzęga się z czasem. Ukraińskie pieśni dziewczęcych rytuałów cyklu rocznego, na których oparto spektakl, przybyły z pamięci naszych ciał. Nie pytały, czy chcemy je śpiewać, czy rozumiemy ich bezpretensjonalną prostotę, czy mamy jakąś podstawę do tego świętego śpiewania. Przecież wszyscy opuściliśmy miejsca, w których rodziły się te pieśni. Ale możliwe, że jesteśmy przedostatnimi ludźmi, którzy są w stanie przyjąć wiedzę płynącą z głębin wieków, z głębin Samego Czasu. Dziś pieśni te nie mają już pragmatycznego znaczenia, jeżeli już - to pomagają nam żyć. Możliwe, że są bólem Ziemi, albo i samą Ziemią, która podąża za nami. W spektaklu nie ma wątku narracyjnego. Jest to Historia Czasu Drzewa Pieśni. Temat dziewczyny jest od wieków niezmienny: Ona siedzi i czeka, a On jedzie, jedzie całe życie. W niedzielę rano pada śnieg. I właśnie fabuła: W niedzielę, rankiem… na kładeczce stała…. Z radością przedstawiamy Wam te Święte stare teksty, bo Tradycja żyje tylko w obecności Drugiego Człowieka, takiego jak Ty". (Majsternia Pisni) W ramach projektu "Rasa" Majsternia Pisni pracuje nad materiałem muzycznym i ruchem pochodzącymi z ukraińskich rytuałów kobiecych i rytuałów roku, ze szczególnym uwzględnieniem roli kobiety. Wybrane pieśni, pochodzące z różnych rejonów Ukrainy, szczególnie z Winnicy, Połtawy i Polesia analizowane są przez członków Majsterni pod kątem rytuału, którego poszukuje się w pieśniach i poprzez pieśni. Następny krok stanowi próba znalezienia adekwatnej dla tych badań formy w teatrze. Ten etap pracy to poszukiwanie "elementów rytuału w działaniach scenicznych". Majsternia Pisni to ośrodek poszukiwań artystycznych, zorganizowany przez Natalkę Połowynkę i Serhija Kowałewycza w 2003 roku we Lwowie na wzór średniowiecznego cechu, akcentującego relację mistrz-uczeń. Działalność artystyczna Pracowni Pieśni, którą umiejscowić można na przecięciu teatru i muzyki tradycyjnej, oscyluje wokół procesów zachodzących w świadomości człowieka oraz fundamentalnych prawideł kształtujących przemiany w kulturze. Podejmując tradycyjne formy śpiewu, Majsternia odnajduje przetarty przez pokolenia szlak wiodący ku temu, co osobiste i niepowtarzalne, a co może zostać przekazane drugiej osobie. W tym ujęciu pieśń tradycyjna przekracza formy estetyczne i jawi się jako nośnik wiedzy, a także forma nauki, terapii i życiowej przemiany. W takim kontekście śpiew staje się służbą, instrumentem umożliwiającym łączność z tradycyjnym sposobem myślenia. Majsternia wspierana jest systematycznie przez Instytut Grotowskiego w ramach Linii Promotorskiej Instytutu. Zobacz też: www.maisternia.com.ua Tamerlano Domenico Castaldo (Turyn, Włochy) Inspiracja: tekst Christophera Marlowe'a Wykonanie: Domenico Castaldo Kierownictwo artystyczne: Katia Capato Współpraca: Maurizio Maletti Kostiumy: Rossana Dassetto Przedstawienie początkowo planowane było dla czterech aktorów, od 1997 roku stało się wokalno-fizyczną strukturą dla jednego aktora. Na rezultat wpłynęła między innymi teatralna współpraca z Katią Capato, która była główną obserwatorką pracy nad pokazem. Aktor przepływa przez nieustanny potok ruchów i akcji, opowiadając o przygodach starożytnych wojowników i przechodząc od jednej postaci do drugiej. Domenico Castaldo - aktor, reżyser, muzyk. Studiował w szkole Teatro Stabile di Torino (Turyn, Włochy); odbył staż w Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards w Pontederze (Włochy). W 1996 roku założył Laboratorio Permanente di Ricerca sull'Arte dell'Attore - niezależny ośrodek badań sztuki aktorskiej, z którym przez ostatnie trzy lata prowadził międzynarodowy projekt "On the Steps of Simurgh". Przedsięwzięcie oparte było na poetyckim tekście sufickim Farida ad Dina Attara i obejmowało warsztaty, wymianę prac i spektakle. Domenico Castaldo prowadzi sesje warsztatowe dla włoskich i zagranicznych zespołów teatralnych, szkół aktorskich i uniwersytetów. Zobacz też: www.laboratoriopermanentedicastaldo.it Frankenstein New World Performance Laboratory (Akron, USA) Reżyseria: James Slowiak Współpraca: Jairo Cuesta oraz Debora Totti, Chris Buck, Megan Elk, Justin Hale, Jamie G. Hale i Alex White Kostiumy i scenografia: Inda Blatch-Geib Światła: Chris Hariasz Zdjęcia: Andrew McAllister New World Performance Laboratory bada klasyczną historię Frankensteina Mary Shelley, łącząc motywy powieściowe i obrazy z życia autorki. Przedstawienie stanowi grupową kreację epicką obrazującą walkę pomiędzy ciałem, umysłem i duszą. Postaci z Frankensteina mieszają się - Lord Byron, jego żona Percy Shelley i ich przyjaciele spotykają się w nocnym, gotyckim koszmarze, w którym młoda autorka konfrontuje bohaterów z okropieństwem ludzkiej egzystencji. Włączenie Frankensteina do repertuaru New World Performance Laboratory nie dziwi. Powieść porusza tematy aktu stworzenia, śmiertelności, oddzielenia ciała od duszy i umysłu. Wszystkie te motywy powtarzają się w poszukiwaniach i repertuarze NWPL. Frankenstein i powieść gotycka w ogóle opisują romantyczną duszę uwikłaną, uwięzioną, usidloną w pułapce ciała. Jednak francuski filozof Michel Foucault proponuje odmienne wyobrażenie: a jeśli to ciało jest uwięzione w duszy? Czy jest możliwość uzdrowienia tego rozdarcia, które powoduje tyle bólu? Czy i jaką lekcję dają nam dziś Mary Shelley i Victor Frankenstein? New World Performance Laboratory - teatr założony w 1989 roku przez Jairo Cuestę i Jamesa Slowiaka, skupiony na badaniu technik performatywnych z różnych stron świata i rozwijaniu metod pracy artystów teatralnych wywodzących się z odmiennych kultur. Rezultaty tych poszukiwań są dokumentowane i publikowane oraz wpisywane w kreacje zbiorowe i intensywne warsztaty z zakresu Performance Ecology. Na temat pracy zespołu ukazały się liczne artykuły, m.in. na łamach: "The Drama Review", w książce Lisy Wolford Grotowski's Objective Drama Research (1996) oraz w antologii The Grotowski Sourcebook, pod red. Richarda Schechnera i Lisy Wolford (1997, 2 wyd. 2001). Od 1992 roku teatr prezentował swoje spektakle: The Dybbuk (1993), Mother's Work (1992-1994), The Book of Saints and Martyrs (1995-1997), I Dreamed of Rats (1997-1998), Woyzeck (1998-1999), HamletMachine (2000-2001), Electra (2001), Love in the Time of Lunatics (2002) oraz Deathwatch (2004), a także prowadził warsztaty we Włoszech, Polsce, Francji, Belgii, Bułgarii, Libanie, Rumunii, Walii, Brazylii, Kolumbii, Stanach Zjednoczonych (m.in. w Kalifornii, Chicago i Nowym Jorku). James Slowiak i Jairo Cuesta są współautorami książki Jerzy Grotowski (Routledge, 2007). W latach 2001-2004 NWPL wraz z olsztyńskim stowarzyszeniem "Tratwa" realizował projekt "Gildia". Zadaniem NWPL jest tworzenie wydarzeń teatralnych i programów pedagogicznych, prowadzenie poszukiwań w obrębie technik widowiskowych z różnych części świata oraz rozwijanie współczesnej metodologii widowisk dla artystów teatralnych wywodzących się z odmiennych kultur. Zobacz też: www.nwplab.org Jairo Cuesta - kolumbijski aktor i reżyser, w latach 1976-1986 współpracownik Jerzego Grotowskiego w Teatrze Źródeł i Dramacie Obiektywnym w Polsce, Francji, Włoszech, Meksyku, Haiti i Stanach Zjednoczonych. Uczestnik warsztatów wstępnych do Mahabharaty Petera Brooka w Paryżu. Artysta wielokrotnie zapraszany na uczelnie amerykańskie i zagraniczne. Prowadzi warsztaty poświęcone technikom treningu oraz Performance Ecology na całym świecie. James Slowiak - prowadzi zajęcia teatralne na uniwersytecie w Akron w stanie Ohio. W latach 1983-1989 asystent Jerzego Grotowskiego we wszystkich aspektach Ścisłego Programu Badawczego Dramat Obiektywny realizowanego na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine i w Workcenter of Jerzy Grotowski w Pontederze, we Włoszech. Współzałożyciel i dyrektor artystyczny Random Theatre Ensemble w St. Paul w Minnesocie. Reżyser ponad sześćdziesięciu prac teatralnych w Stanach Zjednoczonych i za granicą. "Katharsis" Laboratorio Permanente di Ricerca sull'Arte dell'Attore (Turyn, Włochy) Występują: Katia Capato, Domenico Castaldo, Francesca Netto, Aleksandra Noszczyk, Marta Laneri Kierownictwo muzyczne: Gianni Maestrucci Prowadzenie projektu: Domenico Castaldo Produkcja: Laboratorio Permanente di Ricerca sull'Arte dell'Attore oraz Regione Piemonte Współpraca: Sounds from the world (warsztat perkusyjny G. Maestrucciego) oraz Tetraktis (perkusja) Autorzy tekstów w spektaklu: Marcel Schwobb, Peter Handke, André Dumal, Samuel Beckett oraz teksty z Secret sentences from Jesus. "Katharsis" -projekt- dbając o swoje dusze Etap I Ptak śpiewa w klatce Z miłości czy z wściekłości ""Katharsis" to projekt, który pozwala zespołowi Laboratorio Permanente poszukiwać, mając nadzieję na odnalezienie siebie. Wyposaża w instrumenty niezbędne do dbałości o ciało i duszę oraz do opieki nad nimi. Nie ma to nic wspólnego ze wzniosłością czy uniesieniem. "Katharsis" jest po prostu powtórzeniem struktury pieśni, powtórzeniem ćwiczeń elementarnych dla sztuki aktorskiej i dla aktora, a tym samym również dla każdego, kto je praktykuje. Jaka jest rola widza w tym procesie? Jest zaproszony do podążania za nim, do bycia jego częścią, ma słuchać pieśni, dźwięków, ma obserwować ruch ciał, słyszeć głosy i rozumieć teksty, które nie próbują opowiedzieć historii, ale skupiają się na jednym momencie: celebrują ów Moment, tę jedną jedyną chwilę. Aktor jest tym, który działa, ale odbiorca jest również aktywny w dostrzeganiu stworzeń, istnień, które jawią się przed jego oczyma. W tym projekcie dostrzegamy początkowe stadium naszego teatru. Odróżniamy projekt od produkcji, chociaż w naszym Laboratorio te dwie drogi zawsze się wzajemnie napędzają". (Laboratorio) Laboratorio Permanente di Ricerca sull'Arte dell'Attore to niezależne stowarzyszenie, które powstało w 1996 roku z inicjatywy Domenico Castaldo. Celem działań teatralnych grupy jest badanie sztuki aktorskiej. Zespół próbuje odnaleźć teatralną drogę, która byłaby alternatywą zarówno dla szkoły teatralnej, jak i grupy objazdowej; próbuje utrzymać pragnienie, siłę, która skłania aktora ku sztuce performatywnej za pomocą technicznego rygoru i poszukiwania. Do stworzenia wydarzenia teatralnego nie potrzeba bogactwa środków, ale człowieka: wszystko jest w aktorze. Laboratorio Permanente di Ricerca pracuje nad tym, aby te wewnętrzne umiejętności przekazać widzom. Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie Aktorzy/Muzycy: Ditte Berkeley, Kamila Klamut, Matej Matejka, Nini Julia Bang, Ewa Pasikowska, Aleksandra Kotecka, Tomasz Bojarski Prowadzenie projektu: Jarosław Fret Współpraca muzyczna: Mariana Sadowska Współpraca nad partyturą ruchową: Vivien Wood "Niech mówi Albert Camus: «Jest tylko jeden problem filozoficzny prawdziwie poważny: samobójstwo. Orzec, czy życie jest, czy nie jest warte trudu, by je przeżyć, to odpowiedzieć na fundamentalne pytanie. Reszta - czy świat ma trzy wymiary, czy umysł ma dziesięć czy dwanaście kategorii - przychodzi później. To są gry; najpierw trzeba odpowiedzieć». (Samobójstwo i absurd) Tytuł spektaklu jest w swej istocie metaforą potrzeby samobójstwa i stanu samobójczego - siły fatalnej, siły zbawiennej, trzymającej każdego przy życiu. To rzecz o możliwej i koniecznej zdolności przedłużania własnego oddechu, w chwili, kiedy w żyłach czuje się kawałki szkła, które jeszcze nie zdołały dotrzeć do serca. Podstawowa linia struktury muzycznej spektaklu zbudowana została w oparciu o wielogłosowe pieśni korsykańskie, w które wpleciono wątki bułgarskie, rumuńskie, islandzkie i czeczeńskie. Energia opracowanej muzyki wiele też zawdzięcza Erikowi Satie i jego rozpoznaniu siły, jaką niesie każda kropla dźwięku. Tradycyjny materiał muzyczny przetworzono tu jednak w formę współczesną i dopełniono intensywną partyturą ruchową. Nie potrafimy powiedzieć, ile spektakl zawdzięcza Agłaji Veteranyi". (Teatr ZAR) Przedpremierowe pokazy przedstawienia miały miejsce podczas festiwalu Fabbrica Europa we Florencji w maju 2007 roku, na zaproszenie Roberta Bacciego. Ewangelie dzieciństwa Aktorzy: Marta/Maria - Ditte Berkeley/Kamila Klamut oraz Nini Julia Bang, Przemysław Błaszczak, Tomasz Bojarski, Aleksandra Kotecka, Matej Matejka, Ewa Pasikowska, Tomasz Wierzbowski, Jarosław Fret Prowadzenie projektu: Jarosław Fret "Impulsem do rozpoczęcia projektu «Ewangelie dzieciństwa» było zainteresowanie pierwiastkami gnostyckimi tkwiącymi w początkach chrześcijaństwa. Spektakl oscyluje wokół dwóch wątków: opowieści o wskrzeszeniu Łazarza przywołanej ustami jego sióstr, Marty i Marii oraz «świadectwa Marii Magdaleny», która, podług niektórych przekazów gnostyckich, miała szczególną pozycję wśród apostołów i utożsamiana była z jedną z sióstr Łazarza. Wśród tekstów pojawiają się mało znane ewangelie apokryficzne: Marii Magdaleny, Filipa, Tomasza oraz fragmenty pism Fiodora Dostojewskiego i Simone Weil. W spektaklu wykorzystane zostały pieśni zebrane przez zespół podczas wypraw do Gruzji, Bułgarii i Grecji w latach 1999-2003. Szczególnie ważna stała się praca z muzyką Swanów zamieszkujących najwyższą część Kaukazu, którzy przechowali w swej tradycji pieśni pogrzebowe sięgające korzeniami początków naszej ery i stanowiące najstarszą formę wielogłosu w Gruzji, a być może na świecie. Drugim wątkiem muzycznym są pieśni liturgiczne z prawosławnej republiki mnichów Atos. Pieśni te, związane z okresem paschalnym, budują końcową część spektaklu - consolamentum. Spektakl stanowi próbę opowiedzenia «późnej historii ciała» - po miłości, po poniżeniu, po śmierci; jest niemożliwą opowieścią o zmartwychwstaniu". (Teatr ZAR) Teatr ZAR kształtował się blisko trzy lata w czasie wypraw i prób teatralnych. W latach 1999-2003 grupa zbierała materiał muzyczny podczas podróży do Gruzji, Bułgarii i Grecji. Szczególnie ważna stała się praca z muzyka Swanów, zamieszkujących najwyższą część Kaukazu, którzy przechowali w swej tradycji pieśni pogrzebowe sięgające korzeniami początków naszej ery i stanowiące najstarsza formę wielogłosu w Gruzji, a być może na świecie. Praca nad poznanymi tradycjami muzycznymi zaowocowała pokazem pracy nad spektaklem Ewangelie dzieciństwa w październiku 2002 podczas obchodów dwudziestopięciolecia Ośrodka Praktyk Teatralnych "Gardzienice". Koncert irmosów prawosławnych pieśni sakralnych Majsternia Pisni Prowadzenie projektu: Serhij Kowałewycz, Natalka Połowynka Wykonawcy: Nazar Romaniuk, Olena Kostiuk, Uliana Horbaczewska, Jurij Josyfowycz, Natalka Połowynka Pochodzące z języka greckiego słowo "irmos", oznacza "związek", "połączenie", "pieśń". Śpiew irmologiczny to tradycyjny duchowy śpiew ukraiński. "Irmos - śpiewany fresk, ikona, hieroglif najskrytszej wewnętrznej świątyni, związek, połączenie, pieśń, koniec wiadomego, początek świadomego ruchu, dosięganie własnego zwoju, nauczanie w pełni wspólnego prawa harmonii. Zstępowanie - od Nauczyciela do ucznia, z góry w dół; pierwotna pieśń". (Serhij Kowałewycz) Festiwal Otwarcia zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego W - wstęp wolny B - prezentacje biletowane Bilet na prezentacje dyptyku Teatru ZAR - 20 zł, pozostałe bilety - 15 zł. Karnet na wszystkie wydarzenia festiwalu Otwarcia (oprócz Ołowianej kulki): 65 zł. Liczba karnetów ograniczona. Rezerwacja i sprzedaż biletów: sekretariat@grotowski-institute.art.pl, tel. 071 34 45 320 Kontakt i rezerwacja miejsc na Ołowianą kulkę: Maciej Zakrzewski maciej@grotowski-institute.art.pl 30 czerwca - 27 lipca KLUCZOWE PRZEDSIĘWZIĘCIE ATELIER 2008 Zaniechanie ekspresji Kierownictwo: Jarosław Fret i Grzegorz Ziółkowski Zajęcia kursowe Prowadzący: o Zygmunt Molik (aktor Teatru Laboratorium) o Domenico Castaldo i aktorzy Laboratorio Permanente di Ricerca sull'Arte dell'Attore o Natalka Połowynka i Serhij Kowałewycz (Majsternia Pisni) o Matej Matejka i aktorzy Teatru ZAR o Jarosław Fret (Dyrektor Instytutu Grotowskiego) o Grzegorz Ziółkowski (Dyrektor Programowy Instytutu Grotowskiego) w asyście Agnieszki Pietkiewicz o Duncan Jamieson (Exeter University, Wielka Brytania) oraz Monika Blige, Adela Karsznia i Magdalena Mądra (Instytut Grotowskiego) Termin nadsyłania zgłoszeń: 30 kwietnia 2008 Kontakt: Agnieszka Pietkiewicz agnieszka@grotowski-institute.art.pl 11, 12 lipca (piątek, sobota), godz. 20:00, B Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie oraz Ewangelie dzieciństwa Prezentacja dyptyku Teatru ZAR 15 lipca (wtorek), godz. 20:00, W 16 lipca (środa), godz. 17:00 i 20:00, W Nierealne miasto / Unreal City Jazzowane przedstawienie zespołu The Nierealne Company Nierealne miasto / Unreal City Jazzowane przedstawienie zespołu The Nierealne Company Realizacja: Krystyna Krotoska i Tanya Munday (ruch i głos) oraz Rafał Habel i Jez Harisson (muzyka i głos). Światła: Karl Lawton. Trening i układy specjalne: Matthieu Lelup. Tłumacz i asystent: Stanisław Krotoski. Menedżer projektu: Tanya Munday. Przedstawienie zespołowe wyreżyserowane przez Matthieu Bellona. Przedstawienie improwizowane w oparciu o idee muzyczne - całkowicie zamknięte, całkowicie wolne, gdzie tekst i muzyka spotykają się w ciałach i głosach performerów - tak, aby znaleźć siebie w poemacie, grane przez kwartet na tonącym statku. Unreal City: W czasach, kiedy nic nie jest pewne Było coś stałego: Ona się nie zmieniała (P. Larkin) The Nierealne Company to grupa nagradzanych aktorów i muzyków z Anglii i Polski zajmujących się badaniem i zgłębianiem punktów wspólnych pomiędzy różnymi tradycjami teatralnymi, z których się wywodzą. Unreal City bada ideę muzyki jazzowej wykorzystanej w teatrze, ożywiając zwarty poetycki tekst T. S. Eliota i tworząc poruszające i pełne mocy muzycznej i fizycznej przedstawienie. 17 lipca (czwartek) W Jedna z sesji sympozjum poświęconego Calderonowi, organizowanego przez Zakład Iberystyki Uniwersytetu Wrocławskiego i Romanisches Seminar Uniwersytetu w Bochum 17 lipca (czwartek), godz. 20:00 B Ewangelie dzieciństwa Prezentacja spektaklu Teatru ZAR W - wstęp wolny B - prezentacje biletowane Bilet na prezentacje dyptyku Teatru ZAR - 20 zł, pozostałe bilety - 15 zł. Karnet na wszystkie wydarzenia festiwalu Otwarcia (oprócz Ołowianej kulki): 65 zł. Liczba karnetów ograniczona. Rezerwacja i sprzedaż biletów: sekretariat@grotowski-institute.art.pl, tel. 071 34 45 320. Kontakt i rezerwacja miejsc na Ołowianą kulkę: Maciej Zakrzewski maciej@grotowski-institute.art.pl Instytut Grotowskiego zastrzega sobie prawo do zmian w programie.