Barbara Krafftówna (1928)

Już w czasie wojny uczyła się tańca i pantomimy. Równocześnie uczęszczała na zajęcia konspiracyjnego Studia Dramatycznego Iwo Galla. W 1945 roku na nowo podjęła naukę w Studiu, które po wojnie działało przy Starym Teatrze w Krakowie. W 1946 wyjechała, wraz z grupą uczniów Studia, do Gdyni, gdzie Gall objął dyrekcję Teatru Wybrzeże. Debiutowała w listopadzie 1946 rolą Rybaczki w Homerze i Orchidei, sztuce Tadeusza Gajcego. Uczyła się śpiewu u Adama Ludwiga, kontynuowała zajęcia w Studiu i w 1947 zdała eksternistyczny egzamin aktorski.

W Teatrze Wybrzeże pozostała do 1949 roku. Zagrała tam u Iwa Galla m.in. Kasię w Jak wam się podoba Williama Szekspira (1947), Marię, damę dworu w Królu włóczęgów J.H. MacCarthy'ego (1948), Krystynę w Trzech synach i córce Ferdinanda Rogera (1948), Haneczkę w Weselu Stanisława Wyspiańskiego (1948), Klarę w Pigmalionie George'a Bernarda Shawa (1949).

W 1949 wyjechała razem z Gallem do Łodzi i tam wystąpiła w Teatrze im. Stefana Jaracza w reżyserowanym przez Galla Wiśniowym sadzie Antoniego Czechowa, gdzie zagrała Warię. W 1951 już we wrocławskich Teatrach Dramatycznych (Teatr Kameralny) zagrała u Marii Wiercińskiej Klarę w Ślubach panieńskich Aleksandra Fredry. W tym samym roku była Elizą u Maryny Broniewskiej w Skąpcu Moliera. Ponownie w 1953 roku wcieliła się postać Klary w Teatrze Nowej Warszawy. W tym samym teatrze zagrała m.in. Nastusię u Stanisława Bugajskiego w Studenckiej miłości Włodzimierza Dychawicznego (1955).

W warszawskim Teatrze Estrada wystąpiła u Tadeusza Cyglera w roli Pernette Laprade w Szczęśliwych dniach Pugeta (1956), a w Teatrze Komedia u Kazimierza Pawłowskiego w roli Jill w Jimie i Jill Clifforda Greya i Greatreksa Newmana (1957).

W 1957 roku zaczęła występować w warszawskim Teatrze Dramatycznym i pozostała w nim do 1964 roku. Zagrała u Haliny Mikołajskiej Iwonę w Iwonie, księżniczce Burgunda Witolda Gombrowicza (1957), a u Konrada Swinarskiego trzy role: Lizę w Pan Puntila i jego sługa Matti Bertolta Brechta (1958), Turandot w Księżniczce Turandot Carla Gozziego (1959) i Słowiczka w Ptakach Andrzeja Jareckiego i Agnieszki Osieckiej (1960).

W kwietniu 1959 aktorka wzięła udział w występach Teatru Dramatycznego w paryskim Teatrze Narodów - grała tam Zerzabellę u Ewy Bonackiej w Paradach Jana Potockiego (inscenizacja z 1958). Aktorka występowała aż w pięciu "paradach". Jej rola pełna wdzięku i autoironii, zagrana z baletowym opanowaniem ruchu i gestu, przeszła do historii.

U Ludwika René wystąpiła jako Abigail Williams w Procesie w Salem Arhura Millera (1959), Jeracha w Dziewiątym sprawiedliwym Jerzego Jurandota (1963) i jako Olga w Letnikach Maksyma Gorkiego (1964), a u Zbigniewa Bogdańskiego jako Laura w Indyku Sławomira Mrożka (1961). U Wandy Laskowskiej zagrała Zosię w sztuce W małym dworku Stanisława Ignacego Witkiewicza (1959) i Hankę w Uczcie morderców Andrzeja Wydrzyńskiego (1960). W lutym 1963 wyjechała z zespołem Teatru Komedia na tournée po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.

Od 1964 do 1969 roku występowała w Teatrze Narodowym. Grała tam ponownie u Wandy Laskowskiej role: Elżbiety Flake-Prawackiej w Kurce wodnej Witkacego (1964), Wandy Lektorowiczówny w Janie Macieju Karolu Wścieklicy tegoż autora (1966) i Tytanię w Śnie nocy letniej Szekspira (1968).

U Kazimierza Dejmka zagrała Natalkę w Ciężkich czasach Michała Bałuckiego (1968) i Achizę w Żywocie Józefa wg Mikołaja Reja (1965) - z tym spektaklem wyjechała wraz z Teatrem Narodowym na gościnne występy do Wiednia (1965), następnie w ramach 19. Holland Festiwal - do Rotterdamu, Amsterdamu i Hagi. Przedstawienie prezentowane było także w Kopenhadze i Oslo (1966), Pradze (1967), na 26. Międzynarodowym Festiwalu w Wenecji (1967), również w Budapeszcie, Lipsku i w Berlinie (1968). We Florencji na 2. Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym zagrała w Kurce wodnej i w Janie Macieju Karolu Wścieklicy (1966).

W 1966 wystąpiła w warszawskim STS-ie u Izabelli Cywińskiej w roli Danuty Wiśniewskiej w Poczta się myli, a w 1969 w Teatrze Syrena u Zdzisława Tobiasza jako Cecylia Cardew w Lordzie z walizki wg Oscara Wilde'a.

Od 1969 do 1981 roku występowała w warszawskim Teatrze Współczesnym. Zagrała u Andrzeja Wajdy Alicję w Play Strindberg Friedricha Durrenmatta (1970), u Erwina Axera Dorotę, służącą w Matce Witkacego (1970) oraz Lady Macbett i Lady Duncan w sztuce Macbett Eugene'a Ionesco (1972). U Giovanniego Pampiglione kreowała Smeraldinę w Królu Jeleniu (1972).

W 1971 wystąpiła wraz z zespołem Teatru Współczesnego w spektaklach Matka i Play Strindberg na festiwalu Rassegna Internazionale dei Teatri Stabili we Florencji.

U Macieja Prusa grała Szarlottę w Wiśniowym sadzie Czechowa (1976), u Jerzego Kreczmara Szambelanową w Panu Jowialskim Fredry (1977), i u Karla-Heinza Strouksa Fonsję Dorsey w Remi-Dżin Donalda Coburna (1979).

W 1975 roku wystąpiła gościnnie w łódzkim Teatrze Nowym u Kazimierza Dejmka w roli Onki w Garbusie Mrożka.

W warszawskim Teatrze Dramatycznym zagrała u Witolda Zatorskiego Lulu w Skizie Gabrieli Zapolskiej (1981) i u Krzysztofa Kelma Wolumnię w Koriolanie Szekspira (1982). W 1985 aktorka wyjechała z Polski na osiem lat. Otrzymała propozycję grania po angielsku w Matce Witkacego w Stanach Zjednoczonych. Początkowo nie znała angielskiego i tekstu uczyła się fonetycznie.

W filmie debiutowała w 1953 u Jana Rybkowskiego epizodem w Sprawie do załatwienia. Najlepsze swoje role zagrała u Wojciecha Jerzego Hasa - pełną liryzmu i kobiecości barmankę Zosię w Złocie (1961), zupełnie odmienną, wyniosłą i władczą postać pięknej Camilli de Tormez, macochy Paszeki w Rękopisie znalezionym w Saragossie (1964) oraz skromną i skupioną postać Jadwigi w Szyfrach (1966). Jednak najwybitniejszą kreację stworzyła w filmie Jak być kochaną (1962), gdzie wcieliła się w postać aktorki Felicji.

Felicję Krafftówny uznano za najciekawszą postać kobiecą w polskim filmie powojennym. Ta niezwykle skomplikowana rola miała formę monologu wewnętrznego bohaterki, który aktorka znakomicie wykorzystała. Potrafiła przedstawić wstrząsający rozrachunek kobiety z jej przeszłością, powracającą w pełnych dramatyzmu obrazach. Felicja staje się jednocześnie własnym oskarżycielem i obrońcą gdy w przejmujący sposób stawia sobie pytanie, jak przed laty powinna postąpić, czy mogła coś zmienić. Za tę rolę aktorka dostała m.in. nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Francisco, którą odebrała dopiero w latach osiemdziesiątych.

Drugą w swojej karierze filmowej pierwszoplanową rolę zagrała u Janusza Weycherta w Cierpkich głogach (1966). Wcieliła się w postać nauczycielki, Marty Szymańskiej.

Inne role filmowe to m.in.: Zofia Karpińska u Leonarda Buczkowskiego w Deszczowym lipcu (1957), Stefka u Andrzeja Wajdy w Popiele i diamencie (1958), u Kazimierza Kutza - Niura w Nikt nie woła (1960) i Barbarka w Upale (1964). Suflerka "Flapcia" u Janusza Morgensterna w Jutro premiera (1962).

U Stanisława Barei zagrała zabawną postać madame Michaud w Przygodzie z piosenką (1968), a u Jerzego Ziarnika - Barbarę, żonę Piotrowskiego w Kłopotliwym gościu (1971).

Wystąpiła w roli Teresy Gadomskiej u Christiana Steinkego w niemieckim filmie Die Überlebende (Ocalona) z 1975 roku.

U Jana Rybkowskiego zagrała wojewodzinę w Granicy (1977), u Ryszarda Czekały ciotkę w Płomieniach (1978). Wcieliła się w postać Zosi, żony profesora w Filipie z konopi (1981) Józefa Gębskiego, a w filmie Na tropach Bartka (1982) Janusza Łęskiego* zagrała panią Elżbietę.

W 1964 aktorka wzięła udział w Festiwalu Filmowym w San Sebastian jako odtwórczyni roli lekarki Michaśki w filmie Ich dzień powszedni (1963) w reżyserii Aleksandra Ścibora-Rylskiego.

Aktorka wystąpiła w kilku serialach TV: u Mieczysława Waśkowkiego jako matka Marka w odcinkach 4-6 serialu młodzieżowego Niewiarygodne przygody Marka PIegusa (1966). Dużą popularność przyniosła jej rola Honoraty - rezolutnej, prostolinijnej i żywiołowej dziewczyny z Koniakowa, którą zagrała u Konrada Nałęckiego w odcinkach 16, 17, 18 i 21 niezwykle popularnego serialu Czterej pancerni i pies (1969-70). U Pawła Komorowskiego wystąpiła jako pani Makowiecka, siostra Wołodyjowskiego w odcinkach 2-5 Przygód pana Michała (1969). W 1978 wcieliła się w polską turystkę, Irenę Strzałkowską u Andrzeja Konica w 9. odcinku serialu Życie na gorąco, a w Kłusowniku (1980) Janusza Łęskiego wystąpiła jako pani Elżbieta, opiekunka do dzieci.

Po powrocie do kraju zagrała w latach 1993-1994 u Waldemara Dzikiego, Mirosława Dębskiego i Marcina Ziębińskiego Leokadię w serialu TV Bank nie z tej ziemi. Wzięła również udział w serialu Sceny domowe (1994) Andrzeja Zakrzewskiego. U Krystyny Krupskiej-Wysockiej wystąpiła w roli Zofii, matki Mateusza w filmie TV Skutki noszenia kapelusza w maju (1993). W serialu Więzy krwi (2001) u Marka Nowickiego i Wojciecha Pacyny zagrała Wiktorię, matkę Józefa, a w Królu przedmieścia (2002) u Olafa Lubaszenki - matkę Kowalskich. Wystąpiła również gościnnie w roli Neli w 155. odcinku serialu Na dobre i na złe (2003) u Macieja Pieprzycy.

Pojawiła się w etiudzie szkolnej łódzkiej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej, Niepogodna Anny Rembowskiej (2002), oraz filmach dokumentalnych: w How to be American Krzysztofa Przykuckiego (1990) i w Ze snu sen Adama Kuczyńskiego (1998).

W Teatrze TV debiutowała w 1958 rolą Małgorzaty w Nowym Don Kiszocie u Maryny Broniewskiej. W tym samym roku zagrała Lucy w Brechtowskiej Operze za trzy grosze u Konrada Swinarskiego, u niego też wystąpiła jako Beatka w Przesadzie (1961), a w 1962 roku wzięła udział w reżyserowanej przez Swinarskiego Antyszopce sylwestrowej (1962). Zagrała ponownie u Maryny Broniewskiej, tym razem Justysię w sztuce Mąż i żona Fredry (1964), a u Ewy Bonackiej wystąpiła w roli Kleantis w Amfitrionie Franciszka Zabłockiego (1966). W roku 1967 była Anią u Jana Rybkowskiego w Nominacji Aleksandra Wołodina i Kamillą u Wandy Laskowskiej w Żołnierzu królowej Madagaskaru. W 1968 u Izabelli Cywińskiej kreowała "Ją" w Nie ma takiego problemu Stanisława Tyma, u Sylwestra Chęcińskiego - Córkę w Próbie generalnej Andrzeja Mularczyka i u Janusza Majewskiego - Żonę w Santa Claus.

U Jerzego Gruzy zagrała Panią Jourdain w pamiętnym spektaklu Mieszczanin szlachcicem Moliera (1969) i Klarę Zachanassian w Wizycie starszej pani Durrenmatta (1971).

U Kazimierza Brauna wcieliła się w postać Laury w Dwóch teatrach Jerzego Szaniawskiego, a u Anny Minkiewicz w Lottie Maxim w Fatalnej kobiecie Patricka Quentina - oba spektakle z 1972 roku.

U Jana Kulczyńskiego zagrała Różę w Domu kobiet Zofii Nałkowskiej (1974), a u Barbary Sałackiej - Lizę w Czterdzieści karatów Barilleta i Gredy'ego (1976). Wystąpiła jako Betty w Mieszkaniu do wynajęcia (1979) u Tadeusza Aleksandrowicza, a u Kazimierza Karabasza zagrała Lindę w Śmierci komiwojażera Arhura Millera (1980).

Ostatnią jej rolą przed wyjazdem z Polski była postać Pielęgniarki u Marka Piwowskiego w Paragrafie 4 (1981).

Po powrocie do kraju zagrała Żonę u Roberta Glińskiego w Pacie (1993), a u Krystyny Krupskiej-Wysockiej wystąpiła w roli Pani w Ogrodniku i jego chlebodawcy na podstawie baśni Hansa Christiana Andersena (1994), Wróżki w Agnieszce skrawku nieba Natalii Gałczyńskiej (1995) oraz Babci w Babci na jabłoni na podstawie książki Miry Lobe, spektaklu reżyserowanym przez Wojciecha Nowaka.

W kabarecie grała już w czasach pobytu na Wybrzeżu, gdzie w jednej z kawiarń aktorzy Galla mieli swoją scenkę, na której prezentowali piosenki, skecze i monologi. W Warszawie występowała w kabarecie "Frascati" zorganizowanym przez Wojciecha Siemiona w cukierni "Czytelnika", potem w "U Lopka" i wreszcie w "Pod Egidą", gdzie śpiewała znaną Balladę o ogródkach działkowych. Brała także udział w cyklu telewizyjnym ilustrującym historię kabaretu dwudziestolecia międzywojennego prowadzonym przez Kazimierza Rudzkiego.

Ogromną popularność przyniosły jej występy w telewizyjnym Kabarecie Starszych Panów Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego (1959-1966) oraz w Divertimentach (1966-1968) i w Deszczowej suicie (1967).

W programach tych aktorka najpełniej wykorzystała swoje umiejętności wokalne, śpiewając znane do dziś piosenki: Ubóstwiam drakę!, W czasie deszczu dzieci się nudzą, Dziewica Anastazja, Zakochałam się w czwartek niechcący, Przeklnę cię z Bohdanem Łazuką, Ach, ten lęk z Bronisławem Pawlikiem i Bądź dobry i dla męża z Mieczysławem Czechowiczem.

W 1963 roku wystąpiła w telewizyjnej adaptacji baletu - pantomimy Karola Szymanowskiego Mandragora w reż. Wandy Laskowskiej - w roli Królowej, gdzie zabłysnęła talentem baletowym.

Brała udział w wielu wieczorach literacko-artystycznych i w imprezach piosenkarskich: m.in. śpiewała w Opolu, występowała z Wieńczysławem Glińskim - swoim partnerem z filmu Jak być kochaną - w bardzo popularnych programach, składających się z piosenek kabaretowych i filmowych oraz wierszy.

W 2005 roku podczas 10. Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnęła dłoń na Promenadzie Gwiazd.

24 października 2006 roku artystka zainaugurowała obchody 60-lecia pracy twórczej w Gdyni (gdzie rozpoczęła swoją karierę aktorską) rolą w monodramie o życiu Marleny Dietrich Błękitny diabeł, napisanym specjalnie dla niej przez Remigiusza Grzelę, a który wyreżyserowała wraz z Józefem Opalskim. Uroczysty spektakl jubileuszowy odbył się także w Teatrze Narodowym.

Ostatnio aktorka stworzyła dwie bardzo ciekawe role w spektaklach Pawła Miśkiewicza na deskach warszawskiego Teatru Dramatycznego. Przejmująco zagrała starą matkę Peera Aasę w Peer Gyncie. Szkicach z dramatu Henryka Ibsena (2007). Narysowała doskonały, naznaczony przemijaniem portret jednej z dwóch postaci Alicji w scenicznej adaptacji powieści Lewisa Carrolla (2008). Było to jednocześnie spotkanie wytrawnej aktorki z debiutantką w roli drugiej Alicji.

Aktorka świętowała swoje osiemdziesiąte urodziny także w teatrze. Wystąpiła jako aktorka Anastazja (partnerował jej Marian Kociniak w roli Szofera) w lekkiej komedii Remigiusza Grzeli Oczy Brigitte Bardot, w której pojawiały się odwołania i muzyczne cytaty z Kabaretu Starszych Panów (Teatr na Woli im. Tadeusza Łomnickiego w Warszawie, reż. Maciej Kowalewski, 2009).

Role teatralne

1946: Mickiewiczowskie ballady, program złożony z utworów poetyckich Adama Mickiewicza (reż. Halina Gallowa, Teatr Wybrzeże w Gdyni)
1946: Homer i Orchidea Tadeusza Gajcego – Rybaczka (reż. Iwo Gall, Teatr Wybrzeże w Gdyni)
1946: W małym domku Tadeusza Rittnera – Kasia (reż. Iwo Gall, Teatr Wybrzeże w Gdyni)
1946: Z piosenką przez wieś, program muzyczno-taneczny (reż. Barbara Gołębska, Teatr Wybrzeże w Gdyni)
1947: Jak wam się podoba Williama Szekspira – Kasia (reż. Iwo Gall, Teatr Wybrzeże w Gdyni)
1947: Temperamenty Antoniego Cwojdzińskiego – Stefcia (reż. Iwo Gall, Teatr Wybrzeże w Gdyni)
1948: Król włóczęgów Justina Huntleya McCarthy'ego – Maria (reż. Iwo Gall, Teatr Wybrzeże w Gdyni)
1948: Trzech synów i córka Rogera Ferdinanda – Krystyna (reż. Iwo Gall, Teatr Wybrzeże w Gdyni)
1948: Wesele Stanisława Wyspiańskiego – Haneczka (reż. Iwo Gall, Teatr Wybrzeże w Gdyni)
1948: Wiśniowy sad Antoniego Czechowa – Basia (reż. Iwo Gall, Teatr Wybrzeże w Gdyni)
1949: Tu mówi Tajmyr Konstantina Isajewa i Adama Galicza (reż. Halina Gallowa, Teatr Wybrzeże w Gdyni)
1949: Pigmalion George'a Bernarda Shawa – Klara (reż. Iwo Gall, Teatr Wybrzeże w Gdyni)
1949: Ja kocham cały naród, program poetycki z okazji 150 rocznicy urodzin Adama Mickiewicza (scenariusz Kazimierz Barnaś, reż. Halina Gallowa, Teatr Wybrzeże w Gdyni)
1949: Przeplataj słowem serca ludzi, program poetycki z okazji 150 rocznicy urodzin Aleksandra Puszkina (scenariusz Kazimierz Barnaś, reż. Halina Gallowa, Teatr Wybrzeże w Gdyni)
1949: Wiśniowy sad Antoniego Czechowa – Waria (reż. Iwo Gall, Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi)
1951: Śluby panieńskie Aleksandra Fredry – Klara (reż. Maria Wiercińska, Teatry Dramatyczne we Wrocławiu – Teatr Kameralny)
1951: Jak wam się podoba Williama Szekspira – Audrey (reż. Edmund Wierciński, Teatry Dramatyczne we Wrocławiu – Teatr Polski)
1951: Skąpiec Moliera – Eliza (reż. Maryna Broniewska, Teatry Dramatyczne we Wrocławiu – Teatr Kameralny)
1951: Małżeństwo Kreczyńskiego Aleksandra Suchowo-Kobylina – Ludka (reż. Edmund Wierciński, Teatry Dramatyczne we Wrocławiu – Teatr Polski)
1952: Magazyn mód Iwana Kryłowa – Masza (reż. Stanisław Bugajski, Teatry Dramatyczne we Wrocławiu – Teatr Kameralny)
1953: Tor przeszkód Ewy Szumańskiej i Stefana Łosia – Baśka (reż. Stanisław Bugajski, Teatr Nowej Warszawy)
1953: Śluby panieńskie Aleksandra Fredry – Klara (reż. Maria Wiercińska, Teatr Nowej Warszawy)
1953: Magazyn Małgorzaty Charette Hanny Januszewskiej – Franciszka (reż. Natalia Szydłowska, Teatr Nowej Warszawy)
1955: Studencka miłość Włodzimierza Dychawicznego – Nastusia (reż. Stanisław Bugajski, Teatr Nowej Warszawy)
1956: Szczęśliwe dni Claude'a-Andre Pugeta – Pernette Laprade (reż. Tadeusz Cygler, Teatr Estrada w Warszawie)
1957: Jim i Jill Greya Clifforda i Newmana Greatrexa – Jill (reż. Kazimierz Pawłowski, Teatr Komedia)
1957: Iwona, księżniczka Burgunda Witolda Gombrowicza – Iwona (reż. Halina Mikołajska, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
1958: Pan Puntila i jego sługa Matti Bertolta Brechta – Liza (reż. Konrad Swinarski, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
1958: Parady Jana Potockiego – Zerzabella (reż. Ewa Bonacka, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
1959: Księżniczka Turandot Carlo Gozziego – Księżniczka Turandot (reż. Konrad Swinarski, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
1959: Proces w Salem na podst. Czarownic z Salem Arthura Millera – Abigail Williams (reż. Ludwik René, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
1959: W małym dworku Stanisława Ignacego Witkiewicza – Zosia (reż. Wanda Laskowska, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
1960: Ptaki Agnieszki Osieckiej i Andrzeja Jareckiego – Słowiczka (reż. Konrad Swinarski, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
1960: Uczta morderców Andrzeja Wydrzyńskiego – Hanka (reż. Wanda Laskowska, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
1961: Indyk Sławomira Mrożka – Laura (reż. Zbigniew Bogdański, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
1963: Dziewiąty sprawiedliwy Jerzego Jurandota – Jeracha (reż. Ludwik René, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
1964: Letnicy Maksyma Gorkiego – Olga (reż. Ludwik René, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
1964: Kurka wodna – Elżbieta Frake-Prawacka(kurka) (reż. Wanda Laskowska, Teatr Narodowy w Warszawie)
1965: Żywot Józefa Mikołaja Reja – Achiza (reż. Kazimierz Dejmek, Teatr Narodowy w Warszawie)
1966: Jan Karol Maciej Wścieklica Stanisława Ignacego Witkiewicza – Wanda Lektorowiczówna (reż. Wanda Laskowska, Teatr Narodowy w Warszawie)
1966: Poczta się myli Stanisława Tyma – Danuta Wiśniewska (reż. Izabella Cywińska, Studencki Teatr Satyryków w Warszawie)
1968: Ciężkie czasy Michała Bałuckiego – Natalka (reż. Kazimierz Dejmek, Teatr Narodowy w Warszawie)
1968: Sen nocy letniej Williama Szekspira – Tytania (reż. Wanda Laskowska, Teatr Narodowy w Warszawie)
1969: Róbmy coś Zdzisława Gozdawy i Wacława Stępnia (reż. Stanisława Stanisławska-Majdrowicz, Teatr Syrena w Warszawie)
1969: Lord z walizki, na podstawie utworów Oskara Wilde'a – Cecylia Cardew (reż. Zdzisław Tobiasz, Teatr Syrena w Warszawie)
1970: Play Strindberg Friedricha Dürrenmatta – Alicja (reż. Andrzej Wajda, Teatr Współczesny w Warszawie)
1970: Matka Stanisława Ignacego Witkiewicza – Dorota (reż. Erwin Axer, Teatr Współczesny w Warszawie)
1972: Macbett Eugène'a Ionesco – Lady Macbett, Lady Duncan, Wiedźma (reż. Erwin Axer, Teatr Współczesny w Warszawie)
1972: Król Jeleń Carlo Gozziego – Smeraldina (reż. Giovanni Pampiglione, Teatr Współczesny w Warszawie)
1975: Garbus Sławomira Mrożka – Onka (reż. Kazimierz Dejmek, Teatr Nowy w Łodzi)
1976: Wiśniowy sad Antoniego Czechowa – Szarlotta (reż. Maciej Prus, Teatr Współczesny w Warszawie)
1977: Pan Jowialski Aleksandra Fredry (reż. Jerzy Kreczmar, Teatr Współczesny w Warszawie)
1979: Remi-Dżin Donalda L. Coburna – Fonsja Dorsey (reż. Karl-Heinz Stroux, Teatr Współczesny w Warszawie)
1981: Skiz Gabrieli Zapolskiej – Lulu (reż. Witold Zatorski, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
1982: Koriolan Williama Szekspira – Wolumnia (reż. Krzysztof Kelm, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
1983: Matka Stanisława Ignacego Witkiewicza – Matka (reż. Leonidas Dudarew-Ossetyński, teatr w Los Angeles)
1997: Biesiada u hrabiny Kotłubaj, na podstawie opowiadania Witolda Gombrowicza – Hrabina Kotłubaj (reż. Michael Hackett; Szkoła Teatralna, Filmowa i Telewizyjna UCLA w Los Angeles)
2004: Medytacje o dziewictwie, na podstawie prozy Witolda Gombrowicza – Alicja (reż. Michael Hackett; Szkoła Teatralna, Filmowa i Telewizyjna w Los Angeles)
2006: Błękitny diabeł Remigiusza Grzeli – monodram (reż. Józef Opalski, przedstawienie impresaryjne; prapremiera w Teatrze Muzycznym w Gdyni)
2007: Peer Gynt. Szkice z dramatu Henryka Ibsena – Matka (reż. Paweł Miśkiewicz, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
2008: Alicja, na podstawie powieści Alicja w Krainie Czarów Lewisa Carrolla – Alicja (reż. Paweł Miśkiewicz, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
2008: Oczy Brigitte Bardot Remigiusza Grzeli – Anastazja (reż. Maciej Kowalewski, Teatr Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego w Warszawie)

Teatr Telewizji

1958: Nowy Don Kichot Aleksandra Fredry – Małgorzata, reż. Maryna Broniewska
1958: Opera za 3 grosze Bertolta Brechta – Lucy, reż. Konrad Swinarski
1959: Pigmalion. Romans w pięciu aktach George'a Bernarda Shawa, reż. Maryna Broniewska
1961: Przesada Agnieszki Osieckiej – Bliźniaczka Beatka, reż. Konrad Swinarski
1961: Mistrz Piotr Pathelin, według anonimowego francuskiego utworu średniowiecznego, reż. Ewa Bonacka
1961: Arlekinada Terence'a Rattigana – Fishlock, reż. Andrzej Munk
1962: Anty-szopka sylwestrowa, spektakl złożony z różnych utworów, reż. Konrad Swinarski
1962: Szklanka wody Eugène'a Scribe'a, reż. Józef Słotwiński
1964: Mąż i żona Aleksandra Fredry – Justysia, reż. Maryna Broniewska
1965: Freuda teoria snów Antoniego Cwojdzińskiego – Ona, reż. Jacek Szczęk
1965: Amfitryon Franciszka Zabłockiego – Kleantis, reż. Ewa Bonacka
1967: Nominacja Aleksandra Wołodina – Ania, reż. Jan Bratkowski
1967: Żołnierz królowej Madagaskaru Stanisława Dobrzańskiego i Juliana Tuwima – Kamilla, reż. Wanda Laskowska
1968: Santa Claus Janusza Majewskiego – Żona, reż. Janusz Majewski
1968: Próba generalna Andrzeja Mularczyka – Córka, reż. Sylwester Chęciński
1968: Nie ma takiego problemu Stanisława Tyma – Ona, reż. Izabella Cywińska
1969: Mieszczanin szlachcicem Moliera – Pani Jourdain, reż. Jerzy Gruza
1971: Wizyta starszej pani Friedricha Dürrenmatta – Klara Zachanassian, reż. Jerzy Gruza
1972: Dwa teatry Jerzego Szaniawskiego – Laura, reż. Kazimierz Braun
1972: Fatalna kobieta Patricka Quentin – Charlotta Mullen[6], reż. Anna Minkiewicz
1972: Kochanek Harolda Pintera – Ona, reż. Zygmunt Hübner
1974: Dom kobiet Zofii Nałkowskiej – Róża, reż. Jan Kulczyński
1976: Czterdzieści karatów Pierre'a Barilleta i Jean-Pierre'a Gredy'ego – Liza, reż. Barbara Sałacka
1979: Mieszkanie do wynajęcia Pierre'a Barilleta i Jean-Pierre'a Gredy'ego – Betty, reż. Tadeusz Aleksandrowicz
1980: Śmierć komiwojażera Arthura Millera – Linda, reż. Kazimierz Karabasz
1981: Paragraf 4, na podstawie powieści Paragraf 22 Josepha Hellera – Pielęgniarka, scenariusz i reżyseria Marek Piwowski
1993: Pat Pavla Kohouta – Żona, reż. Robert Gliński
1993: Sztuka przekładu Ronalda Harwooda – Sophie, Lady Ogilvie-Smith, reż. Laco Adamik
1994: Ogrodnik i jego chlebodawcy, według baśni Hansa Christiana Andersena, reż. Krystyna Krupska-Wysocka
1994–1995: Szczęście na telefon Cezarego Harasimowicza – Pani Detektyw, reż. Janusz Dymek
1995: Co się właściwie stało Betty Lemon? Arnolda Weskera – monodram, reż. Tomasz Wiszniewski
1996: Agnieszka – skrawek nieba Natalii Gałczyńskiej – Babcia, Wróżka, reż. Krystyna Krupska-Wysocka
1997: Babcia na jabłoni Miry Lobe – Babcia, reż. Wojciech Nowak

Nagrody:

1949 - Nagroda Artystyczna Wybrzeża Gdańskiego za rok 1948; Wyróżnienie na Festiwalu Sztuk Rosyjskich i Radzieckich za rolę Warii w Wiśniowym sadzie;
1962 - Srebrna Maska w plebiscycie "Expressu Wieczornego";
1963 - Złota Maska; Odznaczenie Krzyżem Oficerskim OOP; Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia za rolę w filmie Jak być kochaną; Złote Wrota na MFF w San Francisco za rolę w filmie Jak być kochaną;
1964 - Srebrna Maska oraz I miejsce w plebiscycie czytelników "Kuriera Polskiego" na najpopularniejszą aktorkę polskiego ekranu;
1965 - Srebrna Maska oraz Nagroda Komitetu ds. PRiTV za wybitne osiągnięcia aktorskie w programach rozrywkowych telewizji;
1967 - Odznaka 1000-lecia, nadana przez Ogólnopolski Komitet FJN;
1971 - II lokata w filmowym konkursie Panoramy północy na najpopularniejszą parę aktorską - wraz z Janem Englertem;
1975 - Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt twórczości aktorskiej;
1982 - Nagroda dla "najlepszej aktorki spotkań" na 21. Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych; Nagroda za rolę Lulu w Skizie na :8. Opolskich Spotkaniach Teatralnych;
1986 - Nagroda pisma "Drama Loque" za najlepszą kreację aktorską w Matce Witkacego w reż. Leonidasa Dudarewa w Los Angeles;
1987 - Odznaczenie Honorową Złotą Odznaką Towarzystwa Polonia;
1990 - Wyróżnienie dziennikarzy za rolę w filmie How to be American na 27. MFKK w Krakowie;
2006 - Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski; Złoty Medal Gloria Artis;
2007 - Tytuł Mistrza Mowy Polskiej;
2008 - Feliks Warszawski za najlepszą drugoplanową rolę żeńską - za rolę Matki w przedstawieniu Peer Gynt. Szkice z dramatu Henryka Ibsena w reżyserii Pawła Miśkiewicza w Teatrze Dramatycznym w Warszawie.

Autor: Halina Olczak-Moraczewska, grudzień 2006.
Aktualizacja: Monika Mokrzycka-Pokora, listopad 2009.