Dla widza. Dużego i małego

20. Letni Ogród Teatralny

Wydarzenie kulturalne jakim jest LOT już od 1999 roku gromadzi widzów w wakacyjne weekendy lipca i sierpnia, aby dostarczyć publiczności obcowanie ze sztuką nawet poza sezonem teatralnym. Jak co roku w repertuarze widz duży i mały znajdzie coś dla siebie.

20 lipca (piątek) o 19:00
na scenie ChCK

Teatr Montownia i Teatr WARSawy
Ceremonie zimowe

tekst: Hanoch Levin
przekład: Agnieszka Olek
reżyseria: Adam Sajnuk
scenografia i kostiumy: Katarzyna Adamczyk
muzyka: Michał Lamża
na scenie: Izabela Dąbrowska, Adam Krawczuk, Justyna Kowalska, Anna Moskal, Rafał Rutkowski, Henryk Simon, Maciej Wierzbicki

czas trwania: ok. 80 minut

Ceremonie zimowe to tragikomiczna opowieść o współczesnej rodzinie klasy średniej, której codzienną monotonią wstrząsa wiadomość o śmierci ciotki Alte Bobiczkowej. Informacja ta trafia (pod postacią syna zmarłej, Laczka Bobiczka) do rodziny w przeddzień ślubu i wesela ich jedynej córki Welwecji. Członkowie rodziny chcą uratować ceremonię zaślubin i kosztowne wesele, postanawiają więc udawać, że nie ma ich w domu. Swoista wojna postu z karnawałem uwodzi absurdem i nie tylko czarnym humorem.

***
To Levin, który łączy klaunadę z gorzkim namysłem nad szaleństwem świata i ludzkim zagubieniem. Levin, który przygląda się grze życia i śmierci, wesela i pogrzebu, ale za chwilę swoje refleksje przekłuwa serią żartów.
Jacek Wakar

Poetycki charakter tragikomicznej, określanej także jako burleska, opowieści Levina o życiu i śmierci, wydobyty został w tej inscenizacji w sposób naprawdę zachwycający.
Maciej Kędziak

Błędem byłoby jednak twierdzić, że Ceremonie zimowe to tylko komedia. Jest zbyt inteligentnie poprowadzona, by na śmiechu wszystko się skończyło. [...].
To jest spektakl, w którym błyszczą aktorzy. Na ich sukces składa się nie tylko talent, ale też wnikliwe spojrzenie na tekst Levina i mądre prowadzenie reżysera.
Chochlik Kulturalny

Oprócz brawurowych monologów ciekawym motywem spektaklu jest ruch sceniczny. Scenografia wręcz zmusza aktorów do akrobatycznych popisów: wspinania się po pionowej ścianie i zastygania w dziwnych pozach.
Magdalena Kuydowicz

22 lipca (niedziela) o 19:00
na scenie ChCK
tyjater kery godo
Teatr Naumiony (Ornontowice)
Szac (+ niespodzianka)

reżyseria: Iwona Woźniak
scenariusz: Joanna Sodzawiczny
choreografia: Mikołaj Karczewski
muzyka: Rube Świnye
konsultacje muzyczne: Nina Wolska
konsultant: Teresa Machulik
projekt kostiumów i scenografii: Barbara Wójcik-Wiktorowicz, Aleksandra Malczyk
charakteryzacja: Sabina Baron, Helena Chwałek
reżyseria świateł: Marcin Thomann
na scenie: Bartłomiej Garus, Stefan Owczarek, Karolina Jaworska, Jolanta Sodzawiczny, Karolina Sosna, Magdalena Owczarek, Sylwia Zajusz, Bronisława Porembska, Joanna Wiaterek, Otylia Herb, Dominik Sodzawiczny, Józef Ignasiak, Łukasz Domin, Patryk Skolik, Mikołaj Kniejski, Joanna Sodzawiczny

czas trwania: ok. 60 minut

Cztery dojrzałe kobiety opowiadają historie swojego życia. Jest jeszcze on: mężczyzna, który je wszystkie łączy. Ten, który wzbudza namiętność, miłość i nienawiść, którego decyzje zmieniają koleje ich życia. W tle wybory, jakich bohaterowie dokonali w młodości oraz przeznaczenie, które zmienia ich los. Młodzieńczy entuzjazm splata się tutaj z dojrzałą refleksją nad życiem. Nowy spektakl Teatru Naumionego to historia zwykłego człowieka, który podejmując pewne decyzje, wpływa na życie innych ludzi. Historia, którą można odnaleźć w każdej śląskiej rodzinie.

***
Nowy spektakl Teatru Naumionego to historia zwykłego człowieka który podejmując takie, a nie inne decyzje wpływa na życie innych ludzi. Historia którą można odnaleźć w każdej śląskiej rodzinie.

Szac to spektakl nie tylko o trudach miłości, ale i o zderzeniu młodości ze starością.
Marta Odziomek

27 lipca (piątek) o 19:00
na scenie ChCK
monodram mistrzowski
Andrzej Grabowski / Teatr STU
Koprodukcja z Teatrem Polonia
Spowiedź chuligana. Jesienin

scenariusz i reżyseria: Krzysztof Jasiński
muzyka: Janusz Grzywacz
na scenie: Andrzej Grabowski

czas trwania: ok. 60 minut
Spowiedź chuligana to zabarwiona czarnym humorem, poetycka opowieść o życiu artysty. Podstawą monodramu stały się wiersze jednego z największych XX-wiecznych poetów, Sergiusza Jesienina. Barwna i tragiczna biografia rosyjskiego „poety przeklętego", odbita w jego twórczości, jest niemal gotowym scenariuszem teatralnym czy filmowym.
Do literackiej legendy przeszły nie tylko historie miłosne Jesienina (był pięciokrotnie żonaty, w tym ze słynną tancerką Isadorą Duncan), ale i jego tajemnicza samobójcza śmierć. Twórczość Jesienina, jak jego życie, to zderzenie przeciwności: liryki i sarkazmu, ironii i dziecinnej naiwności, wrażliwości i okrucieństwa. Sielankowe niemal pejzaże, poczucie wolności i piękna otaczającego świata współistnieją z mrocznymi obrazami zatracenia się w pijaństwie i rozczarowania życiem, zwiastującymi katastrofę.
Spowiedzią chuligana Andrzej Grabowski wraca na deski teatru STU. Aktor, znany obecnie przede wszystkim dzięki filmom i serialom, przypomina o swoim teatralnym pochodzeniu. W STU odnosił wielkie sukcesy, by wspomnieć Scenariusz dla trzech aktorów (1987, reż. M. Grabowski) czy Audiencję V (1987, reż. M. Grabowski). Spowiedź chuligana, jako swój monodram, po raz pierwszy zaprezentował ćwierć wieku temu (1992). Nad obecną, zmienioną wersją scenariusza i inscenizacji pracował z Krzysztofem Jasińskim.

***
To piękne dopełnienie jego dotychczasowych ról. Z jednej strony mamy do czynienia z kreacją aktorską, ale z drugiej Andrzej Grabowski jest człowiekiem z pierwszych stron gazet: widzowie wiedzą, co robi, jak żyje, dobrze go znają. Dlatego najciekawsza w tym spektaklu jest możliwość konfrontacji dwóch twarzy Grabowskiego – kiedy przychodzi się do teatru, nagle okazuje się, że obraz aktora wygląda zupełnie inaczej.
Krzysztof Jasiński

Andrzej Grabowski śpiewa i recytuje poematy na dwóch płaszczyznach – dzisiejszej, gdzie jest już starszym człowiekiem, pewnym siły swojego aktorstwa, osobą, która niejedno już przeżyła oraz swojej młodszej wersji, która również recytuje wspomniane wiersze za pomocą materiałów wideo dokładnie sprzed ćwierćwiecza. Ta niezwykła konfrontacja dwóch „Grabowskich" z tak niezwykłym poetą jak Jesienin zostawia w widzu trwały ślad i miejsce do przemyśleń.
Piotrek Gniewkowski

Jako Chuligan, pozostaje permanentnym romantykiem. Wygrywa nawet te najmniejsze emocje. Subtelny, do wewnątrz, łagodny. Grabowski, jakiego spora część widzów kompletnie nie zna
Maciej Kędziak

Najnowsza premiera Teatru Polonia to konsekwentny ukłon w stronę widzów, którzy idąc do teatru spodziewają się zobaczyć teatr.
Włodzimierz Neubart

3 sierpnia (piątek) o 19:00
w Sztygarce

Teatr Korez (Katowice)
Wiwisexia

tekst: Tomasz Jachimek
reżyseria: Mirosław Neinert
na scenie: Piotr Bułka, Ewa Kubiak, Mirosław Neinert, Daria Polasik-Bułka

czas trwania: ok. 110 minut

On i ona. Pierwsza randka, zaręczyny, wesele i noc poślubna. Daria i Piotr Bułkowie (w tych rolach Daria i Piotr Bułkowie) z gabinetu terapeuty-erotomana (Mirosław Neinert) spoglądają na swoje małżeństwo.
Ich wersje wydarzeń sporo się od siebie różnią i stanowią przyczynę coraz to nowych konfliktów. Sytuację zaognia jeszcze seksowna przyjaciółka Darii, Ewa (Ewa Kubiak). Każda postać ma swoje racje, ale czyja opowieść jest prawdziwa?
Małżeństwo w krzywym zwierciadle, mnóstwo śmiechu i celnych obserwacji. Inteligentna komedia Tomka Jachimka to niezawodny sposób na małżeńskie kryzysy. I nie tylko...

Nagroda Publiczności – Złoty Rechot na I Festiwalu Komedii Południa FUNFest
w Bielsku-Białej
Nagroda Publiczności Złoty Miedziak za najlepszą komedię na XX Polkowickich Dniach Teatru „Oblicza Teatru"

***
Teraz Jachimek powraca z nową propozycją. I znowu trafia w punkt. W mnogości banalnych komedyjek, produkowanych tylko po to, żeby podreperować budżet polskich teatrów, proponuje coś nowego i świeżego. Komedię niegłupią, pełną trafnych spostrzeżeń, żartów sytuacyjnych i dwuznacznych myśli ubranych w słowa. Jachimek konstruuje tekst, bawiąc się konwencjami i stereotypami, których w katowickiej opowieści nie brakuje. W sztuce znajdziemy więc wizytę u teściowej rodem z oklepanych kawałów, babską przyjaźń pokazaną w krzywym zwierciadle zazdrości i różnice w postrzeganiu świata w zależności od płci postrzegającego. [...]
Wiwisexia to dowód na to, jak niewiele trzeba, żeby powstał dobry spektakl komediowy. Wystarczy niemal pusta scena (nie licząc trzech prostych krzeseł i biurka, które stanowią właściwie całą scenografię), zgrabnie napisany tekst i zdolni aktorzy. Warto samemu się przekonać i zobaczyć, czy jest dokładnie tak, czy zupełnie na odwrót.
Magdalena Tarnowska

Po prostu wybierzcie się na Wiwisexię sami. Naprawdę warto. Prawie dwie godziny dobrej zabawy i zdrowego śmiechu gwarantowane.
Marta Odziomek

5 sierpnia (niedziela) o 18:00
inauguracja sceny w Starochorzowskim Domu Kultury
tyjater kery godo
Teatr Korez (Katowice) / Grażyna Bułka
Mianujom mie Hanka
tekst: Alojzy Lysko
reżyseria: Mirosław Neinert
oprawa muzyczna: Stanisław Szydło
obrazy: Grzegorz Chudy
na scenie: Grażyna Bułka
czas trwania: 75 minut

Tekst Alojzego Lysko poraża i oczyszcza. Jest prosty, szlachetny i prawdziwy. Mówi o śląskich losach, w których odnajdujemy echa rodzinnych opowieści. Znakomita Grażyna Bułka przekracza granicę aktorskiej kreacji. Za sprawą jej talentu i znakomitego tekstu znów siedzimy przy kuchennym stole i słuchamy mamy, babci lub ciotki, przełykając łzy.
A w tle Śląsk. Ziemia przeklęta i święta.

Spektakl nagrodzony Złotą Maską 2016 w kategorii najlepsza rola kobieca.

****
Grażyna Bułka na tę rolę czekała swoje całe zawodowe życie, być może nie wiedząc, że czeka. Aktorka, urodzona w Świętochłowicach, wychowana na podwórku w Lipinach, mająca w swoim artystycznym dorobku wiele ciekawych i brawurowych ról, tym razem wciela się w postać Hanki, Ślązaczki spod Pszczyny. Jest to kreacja porażająca swą prostotą i szlachetnością, spokojem, który każe wstrzymywać oddech, by nie uronić ani jednego wyszeptanego słowa. [...] Opowieść Hanki ściska gardło. Dzięki znakomitej kreacji Grażyny Bułki przeżywa się najprawdziwsze oczyszczenie, taką bowiem moc wydobywa ona z mądrych i wzruszających, ale też dalekich od sentymentalizmu Opowieści górnośląskich Alojzego Lyski, które zdobyły Grand Prix Ogólnopolskiego Konkursu Dziennikarskiego im. Krystyny Bochenek.
Marta Fox

Zaklęty w tekście Lyski ładunek emocjonalny miał potężną moc oddziaływania.
Tomasz Borówka

Aktorka trzyma widzów w nieustannym napięciu i gotowości do współodczuwania z bohaterką. A przecież nie wspiera jej prawie nic, poza talentem, siłą emocji i idealnym panowaniem nad rytmem. Oraz... igłą. Maleńkim, fenomenalnie wykorzystanym rekwizytem, którym Hanka ceruje paradny, trumienny kaftan.
Henryka Wach-Malicka

Ja chyba nigdy w życiu nie zagrałam niczego na zimno, wyłącznie warsztatem. Nie umiem, czy co... Albo mam za duży temperament i za cienką skórę? Ale załóżmy, że bym nawet umiała, to w tym przypadku do głowy by mi to nie przyszło. Mianujom mie Hanka to nie jest rola, to jest moje życie. A życia się nie udaje.
Grażyna Bułka (wywiad dla „Dziennika Zachodniego")

Siedząc na widowni czuje się bardziej, że słuchamy opowieści babci, niż aktorki, która gra swoją rolę. [...] Monodram, mimo że wystawiany jest po śląsku, będzie zrozumiały dla każdego.
Łukasz Tudzierz

10 sierpnia (piątek) o 19:00
w Sztygarce

Teatr Papahema (Białystok)
Skłodowska. Radium Girl

tekst i reżyseria: Agata Biziuk
scenografia: Katarzyna Pielużek
muzyka: Natasza Topor
projekcje: Patryk Bychoski
choreografia: Anna Sawicka-Hodun
reżyseria światła: Maciej Iwańczyk
konsultacje chemiczne: Marzanna Rutkowska
na scenie: Paulina Moś, Helena Radzikowska, Paweł Rutkowski, Mateusz Trzmiel

czas trwania: ok. 90 minut

Biografii Marii Skłodowskiej-Curie nie obejmują prawa autorskie. Przynależy ona do strefy publicznej. Możemy jej używać. Maria jest twarzą feminizmu, kobietą-mitem, produktem. Podobnie jak inne ikony popkultury: Madonna, Marilyn Monroe, Superman, kształtuje zbiorową wyobraźnię. Czy jednak nasza bohaterka chciałaby ją współtworzyć jako świadoma jednostka? Spektakl przewrotnie używa figury Marii, by poruszyć kwestie szeroko rozumianej wolności, respektowania praw kobiet, wieloaspektowego przekraczania własnych granic, naruszania prywatności osób publicznych, przerostu ego i ambicji, a także, przynależnej systemowi edukacji, tendencji do zamykania ludzkiego życia w banalnych formułkach. Istotne zagadnienia społeczne konfrontowane są z życiową postawą noblistki, której przywraca się prawo do szczerej, intymnej, nierzadko kontrowersyjnej wypowiedzi. Korzystając z języka teatru ożywionej formy, twórcy w dynamiczny i groteskowy sposób przybliżają bogaty w paradoksy fenomen zjawiska, jakim jest Maria Skłodowska-Curie.

Spektakl zdobył Nagrodę Publiczności na 26. Alternatywnych Spotkaniach Teatralnych KLAMRA 2018 w Toruniu.
Zrealizowano dzięki wsparciu finansowemu Miasta Białegostoku oraz Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego.

****
Co ciekawe, Skłodowską gra na zmianę każde z czworga aktorów. I dwóch panów (Paweł Rutkowski i wspaniały Mateusz Trzmiel) nie ustępują w interpretacji tej postaci paniom (Paulina Moś, Helena Radzikowska).
Marcin Pieszczyk

Najciekawsze są te fragmenty przedstawienia, w których twórcy snują alternatywną wizję losów Marii. Próbując na przykład zgadywać, jak wyglądałby świat, gdyby guwernantka Skłodowska wyszła za dziedzica Kazimierza Żórawskiego.
Michał Centkowski

Powstał spektakl fascynujący i wyrazisty. Nie tylko o Skłodowskiej, ale też dużo mówiący o Polsce i Polakach.
Anna Dycha

Skłodowska. Radium Girl to gra z widzami pełna symboli i odniesień do świata popkultury. Reżyserka posłużyła się aktorami, by na oczach widzów odegrali iście chaplinowską komedię.
Jerzy Doroszkiewicz

17 sierpnia (piątek) o 19:00
w Sztygarce

Teatr Ludowy (Kraków)
Wszystko o mężczyznach

tekst: Miro Gavran
przekład: Anna Tuszyńska
reżyseria i opracowanie muzyczne: Tomasz Obara
scenografia: Marek Braun
kostiumy: Jolanta Łagowska
na scenie: Krzysztof Górecki, Tadeusz Łomnicki / Paweł Kumięga, Piotr Pilitowski
czas trwania: ok. 100 minut

Męski świat, wykreowany ze strzępów rozmów podsłuchanych w siłowni, deklaracji składanych przy kieliszku, buńczucznych gróźb mafiosów z półświatka, nie do końca twardych męskich rozmów, w sytuacjach, kiedy staje się wobec utraty najbliższych... To dramaturgiczne wznowienie tematu znanego ze spektaklu Wszystko o kobietach. Trzech aktorów wciela się w kilkanaście postaci, z pasją i szczerością, dając widzom powód do uśmiechu i jednocześnie do zadumy.

17 sierpnia (piątek) ok. 21:00
w Sztygarce

Fundacja Szafa Gra (Ornontowice)
Baby

tekst: Sandra Jaworudzka
reżyseria: Iwona Woźniak
opracowanie muzyczne: Nina Wolska, Olga Chrzan
reżyseria światła: Sergiusz Brożek
kostiumy i scenografia: Aleksandra Malczyk
na scenie: Olga Chrzan, Nina Wolska, Maria Baładżanow

czas trwania: ok. 60 minut

Framuga lśniącego okna to brama, w której malowany jest codziennie niezwykły obraz. Oto rozpoczyna się poranny rytuał wyglądania bab przez okna. Czy to kobiety solidarne i postępowe, czy raczej może zaściankowe i chowające się po kątach baby? Jedno jest pewne: baby babom zgotowały ten los.

24 sierpnia (piątek) o 19:00
w Sztygarce

Teatr Bo Tak (Rzeszów)
Seks dla opornych

tekst: Michele Riml
przekład: Hanna Szczerkowska
reżyseria: Paweł Szumiec
muzyka: Jarek Babula
współpraca scenograficzna: Paulina Kuczma
ruch sceniczny: Artur Dobrzański
na scenie: Beata Zarembianka, Dariusz Niebudek

czas trwania: ok. 100 minut

Małżeństwo z dwudziestopięcioletnim stażem spędza weekend w najmodniejszym hotelu w mieście. Korzysta z poradnika Seks dla opornych, żeby ożywić swoje życie intymne i odnaleźć dawną namiętność. Seks dla opornych to wyśmienita komedia pełna trafnych spostrzeżeń o kobiecych i męskich pragnieniach, wyobrażeniach i punktach widzenia, które często się rozmijają. Mądra sztuka o życiu, przemijaniu i miłości bawi i wzrusza za sprawą błyskotliwych dialogów i aktorstwa.

***
Kto oczekuje, że „Seks dla opornych" Michele Riml dotyczy technik erotycznych będzie zawiedziony. Rzecz jest czasem z przymrużeniem oka, częściej żałośnie serio o dawno zobojętniałej namiętności niegdyś łączącej małżeńską parę, która uporczywie usiłuje dawne uczucia obudzić i zaległości nadrobić.
Andrzej Piątek

Obsada: Beata Zarembianka i Dariusz Niebudek oraz reżyser Paweł Szumiec i już wiadomo, że w rzeszowskim Teatrze Bo Tak można spodziewać się kolejnego hitu.
Magdalena Mach
26 sierpnia (niedziela) o 18:00
w Starochorzowskim Domu Kultury

Agnieszka Wajs oraz zespół (Tychy)
Karin Stanek. Monodram bigbitowy

tekst i reżyseria: Alina Moś-Kerger
kierownik muzyczny: Piotr Górka
na scenie: Agnieszka Wajs

czas trwania: ok. 60 minut

Karin Stanek nie jest spektaklem dokumentalnym. Moś-Kerger podkreśla, że inspirowała się biografią artystki, ale dopisała mnóstwo scen prywatnych, które mogły się wydarzyć, ale wcale nie musiały. Przeprowadziła jednak drobiazgowy research.

Od początku chciałam wyreżyserować spektakl, który opowiadałby o Górnym Śląsku. Ale nie przez pryzmat ludowych strojów czy plebiscytów. Chciałam czegoś bardziej współczesnego. Rok po śmierci Karin przeglądałam notatki w prasie na jej temat. Oczywiście kojarzyłam ją, ale nie wiedziałam, że mieszkała w Bytomiu. I grom z jasnego nieba. Miałam swój temat i swoją bohaterkę. Alina Moś-Kerger

31 sierpnia (piątek) o 19:00
w Sztygarce

Teatr Montownia i Och-Teatr (Warszawa)
Wąsy

tekst i reżyseria: Maciej Kowalewski
muzyka: Bartosz Dziedzic
scenografia i reżyseria świateł: Piotr Rybkowski
kostiumy: Pola Gomółka
na scenie: Adam Krawczuk, Marcin Perchuć, Rafał Rutkowski, Maciej Wierzbicki

czas trwania: ok. 120 minut (1 przerwa)

Maciej Kowalewski napisał tę sztukę na zamówienie Teatru Montownia, w hołdzie wszystkim wąsatym na ciele i umyśle. Jest to antykorporacyjna, ekologiczna tragikomedia omyłek, katastrof mniejszych i tych apokaliptycznych. Dzieje się w równoległej rzeczywistości nad morzem, gdzie grillują cztery małżeństwa, spędzając tam kolejne wakacje. Sztukę Wąsy może zagrać od czterech sztuk aktorów, obojętnie jakiej płci, byle tylko wąsy mieli. W przypadku tej realizacji, której reżyserem będzie sam autor sztuki, wszystkie dwanaście postaci grają czterej aktorzy Teatru Montownia: Adam Krawczuk, Marcin Perchuć, Rafał Rutkowski i Maciej Wierzbicki. Spektakl tylko dla widzów dorosłych (niekoniecznie z wąsami).

***
Taki poziom abstrakcji na scenie jest w stanie nam zapewnić tylko jeden zespół. Mowa oczywiście o aktorach Teatru Montownia.
Katarzyna Binkiewicz

Och-Teatr ma w swoim repertuarze prawdziwą perełkę humoru – WĄSY autorstwa i reżyserii Macieja Kowalewskiego. Sztuka miała premierę pod koniec lata 2012 roku na fali ogólnoświatowej mody na wąsy, których zdjęcia i rysunki były prawie wszędzie. Wąsy, wąsami ale od tego czasu spektakl absolutnie nic nie stracił na swoim komizmie.
Krzysztof Stopczyk

Agnieszka Rybicka
Materiał organizatora
18 lipca 2018
Wątki
Lato 2018

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...