Bronisław Darski (1905 - 1964)

Aktor teatralny, filmowy, rewiowy, radiowy i telewizyjny.

Urodził się 12 marca 1905 w Strzemieszycach, pow. Będzin. Zmarł 10 marca 1964 w Warszawie.

Był synem Marcela Lipy i Anieli z Fiszerów. Na scenie używał od początku działalności pseudonimu Darski. Oficjalnie zmienił nazwisko z Lipa na Darski 30 kwietnia 1948 w Łodzi.

Po ukończeniu gimnazjum matematyczno-przyrodniczego w Łodzi był w 1922-29 praktykantem w Polskim Banku Przemysłowym w Łodzi. Jako urzędnik uczęszczał do Instytutu Dramatycznego przy łódzkim Teatrze Miejskim. Pobierał lekcje gry scenicznej u Kazimierza Tatarkiewicza i Gwido Trzywdar-Rakowskiego.

W 1924-26 statystował w Teatrze Popularnym i Teatrze Miejskim w Łodzi. W 1926-29 grał w Teatrze Objazdowym (występy na terenie woj. łódzkiego),w 1929-31 w teatrze Chochlik w Łodzi, w sezonie 1931 /32 w teatrze Gong w Łodzi, w sezonie 1932/33 w poznańskim teatrze rewiowym Dobry Wieczór, w 1933-1939 w zespołach rewiowych w różnych miastach, m.in. we Lwowie, Bydgoszczy, Łodzi. W 1935 ożenił się z Ireną Wentel, nauczycielką.

Podczas okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej był pośrednikiem handlowym w Łodzi (1939-40), występował w teatrze jawnym Miraż w Warszawie (1940-41), pracował w Warszawie jako kelner w Barze Kujawskim (1941-44). Brał czynny udział w walkach z okupantem na terenie stolicy.

W 1944 podjął pracę aktorską w Teatrze Objazdowym w Lublinie. W 1945 powrócił do Łodzi i otrzymał angaż w Teatrze Gong, po dwóch latach przeszedł do Teatru Satyrycznego Osa. W 1952 przeprowadził się do Warszawy i zaangażował się w Teatrze Satyryków. Od 1955 do końca życia w Teatrze Syrena w Warszawie.

W 1945 powrócił do Łodzi i otrzymał angaż w Teatrze Gong, po dwóch latach przeszedł do Teatru Satyrycznego Osa. W 1952 przeprowadził się do Warszawy i zaangażował się w Teatrze Satyryków, który pożegnał po trzech latach przenosząc się do Teatru Syrena, w którym grał do końca życia.

Był dobrym estradowym aktorem charakterystycznym. Powodzeniem cieszyły się głównie jego role chłopskie. Występował także w rolach epizodycznych w filmie, w radio i telewizji.

Na ekranie zadebiutował 8 stycznia 1947, rolą Śpiewaka w pociągu, w filmie „Zakazane piosenki" w reż. Leonarda Buczkowskiego. Ponadto grał w dwudziestu kilku filmach m. in. „Ulica Graniczna" (1948), „Warszawska premiera" (1950), „Irena do domu!" (1955), „Cafe "Pod Minogą"" (1959), „O dwóch takich, co ukradli księżyc" (1962) i „Giuseppe w Warszawie" (1964).

Został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.

Źródła: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, Wikipedia, E-teatr, FilmPolski

Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
11 marca 2023

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...