Prus wycofałby nazwisko z afisza
"Lalka" - reż. Wiktor Rubin - Teatr Polski we WrocławiuDo swojej "Lalki" Wiktor Rubin włożył wszystko, co mu w duszy grało. Tylko sensu brakło.
Zadanie było ambitne, bo przełożenie barwnej powieści Prusa to nie lada wyzwanie. Rubin chciał opowiedzieć coś o współczesnej kapitalistycznej Polsce - z jednej strony przywiązanej do cepeliowsko-bogoojczyźnianej tradycji, a z drugiej nurzającej się w pozbawionym głębszych wartości świecie celebrytów. Ten pierwszy reprezentuje Rzecki - młody, dziarski wszechpolak.
Drugi - to powieściowa arystokracja z Łęckimi na czele, sprowadzona do roli półidiotów, brylujących w plastikowym, bigbrotherowym świecie. Wokulski - w powieści rozdarty między pozytywizmem a romantyzmem -w spektaklu jest nijaką kukłą, a rozczarowanie kapitalizmem wyraża, rozbierając się do naga Prusa tu jak na lekarstwo, a sensu w rozbuchanych pomysłach teatralnych mniej niż zero.
Mamy tu i cytaty ze "Strachu" Grossa, i z Mickiewicza, atrapę konia i wielki telewizor, Łęcką w sukni a la Velazquez i w kimonie.
A na końcu Wokulski w pelerynie Batmana wiesza się przy dźwiękach "Time to say goodbay".
