Ciało męskie u Sienkiewicza

„Intellectus est lumen” to nowy cykl wykładów monograficznych w Szkole i Laboratorium Dramatu.  Co miesiąc w siedzibie LD przy ul. Olesińskiej 21 w Warszawie wybitni naukowcy, pisarze i eksperci będą wygłaszać specjalnie przygotowane otwarte wykłady z różnych dziedzin humanistyki: historii idei, myśli społecznej, literaturoznawstwa, filozofii, historii religii i etyki. Ideą wykładów jest łączenie różnych dyscyplin w interdyscyplinarną refleksję o współczesnym człowieku tak, jak różne dziedziny twórczości składają się na sztukę teatru.
Pierwszy wykład wygłosiła profesor Irena Grudzińska-Gross z Uniwersytetu Princetown, kolejnym wykładowcą będzie prof. Leonard Neuger, literaturoznawca i tłumacz z Uniwersytetu Sztokholmskiego, który tak mówi o idei wykładów w LD:

„Intellectus est lumen, niekiedy w innym szyku: lumen est intellectus, to przeświadczenie, które towarzyszy nam od starożytności. Wiąże ono bez wahania światło (lumen) z myślą (intellectus): Myśl jest światłem. Zapewne bardzo wielu z nas także dzisiaj podziela to przeświadczenie, choć z pewnym wahaniem: czy na pewno chodzi tu o myśl, czy może raczej o pojmowanie, rozumienie, a nawet odczuwanie? I czym jest światło, o którym tu mowa? Mam nadzieję, że wykłady w Szkole/Laboratorium Dramatu otworzą szerokie pole do dyskusji wokół podstawowych zagadnień humanistycznych: filozoficznych, metafizycznych, religijnych, społecznych, politycznych, etycznych. A równocześnie będą płaszczyzną spotkań i poróżnień.”

prof. Leonard Neuger
„Ciało męskie u Sienkiewicza w perspektywie środkowoeuropejskiej“
poniedziałek, 9 II 2009, godz. 19.00. Laboratorium Dramatu, Olesińska 21
WSTĘP WOLNY

Leonard Neuger (1947) - Urodzony w Krakowie literaturoznawca i tłumacz. Absolwent studiów polonistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, doktorat zrobił na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (1978), a habilitację na Uniwersytecie Sztokholmskim (1993). Był pracownikiem naukowym Instytutu Literatury i Kultury Polskiej Uniwersytetu Śląskiego (1974-82), a następnie Instytutu Slawistyki Uniwersytetu Sztokholmskiego. Od 1995 jest profesorem języka i literatury polskiej. W 2003 został dyrektorem Instytutu Slawistyki Uniwersytetu Sztokholmskiego.

Napisał ponad 200 prac naukowych, krytycznych i eseistycznych na tematy związane z polską literaturą współczesną i teorią przekładu. Jest współpracownikiem i korespondentem czasopism emigracyjnych oraz Szwedzkiego Radia i BBC.

Z języka szwedzkiego przetłumaczył: „Dziki rynek: Żywym i umarłym” T. Tranströmera (1989); „Fredmanowe Posłania i Pieśni” C.M. Bellmana (1991); „Elegie” E.J. Stagneliusa (1991); „Moją przedmowę do ciszy” T. Tranströmera (1992); „Imieniny Salomona” R. Tornborg (1993); „Muzeum motyli” T. Tranströmera (1994); „Poezje wybrane” H. Martinsona (1995); „Gondolę żałobną” T. Tranströmera (1996); „4 monodramy sala P” K. Frostenson (1999) oraz „Ogród” M. Florina (1999). Jest autorem tomów: „Dosyć żartów” (1993), „Pomysły do interpretacji. Studia i szkice o literaturze polskiej” (1997), „Z perspektywy tłumacza. Szkice o literaturze szwedzkiej” (1996) oraz „Ćwiczenia z wrażliwości. Duże i małe szkice literackie” (2006). Publikuje m.in. w: „Dekadzie Literackiej”, „Tekstach Drugich”, „Zeszytach Literackich”, „Signum” i „Lyrikvännen”. Jest laureatem Svenska Akademiens Översättarpris (1989), Svensk-Polsk Samfundets Pris (1991), Författarfondens Premium (1992) oraz literackiej nagrody „Zapadu” (1995). Odznaczony Krzyżem Oficerskim Zasługi RP (1993) i Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi RP (2004). Członek Związku Pisarzy Szwedzkich, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, członek Towarzystwa Bellmanowskiego w Szwecji i Stowarzyszenia Slawistów Szwedzkich.