Stefan Brem (1904 - 1975)
Aktor teatralny, telewizyjny, radiowy i filmowy.Urodził się 1 września 1904 w Tarnowie. Zmarł 19 lipca 1975 w Warszawie.
Studiował na Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego i wg W. Zechentera już wtedy często występował jako recytator na wieczorach literackich młodych poetów.
Potem uczył się w krakowskiej Miejskiej Szkole Dramatycznej. Występy rozpoczął w 1927 w Teatrze im. Juliusza Słowackiego. Jesienią 1927 zaangażował się do Teatru Miejskiego w Sosnowcu, ale był tam krótko. Jeszcze w tym samym roku wstąpił do zespołu Reduty, z którą w sezonie 1927/28 i 1928/29 występował w Wilnie i objazdach; grał wtedy m.in. Tatarinowa ("Car Paweł I"), Malarza ("Trójka hultajska"). Blisko współpracował z J. Osterwą, jak sam wspominał, jako "jego uczeń, jego sekretarz osobisty i starosta wileńskiego Instytutu Reduty"; starostą i aktorem był też w 1929-31 w teatrze objazdowym Reduty.
W 1929-30 współpracował z rozgłośnią wil. PR. Jesienią 1930 występował w Teatrze Wołyńskim w Łucku. Od września 1931 grał rolę Krawca ("Papierowy kochanek") w Teatrze Miejskim w Sosnowcu. W końcu 1931 zaangażował się do Teatru im. Stefana Żeromskiego pod dyrekcją I. Solskiej w Warszawie i grał w nim od stycznia 1932 do końca sezonu 1931/32. W sez. 1932/33-1934/35 występował w Teatrze Kameralnym w Częstochowie pod dyrekcją I. Galla, z którym w sezonie 1935/36 przeniósł się do Stołecznego Teatru Powszechnego (był także sekretarzem tego teatru). Od 12 VIII 1936 objął (wraz z J. Lubicz- Lisowskim i N. Młodziejowską) dyrekcję Teatru Nowego im. Heleny Modrzejewskiej w Poznaniu i prowadził go z Lisowskim jedynie przez pierwszą połowę sezonu 1936/37, zaś drugą połowę sezonu był znowu aktorem Stołecznego Teatru Powszechnego. Potem nadal był związany ze scenami TKKT, m.in. w sezonie 1937/38 występował w Teatrze Nowym. W 1938-39 współpracował z rozgłośnią warszawską Polskiego Radia.
Także w radiu rozpoczął występy zaraz po wojnie w 1945. Od stycznia 1946 do końca sezonu 1947/48 występował w Teatrze Polskim w Warszawie, w sezonu 1948/49 w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku i Gdyni, 1949/50 w Teatrze Śląskim w Katowicach; następnie w Warszawie: 1951 w Teatrze Nowym, 1952 w Ludowym, w sezonie 1953/54 w Teatrze Domu Wojska Polskiego, w 1954 w imprezach ARTOS-u, 1954-55 znowu w Teatrze Ludowym, w sezonie 1957/58 w Teatrze im.Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, 1958/59 w Teatrze Muzycznym w Warszawie.
W 1atach późniejszych, bez stałego engagement, grał gościnnie na scenach warszawskich, m.in. w sezonie 1961/62-1963/64 i 1965/66 w Teatrze Współczesnym, a 1963/64 i 1965/66-1967/68 w Teatrze Narodowym.
Irena Solska uważała go za utalentowanego aktora i w swoim teatrze powierzała odpowiedzialne role takie, jak: Anzelm ("Róża"), Korniłow ("Tamten"), które grał z powodzeniem; u Galia w Częstochowie grał m.in. Przewoźnika ("Most"), Dziada ("Sędziowie"), Dauma ("Panna Maliczewska"); po II wojnie świat. w warszawskim Teatrze Polskim jedynie podrzędne role, na Wybrzeżu - Pana Jowialskiego, w Katowicach - Pustelnika ("Balladyna"), w Teatrze Domu Wojska Polskiego - Antoniego ("Wielki człowiek do małych interesów"), w Teatrze Ludowym - Burmistrza ("Marchołt"); w 1atach sześćdziesiątych wyraziste epizody, m.in.: Hoocka ("Kariera Artura Ui"), Biskupa ("Król Ryszard II"), Prymasa ("Kordian"), Doktora Schaltza ("Dochodzenie").
Zarówno przed, jak i po wojnie, często występował w słuchowiskach radiowych.
Był autorem wspomnienia o Juliuszu Osterwie pt. "Byłem z nim" (druk w zbiorze "O zespole Reduty 1919-1939", Warszawa 1970).
Był synem Leopolda i Janiny Bremów.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego, E-teatr.pl