Barbara Fijewska (1919 - 2005)
Choreografka teatralna i filmowa, reżyserka teatralna, aktorka filmowa, tancerka, pedagog.Urodziła się 6 października 1919 w Warszawie. Zmarła 1 stycznia 2005 w Warszawie.
Siostra aktora Tadeusza Fijewskiego oraz reżysera i aktora Włodzimierza Fijewskiego.
Absolwentka Prywatnej Szkoły Tańca Scenicznego Tacjanny Wysockiej i Studium Iwo Galla w Warszawie. W latach 1932–1939 występowała jako tancerka estradowa.
W czasie II wojny światowej wojny pracowała w Fabryce Kabli w Ożarowie. Brała udział w powstaniu warszawskim (pseud. "Puk", "Basia" w stopniu plutonowego w III Zgrupowaniu "Konrad", a następnie została wywieziona do obozu koncentracyjnego w Bergen-Belsen.
Po zakończeniu wojny występowała (wraz z Tadeuszem Fijewskim w Teatrze im. Bogusławskiego, który został założony przez Leona Schillera w Belgii (w Lingen). Do Polski powróciła w grudniu 1945 r. wraz z Leonem Schillerem, który zaangażował ją do PWST, gdzie w latach 1946-1949 uczyła choreografii i ruchu scenicznego i pracowała (wraz z Schillerem i Ludwikiem René dla Teatru Wojska Polskiego w Łodzi realizując sztuki propagandowe (m.in. Młodą Gwardię Aleksandra Fadiejewa[1].
Od roku 1949 mieszkała w Warszawie, gdzie pracowała dla Schillera (Teatr Polski w Warszawie) i Władysława Krasnowieckiego (w Teatrze Narodowym). Zagrała też w propagandowym filmie "Ostatni etap".
Od 1947 r. współpracowała z wieloma teatrami, jako autorka układów tanecznych i ruchu scenicznego. W 1949 r. zadebiutowała jako reżyser teatralny.
Nagrody i odznaczenia:
1932 - Paryż - III nagroda na Międzynarodowym Konkursie Tańca wraz z zespołem Szkoły Tańca Tacjany Wysockiej
1935 - I nagroda na Międzynarodowym Konkursie Tańca w Teatrze Wielkim w Warszawie
1955 - Srebrny Krzyż Zasługi
1955 - Medal 10-lecia PRL
1965 - Kalisz - V KST - nagroda za choreografię do przedstawienia "Szkoda wąsów" Adama Dmuszewskiego w Teatrze Dramatycznym w Warszawie
1965 - Medal 200-lecia Teatru Narodowego
1968 - Katowice - Plakietka z Melpomeną TV - nagroda Telewizyjnego Klubu Recenzentów - za reżyserię "Kramu z piosenkami" Leona Schillera w Teatrze Ślaskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach
1971 - Toruń - XIV FTPP - nagroda za reżyserię i choreografię "Kramu z piosenkami" w Bałtyckim Teatrze w Koszalinie
1977 - Odznaka za zasługi dla m. Warszawy
1978 - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
