Czterdziestoczteroletnia tradycja

W 1969 w teatrze trwał remont, który uniemożliwił zorganizowanie Spotkań, jednak w następnych latach impreza ta zaczęła nabierać rozmachu, stając się największym wydarzeniem artystycznym Jeleniej Góry. Od początku do połowy lat osiemdziesiątych JST wpisane były w cykl imprez Września Jeleniogórskiego, jednak z powodów organizacyjnych, przesunięto wtedy termin edycji na przełom września i października. Od kilku lat odbywają się one w całości w październiku. Jeleniogórskie Spotkania Teatralne nigdy nie miały określonej formuły, nie były festiwalem, ale raczej przeglądem najciekawszych spektakli, których premiery odbyły się w danym sezonie lub niewiele wcześniej. Jedynie dwa razy przypisano im określony program : w 1974 roku były to „Spotkania Teatrów Wędrujących” i 1975 -  „Konfrontacje Scen Studyjnych”. Najdłuższe, bo trwające prawie miesiąc JST, odbyły się w roku jubileuszowym  50-lecia Teatru i trwały od 14 IX do 11 X 1985 r.

Jeleniogórskie Spotkania Teatralne to nie tylko przegląd spektakli, często towarzyszyły im sesje krytyków teatralnych, odbywały się spotkania z twórcami spektakli, kluby dyskusyjne, koncerty i inne.  Kiedy kierownikiem artystycznych teatru jeleniogórskiego została Małgorzata Bogajewska, wprowadziła jako nowy obyczaj – plebiscyt publiczności, która, wybiera najlepszy spektakl Spotkań. Tę tradycję podtrzymał również jej następca, Wojciech Klemm. Kreację aktorską nagradza  także młodzieżowe jury.
Jednak od samego początku Spotkania miały dać jeleniogórzanom okazję obejrzenia najwybitniejszych polskich spektakli i najwybitniejszych polskich aktorów.

Tak więc gościł tu Teatr Narodowy z „Mickiewiczem” i „Beniowskim”, Teatr Pantomimy Henryka Tomaszewskiego ze wszystkimi swoimi wielkimi widowiskami, Polski teatr Tańca Conrada Drzewieckiego i później – Ewy Wycichowskiej, Teatr Józefa Szajny. Prezentowano wszystkie prapremierowe spektakle sztuk Sławomira Mrożka w reżyserii Kazimierz Dejmka. Publiczność jeleniogórska oglądała największych polskich aktorów : Irenę Eichlerównę, Kalinę Jędrusik Annę Seniuk, Krystynę Jandę, Danutę Stenkę, Gustawa Holoubka, Tadeusza Łomnickiego, Janusza Gajosa, Ignacego Gogolewskiego Wojciecha Pszoniaka, Krzysztofa Majchrzaka, Jana Kobuszewskiego, Wiesława Michnikowskiego Tu wystąpił z monodramem Wiesław Komasa, któremu na fidoli towarzyszył późniejszy zdobywca Oscara – Jan A.P. Kaczmarek. Można było posłuchać koncertów śpiewających aktorów : Stanisławy Celińskiej, Jacka Wójcickiego, Artura Barcisia, Henryka Machalicy, Bartosza Porczyka.

Dla teatru Spotkania były okazją do skonfrontowania własnych propozycji repertuarowych, własnych spektakli z tym, co proponują inne polskie teatry dramatyczne, dla jeleniogórskiej publiczności zaś – do obejrzenia wybitnych kreacji aktorskich, spotkań wybitnymi aktorami, porozmawiania, podyskutowania, pospierania się o rzeczy ważne i mniej istotne.

Publiczność jeleniogórska niezmiennie czeka zawsze na Jeleniogórskie Spotkania Teatralne, o czym świadczy wypełniona do ostatniego miejsca widownia na większości spektakl oraz entuzjastyczne wpisy na portalach internetowych jeleniogórskich gazet.