Anhelli. Wołanie w Iranie

Anhelli. Wołanie to hołd dla Juliusza Słowackiego oraz jego podróży do Ziemi Świętej z Neapolu, przez Aleksandrię, Kair, Damaszek, podczas której napisał poemat Anhelli. Pierwsze pokazy przedstawienia miały miejsce w Barbican Centre w Londynie we wrześniu 2009 roku jako ostatnia część Tryptyku Ewangelie dzieciństwa, prezentowanego w ramach POLSKA! YEAR w Wielkiej Brytanii.

Spektaklowi towarzyszyć będą warsztaty Ciało aktora – dramat ucieleśniony prowadzone przez Jarosława Freta i Simonę Salę oraz wykład opisujący program i założenia Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016 i Olimpiady Teatralnej. Warsztaty poświęcone są zmianie i zdolności jej rozpoznawania, która jest głównym i podstawowym elementem każdego dramatu. Uczestnicy poznają techniki wykorzystywania wspólnego języka ciała i tworzenia z ruchów unikalnego, wypełnionego dramaturgicznym potencjałem kodu.

Wykład odbędzie się 15 grudnia o godzinie 18.00.
Warsztaty odbędą się 16-17 grudnia w godzinach 11.00-14.00.
Spektakle zostaną zaprezentowane 15 i 16 grudnia o godzinie 19.30.

Więcej informacji o wizycie Teatru ZAR w Teheranie znaleźć można na stronie: www.teatrzar.art.pl

Projekt organizowany jest przez Ambasadę RP w Teheranie, Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP, Instytut Teatralny w Warszawie oraz Dramatic Arts Center of Iran.
Projekt dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Teatr ZAR, kultywując etos pracy grupowej, realizuje projekty artystyczne poprzez długoletnie poszukiwania źródłowe, którym każdorazowo towarzyszy proces kształtowania nowego języka teatralnego, opartego na muzyce z rozmaitych tradycji. Międzynarodowy skład zespołu formował się w trakcie cyklicznych wypraw badawczych do Gruzji w latach 1999–2003. Podczas tych podróży grupa zebrała materiał muzyczny, esencją którego są wielowiekowe pieśni polifoniczne sięgające korzeniami początków naszej ery i stanowiące prawdopodobnie najstarszą formę wielogłosu. „Zar", od którego grupa wzięła swą nazwę, to nazwa pieśni pogrzebowych wykonywanych przez Swanów, zamieszkujących wysokie rejony Kaukazu w północno-zachodniej Gruzji. Praca zespołu wypływa z przekonania, że teatr, wbrew greckiemu thea – widzenie, nie powinien być wyłącznie oglądany, lecz przede wszystkim słuchany.

ZAR przynosi teatr sprzed podziału na gatunki i style, podejmując tematy wydawałoby się zarezerwowane we współczesnym świecie dla religii, działając w przekonaniu, które płynie z polskiej myśli romantycznej, iż zadania sztuki są nie tylko komplementarne wobec religijnego poruszenia, lecz potrafią zapełnić dynamiczną lukę między codziennością a transcendencją. Juliusz Osterwa, który jako jeden z nielicznych starał się zrealizować praktycznie te idee, i z którego myśli czerpał m.in. Jerzy Grotowski, zapisał w swych notatkach zdanie o tym, że „Bóg stworzył teatr dla tych, którym nie wystarcza Kościół".