Baśń dla dorosłych

„Dawno, dawno temu…” - tak zaczyna się baśń, która opowiada o okrutnej czarownicy, dziewicach, podległych im mężczyznach oraz kobiecej sile. Mimo, iż inspiracją dla twórców stała się litewska baśń ludowa „Żona bogini”, która zwykle czytana jest dzieciom, przedstawienie wzbogacone zostało o elementy i środki wyrazu sprawiające, że przekaz ewidentnie kierowany jest do dojrzałych odbiorców. Jednocześnie nie traci poetyckości baśni, jej niedosłowności, metaforyczności i piękna. Spektakl przepełniony jest obrazami, które przemawiają do naszej wyobraźni. Mężczyźni, którzy znaleźli się pod suknią ślubną dziewicy, w ciemności połyskują latarkami - niczym ćmy uwiezione pod kloszem, które nie potrafią odnaleźć drogi ucieczki, ale jednocześnie jakaś siła ciągnie je do ognia, w którym w końcu zginą. Z zapartych tchem przyglądamy się jednej z pierwszych ofiar, której ostatnie tchnienie uwięzione zostało w dużym szklanym słoju. 

Ilość rekwizytów i elementów scenograficznych ograniczona została do minimum - to stół, pudełko z ziemią, w której symbolicznie zakopywane są ofiary oraz parę drobiazgów. Zadanie zbudowania całego świata powierzone zostało naszej wyobraźni, która pobudzona zostaje między innymi przez obrazy wyświetlające się na ekranie usytuowanym w głębi sceny. Już po kilku minutach naszym oczom ukazuje się krocząca w metalowych strzemionach dziewczyna w sukni ślubnej - wygląda niewinnie, jednak drzemie w niej niszczycielska siła. Mężczyźni uciekają w popłochu, ukrywając się we wszystkich możliwych zakamarkach. Wszystko to wygląda jak sen, oniryczna atmosfera utrzymuje się przez cały czas trwania przedstawienia.

Podkład muzyczny, który buduje napięcie i niepokój, zawdzięczamy dwóm instrumentom potrafiącym odegrać całą gamę ludzkich emocji. Z lewej strony sceny stoi kontrabasista (Vytis Nivinskas), z prawej natomiast skrzypaczka (Ana Čekasina) - umiejętności tej pary decydują o jednym z ważniejszych, najsilniej oddziałujących na widza elementów spektaklu. Skoordynowanie wygrywanych dźwięków z ruchami postaci nie jest proste, jednak muzykom się to udaje. Dzięki temu mamy okazję patrzeć na przepływające przed nami, plastyczne obrazy, do których najlepszym komentarzem staje się grana na żywo muzyka oraz światło, które co rusz gaśnie, by z mroku mogła wyłonić się kolejna część historii o władzy kobiet nad światem. 

Wileński spektakl rozpoczął festiwal będący jedyną międzynarodową imprezą teatralną w Łodzi - Spotkania Teatrów Miast Partnerskich odbywają się co roku w październiku na deskach Teatru Nowego. Teatry z kilku miast partnerskich prezentują nie tylko spektakle, ale także warsztaty i inne formy prezentacji teatralnych. Spotkania nie mają charakteru konkursowego, są raczej rodzajem przeglądu, dzięki któremu łódzki widz może zorientować się w tendencjach panujących w europejskim teatrze. Podczas przeglądu następuje prezentacja najciekawszych dokonań teatralnych powstałych w danym sezonie w europejskich miastach partnerskich Łodzi. Przy doborze spektakli prezentowanych na Spotkaniach organizatorzy preferują inscenizacje polskiej dramaturgii oraz dramaturgii autorów pochodzących z kraju danego teatru, jest to zatem dobry sposób na poznanie innego spojrzenia na naszą klasykę oraz na zapoznanie się z literaturą innych państw europejskich. W tym roku mamy okazję zobaczyć twórców z Litwy, Czech i Rumunii.