Aktorzy z walizką na FringeNYC

- Zagramy nasz spektakl osiem razy i to w centrum Manhattanu, w tak znakomitych miejscach, jak Union Square, Governor's Island czy Czwarta Ulica. To dla mnie fascynujące - mówi z dumą Jerzy Zoń, reżyser spektaklu, twórca inspirowanego twórczością poetycką T.S. Eliota scenariusza i autor opracowania muzycznego. - „My wydrążeni ludzie/My chochołowi ludzie" - pisał Eliot w swym poemacie „Ziemia jałowa" i o takich ludziach jest ta opowieść. Starsi odnajdują w niej swoje dzieci, wciągnięte już w obecny świat, młodzi widzą siebie - żyjących według schematu: wstać, do roboty, powrót, klub, opić się, sen, wstać, do roboty, powrót, klub, opić się, sen... Zdehumanizowana praca, zuniformizowany ubiór, zautomatyzowane czynności, zunifikowani ludzie. Dlatego wszystkie postaci są w takich samych maskach, w takich samych garniturach, w takich samych butach... Ci ludzie, nazywani korpoludkami, już stracili swe właściwości, zatracili indywidualizm... Roboty - komentuje spektakl Jerzy Zoń.

Dodajmy, że odgrywające istotną rolę maski zaprojektowała, podobnie jak scenografię i kostiumy, Joanna Jaśko--Sroka. - Aktorzy KTO już też są trochę peregrinusami - śmieje się Jerzy Zoń. I opisuje, że podróżując muszą sami wozić kostiumy i dekoracje. Każdy aktor jedzie zatem ze specjalnie skonstruowaną, okutą walizką, która „gra" w spektaklu, a zarazem mieści w sobie maskę, kostium, buty i potrzebne aktorowi kosmetyki. Waży, i tak to zostało zaprojektowane, 23 kilogramy, czyli tyle, ile w ramach biletu można nadać jako bagaż. Rzeczy osobiste aktorzy muszą zabrać w ramach bagażu podręcznego, ograniczonego do ośmiu kilogramów.

Dotychczas „Peregrinusa", którego premiera odbyła się w maju 2015 r. w Mediolanie podczas targów EXPO, oglądali widzowie w Anglii, Chorwacji, Iranie, na Litwie, w Niemczech, Rosji, Rumunii, we Włoszech. Zagrany został już ponad 40 razy. Na nowojorski festiwal Teatr KTO powraca po 13 latach; wówczas prezentował kameralny autorski spektakl Jerzego Zonia, inspirowany twórczością Hrabala, „Sprzedam dom, w którym już nie mogę mieszkać", który został owacyjnie przyjęty. W tym roku został zaproszony również inny grany w sali spektakl - „Chór sierot", ale teatr uznał, że nie dowiezie rekwizytów potrzebnych do dwóch przedstawień. Pojedzie z „Chórem sierot" za rok.