Andrzej Jędrzejewski (1932 - 1991)

Andrzej Waldemar Jędrzejewski. W warszawskim Liceum im. Tadeusza Czackiego w 1950 roku zdał tak zwaną „małą maturę" i na rok szkolny 1950/51 przeniósł się do Państwowej Szkoły Dramatycznej Teatru Lalek, którą ukończył w 1952. Na sezon 1952/53 zaangażował się do Teatru Młodego Widza we Wrocławiu, a na sezon 1953/54 do Teatru Lalki i Aktora Guliwer w Warszawie.

W 1954 rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej w Łodzi które ukończył w 1958 roku. Podczas studiów w 1954-56 był współtwórcą i głównym autorem tekstów, szkolnego kabaretu artystycznego Czerwony Wąż pod kierunkiem Jerzego Antczaka w 1957-58 występował w przedstawieniach szkolnych Teatru Młodego Widza w drugiej scenie łódzkiego Teatru Powszechnego. Po dyplomie w sezonie 1958/59 zaangażował się do Teatru Klasycznego w Warszawie gdzie grał do końca 1959/60. Potem wrócił do Łodzi i pracował w kolejnych sezonach w Teatrze Powszechnym (1960/1961), Teatrze im. Stefana Jaracza (1961/62) i (1962/63), Teatrze 7.15 (1963/64), znowu w Teatrze Powszechnym (1964/76), Teatrze Ziemi Łódzkiej 1976/78) i ponownie w Teatrze Jaracza (1978/81).

Później stare współpracował z Estradą Łódzką. Był recytatorem, konferansjerem i autorem estradowych tekstów, które w większości sam wykonywał. W Łodzi znany był zwłaszcza jako autor dowcipnych historii zamieszczanych w prasie: felietonów, fraszek, wierszy satyrycznych. Publikował w łódzkich „Odgłosach", „Szpilkach", „Karuzeli". W 1957 założył w Łodzi Teatr Poezji przy Komitecie Wojewódzkim ZMS-u. Jako autor tekstów i reżyser współpracował ze studenckim kabaretem Quand przy Politechnice Łódzkiej. przez wiele lat pracował z młodzieżą tworząc z nią małe formy teatralne i spektakle estradowe np. w osiedlowym łódzkim Domu Kultury „Karolew".

We Wrocławiu debiutował rolą Instruktora w sztuce „Tor przeszkód" (1952), potem grał Wacka w przedstawieniu „Sześć godzin ciemności" (1953), a w warszawskim Guliwerze wystąpił jako Osioł i Pan w „Bajkach i bajeczkach (1953). W Teatrze Klasycznym i na jego Scenie Rozmaitości w Warszawie zagrał m. in. Mila w „Mieszaninie" (1959) i Montana w „Otellu" (1960). Wśród ról granychw Łodzi w Teatrze Ziemi Łódzkiej, gdzie był cenionym aktorem, warto wymienić chwalony przez recenzentów takie jak: Mc Comas „Nigdy nie można przewidzieć" (1962), Ttragik „Sześć postaci scenicznych w poszukiwaniu autora" (1962), Tybalt „Romeo i Julia" (1964), „Wróbelkowski „Dom otwarty" (1965), Patek „Derby w pałacu" (1963), Hrabia Westmoreland „Henryk V" (1970), Filip II „Aklad z Zalanei" (1973), Sołdek w „Szachach" (1974), bardzo dobry Paweł „Oszałamiający zapach świeżego siana" (1976), ciekawy, przejmująco zagrany Arbienin „Maskarada" Michaiła Lermontowa (1977), Pastor „Ojciec" (1977), Stryj Beniamin „Błękitny zamek" (1978), Feliks „Polowanie na zięciów" (1980), Rakowski „Rewizor" (1980). Był współautorem rewii „Odjazd 6" granej w sezonie 63/64 na scenie teatru 7.15, pisał teksty piosenek do spektakli np. ballad do „Lizystraty" Arystofanesa w Teatrze Powszechnym (20 czerwca 1970) i współpracował przy reżyserii tego przedstawienia. Bywał też asystentem reżysera przy innych spektaklach łódzkich np. „Burza" Aleksandra Ostrowskiego w reż.
Adama Daniewicza w PWSTiF Łódź (13 kwietnia 1962) i „Mąż i żona" Aleksandra Fredry w reż. Konrada Łaszewskiego w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi (3 lipca 1962).
Ostatnią teatralną rolę zagrał w spektaklu „Fachowcy" Stefana Friedmanna i Jonasza Kofty (Wąż) w reż. Jerzego Gruzy (6 lutego 1981).

Brał także udział w realizacjach Teatru Telewizji: „Pamiętnik babci" Josephiny Eckert Gill w reż. Józefa Słotwińskiego (29 stycznia 1959), „Sułkowski" Stefana Żeromskiego (Crosier) w reż. Ryszarda Sobolewskiego (2 czerwca 1968), „Henryk V" Williama Szekspira (Hrabia Westmoreland) w reż. Zenona Macieja Bordowicza (7 września 1970) i „Tak tu cicho o zmierzchu" Borysa Wasiliewa w reż. Tadeusza Worontkiewicza (1 marca 1974).

Na wielkim ekranie zadebiutował rolą Prezesa klubu "Stal" w filmie „Zawsze w niedzielę" w reż. Ryszarda Bera (2 marca 1966), a następnie m. in.: „Popioły" w reż. Andrzeja Wajdy (25 września 1965), „Bolesław Śmiały" w reż. Witolda Lesiewicza (6 października 1972), „Śmierć prezydenta" w reż. Jerzego Kawalerowicza (10 października 1977), „Diabelskie szczęście" w reż. Franciszka Trzeciaka (25 listopada 1985) i „Uprowadzenie Agaty" w reż. Marka Piwowskiego (20 sierpnia 1993).
Zagrał także w serialach filmowych: „Stawka większa niż życie" w reż. Janusza Morgensterna i Andrzeja Konica (1967-1968), „Rodzina Połanieckich" w reż. Jana Rybkowskiego (1978), „Kariera Nikodema Dyzmy" w reż. Jana Rybkowskiego i Marka Nowickiego (1980) oraz „Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy" w reż. Jerzego Sztwiertni (1979-1981).

Grał także w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia m. in.: „Czarująca szewcowa" Federica Garcíi Lorki w reż. Zbigniewa Kopalki (18 kwietnia 1954), „Błękitny omnibus" Edwarda Morgana Forstera (Dante) w reż. Zbigniewa Kopalki (11 sierpnia 1956) i „Piękny wieczór" Włodzimierza Perzyńskiego w reż. Zbigniewa Kopalki (9 listopada 1956).

Nagrywał również w dubbingu.

Był sekretarzem zarządu oddziału ZASP w Łodzi

Był synem Zygmunta i Michaliny Jędrzejewskiej, mężem Jadwigi Lucyny Nijakowskiej.

Odznaczenia:
1974 - Zasłużony Działacz Kultury

Źródła: Słownik biograficzny teatru polskiego, E-teatr, FilmPolski