Broniewski na Festiwalu Dwa Teatry

O FESTIWALU

Sopocki Festiwal Dwa Teatry jest unikatowym w skali europejskiej przeglądem teatralnej twórczości mediów publicznych, połączonym z konkursem spektakli Teatru Telewizji i słuchowisk Teatru Polskiego Radia. Prezentowane spektakle obejmują wszystkie rodzaje przedstawień i słuchowisk - od kostiumowych dramatów po współczesną groteskę, w tym niebagatelną rolę odgrywają przeniesienia spektakli ze znanych teatrów w Polsce, na antenę TVP Kultura.

O REJESTRACJI

Spektakl został zaprezentowany 24 marca na Dużej Scenie i na antenie TVP Kultura w ramach Telewizyjnego Festiwalu Teatrów Polski. Przedstawienie spotkało się z bardzo dobrym przyjęciem widzów na Dużej Scenie, widzów przed telewizorami (29 tysięcy!), a także z wysokimi notami krytyki teatralnej.

„Przedstawienie sztuki BRONIEWSKI Radosław Paczochy mocno mnie zaintrygowało. Pokazane z Teatru Wybrzeże przez kanał TVP Kultura wskazuje drogę, która może przynieść teatrowi ratunek. [...] Ta podróż przez życie bohatera jest po ludzku interesująca. A choć stawia pytania o naturę polskości, nie kontentuje się łatwymi szyderstwami."

Piotr Zaremba, Tygodnik wSieci

„Wpatrzyłem się w trzygodzinny telewizyjny spektakl BRONIEWSKI, który cały czas mnie ciekawił, a chwilami porywał. [...] Udało się stworzyć i przekazać prawdziwie dramatyczną opowieść sceniczną, nie tylko o Władysławie Broniewskim, ale także o pierwszej połowie XX wieku w Polsce. Opowieść ta ma swój mocny rytm czasoprzestrzenny i psychodynamiczny, ale ma też ważne przesłanie, które wysławiam tak: najpierw dramat człowieczy, potem ludzki sąd o nim. Więc tak, jak w prawdziwej sztuce, a nie w propagandzie, która się teraz, w różnych wersjach, pod nią podszywa."

profesor Andrzej Mencwel, www.andrzejmencwel.pl

„Właśnie przed chwilą skończył się spektakl BRONIEWSKI transmitowany na TVP Kultura prosto z Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Wspaniała, mocna sztuka. A Broniewski - genialny i tragiczny, rewolucyjny, pijany - Polak, katolik, alkoholik, a przy tym człowiek pełen liryzmu."

Joanna Kaffe, www.joanna-kaffe-latte.blogspot.com

O SPEKTAKLU

Najnowsza sztuka młodego polskiego autora, uznanego i nagradzanego, nieźle już na Wybrzeżu zadomowionego. Epizody z fascynującej biografii wybitnego poety, nierozerwalnie związane ze sporym fragmentem dwudziestowiecznej historii Polski. Nieoczywista analiza często niekonwencjonalnych zachowań tego, jak sam o sobie mówił „Polaka, katolika, alkoholika" pozwala autorowi raz jeszcze przyjrzeć się przełomowym wydarzeniom kształtującym naszą międzywojenną i powojenną rzeczywistość. Próba zrozumienia wewnętrznych pęknięć Broniewskiego, jego wyborów i postawy po drugiej wojnie światowej, jego konszachty w władcami PRL oraz sławienie Stalina, którego był przecież przez półtora roku więźniem na tle jego młodzieńczych zasług w walce o niepodległość Polski u boku Piłsudskiego, żołnierskiej odwagi, jaką wtedy okazał, staje się zarazem zbiorowym portretem całego polskiego pokolenia naszych zawiedzionych, uwiedzionych i oszukanych rodaków.

Nagroda dla najlepszego spektaklu na 21. Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi.

Nagroda dla najlepszego aktora dla Roberta Ninkiewicza za rolę tytułową na 21. Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi.

Nagroda aktorska dla Roberta Ninkiewicza za rolę tytułową na 13. edycji Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy.

Jedno z najważniejszych wydarzeń 2014 roku według Dziennika Bałtyckiego, Gazety Świętojańskiej i portalu Trójmiasto.pl

Nagroda Teatralna Miasta Gdańska dla Adama Orzechowskiego za reżyserię i dla Roberta Ninkiewicza za rolę tytułową.

Nagroda Teatralna Marszałka Województwa Pomorskiego dla Adama Orzechowskiego za reżyserię oraz dla Roberta Ninkiewcza i Michała Jarosa za rolę tytułową.

Nagroda Honorowa Marszałka Województwa Pomorskiego dla Teatru Wybrzeże za Spektakl Roku.

Nagroda POMORSKI SZTORM dla Adama Orzechowskiego za reżyserię.

„W gdańskim przedstawieniu Paczocha i Orzechowski bardzo mocno pytają, po co wraca dziś Broniewski jako postać, bohater zbiorowej wyobraźni? Za czym gardłuje? Co dziś z nim zrobić, jak go rozumieć? Jego i jego pokolenie. Ten spektakl wieńczy proces przywracania poety w naszej świadomości. Najpierw była płyta galerii Raster z wierszami Broniewskiego zaśpiewanymi choćby przez Muńka i Grabaża, Pustki i Siostry Wrońskie. Potem książka Mariusza Urbanka. A teraz ta zdumiewająco czysta, szczera i ważna wypowiedź Paczochy i Orzechowskiego. W finale rozgrywa się coś w rodzaju sądu nad pijanym poetą: Broniewski - nasza duma czy wstyd. A może i duma, i wstyd równocześnie? Szalenie podoba mi się ten gdański spektakl. Bo jest w nim złość na poetów, że przegrali z Historią."

Łukasz Drewniak, portal Teatralny.pl