"Chwila" Szymborskiej wraca na afisz
Wrocławski Teatr WspółczesnyOd wczoraj (2 marca) na afiszu Wrocławskiego Teatru Współczesnego - wznowiony po latach monodram poetycki Elżbiety Golińskiej pod tytułem "Chwila", zbudowany z wierszy Wisławy Szymborskiej z tomu pod tym samym tytułem
W kameralnej przestrzeni Małej Sceny aktorka stworzyła intymną, bardzo osobistą opowieść o urodzie życia - pięknego, nielogicznego i tragicznego zarazem. Premiera odbyła się 6 czerwca 2003 r. Spektakl otrzymał Nagrodę Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu dla najlepszej aktorki 32. Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Jednego Aktora i 37. WROSTJA w 2003 roku.
"Wiemy skądinąd, jak niewielu aktorów potrafi dźwignąć i otworzyć współczesny wiersz. Golińskiej to się udało znakomicie - napisała Urszula Kozioł w miesięczniku "Odra". - Niezależnie jednak od trafnej interpretacji aktorskiej, z prezentowanego układu wierszy (...) wyłoniła się - uwypukliła? - ich wspólna cecha: że mianowicie poetka od samego początku zdaje się hołdować swoistej filozofii możliwości (...). Wszystko, co jest, co zdarza się, mogłoby być jeszcze inaczej, a nawet całkiem inaczej lub w ogóle mogłoby nie być - mówią te wiersze. To nieustanne, baczne przyglądanie się rzeczom i sprawom, podważanie ich ustalonego sensu lub kształtu, dopatrywanie się w nich czegoś jeszcze, co w pewniej chwili nie rzuciło się w oczy, wzmaga ich migotliwość. Zarazem są to teksty szalenie wizualne, sugestywne. (...) Golińska umie wydobyć te ukryte w wierszach sekretne nuty, napomknienia, ledwo zawoalowane tropy".
"Bohaterka mojego spektaklu - wyznaje Elżbieta Golińska - nie jest postacią wykreowaną, to ja mówiąca swoje prawdy słowami Szymborskiej, to ja w swoim azylu, to ja w chwili refleksji. Ukryta na chwilę, lecz nie do końca, przed obłudą, arogancją, pazernością i agresją współczesności, zdobywam się na szczerość wspomnień, tęsknot, ocen budzących się w trakcie magii najprostszych działań, w trakcie obcowania z niezwykłością banalnych przedmiotów, z cudem ciszy. Pragnę, aby chwila poetki, moja chwila, była także chwilą publiczności, przynajmniej na chwilę".
