Dialog o kondycji współczesnego teatru
5. Międzynarodowy Festiwal Teatralny DIALOG-WROCŁAWSzanowni Państwo, cieszę się, że już po raz piąty mogę zaprosić Państwa na Festiwal DIALOG-WROCŁAW, który, mam nadzieję, na stałe wpisał się w międzynarodowy cykl ważnych spotkań teatralnych Europy.
Będą Państwo świadkami konfrontacji wybitnych przedstawień, które służyć będą dialogowi o kondycji współczesnego teatru – jego obszarach tematycznych, poszukiwaniach formalnych (szczególnie dotyczących komunikacji z widzem) oraz jego zadaniu rozpoznawania naszej rzeczywistości poprzez niepokoje i fascynacje ich twórców.
Rolę „konsylium lekarskiego”, które będzie zastanawiało się nad „stanem zdrowia” dzisiejszego teatru i jego funkcją diagnozowania współczesności będą pełniły spotkania i rozmowy. Te codzienne, omawiające przedstawienia oglądane poprzedniego dnia, oraz finałowy panel z udziałem wybitnych przedstawicieli kultury.
Chcę zwrócić Państwa uwagę na fakt, że w repertuarze tegorocznego festiwalu przeważa klasyka, którą poddali niebanalnym zabiegom „odmładzającym” tacy wybitni twórcy teatralni, jak Luk Perceval, Alize Zandwijk, Wiliam Kentridge, Eimuntas Nekrošius, Oskaras Koršunovas, Ivo van Hove. Zajęli się oni przede wszystkim tekstami Williama Szekspira (aż cztery spektakle oparte są na sześciu sztukach tego autora!), ale też Fiodora Dostojewskiego, Georga Büchnera, Bertolta Brechta, Aleksandra Ostrowskiego. Z tekstów współczesnych mamy Petera Handkego, Piera Paola Pasoliniego i enfent terrible literatury polskiej – Dorotę Masłowską oraz trzy projekty autorskie: Christopha Marthalera i Anny Viebrock, Dmitrija Krymowa i Lwa Rubinsteina oraz Rabiha Mroué.
Zastanawiający jest obraz świata, jaki wyłania się z tych przedstawień. Bez względu na to czy mają one formę groteski, reportażu, przekazu multimedialnego, czy też operują językiem bardziej tradycyjnym, oraz niezależnie od przynależności generacyjnej ich twórców, dokonana w nich diagnoza naszej rzeczywistości budzi niepokój. Więcej – budzi grozę. Śmiech często zamiera w gardle, a przerażenie gasi odruch wzruszenia. Dlaczego? Jeżeli „świat jest teatrem”, jak chciał Szekspir, to ten współczesny nam teatr–świat bezwstydnie obnaża przed nami swoją złą twarz. Czyżby twórcy czuli potrzebę takiej demaskacji? Po co? Czy chcą siebie i nas zapytać: unde malum?, skąd zło? I przede wszystkim – jaki jest nasz wspólny udział w jego sile sprawczej?
„Wobec zła”* – taki jest temat przewodni tegorocznego festiwalu.
„Człowiek wytwarza zło jak pszczoła miód” – twierdzi Wiliam Golding. Czyżby miał rację?
Zapraszam Państwa serdecznie na przedstawienia i spotkania festiwalowe.
* tytuł zaczerpnięty ze znakomitej książki prof. Marii Janion, wybitnej polskiej humanistki.
