Dowód geniuszu

Niektóre opery Mozarta były niegdyś zakazane. Dziś powiedzielibyśmy, że skandaliczne. Jak choćby słynne "Cosi fan tutte" (tj. Tak czynią wszystkie, na zdjęciu). Podły żart z wierności. Chytra próba lojalności, która skończyć się musi uszczerbkiem dla wszystkich. Mężczyźni zakładają się, że ich kobiety nigdy nie pozwoliłyby sobie na zdradę. By to udowodnić, przebierają się za podrywaczy i próbują uwieść nieświadome spisku ukochane. Między bajkami poetów a bredniami starców kryje się gorzka prawda o ludzkiej naturze. Lecz choćby najboleśniejsza - zawsze pozostanie lepsza od słodkiej iluzji. Interpretacja Marka Weissa jest bezwzględna głównie dla... mężczyzn. To oni zastawiając sidła, obnażają swoje niskie popędy i sprowadzają kobiety do roli przedmiotu. Weiss, sięgając po niemoralny niegdyś tytuł, rozprawia się z rozpustnikami kiedyś i dziś. Satyryczny spektakl traktuje z ogromną powagą. "Rozpustnicy to świntuchy głoszące ich żałosną prawdę o kobietach, które traktują jak przedmioty pozbawione indywidualności i godności. Bywa niestety, że czuję się jednym z nich. Ten spektakl jest więc również moim wyznaniem skruchy i formą przeprosin za podłe myśli i uczynki" - mówi Weiss.

Podstęp, manipulacja i komedia pomyłek ze scenami przebieranek to wspólny mianownik librett niemal wszystkich kultowych Mozartowskich tytułów. Tak jak bohaterowie, wśród których muszą znaleźć się kochliwe niewiasty, stare wiedźmy, zdrajcy, niewdzięcznicy i łajdacy. Autor libretta do "Cosi fan tutte", jak i "Wesela Figara", Lorenzo Da Ponte, nie pogardzi też barbarzyńcami. Intrygi, które znamy z "Wesela Figara", musiał wymyślić sam diabeł. Bo choć Zuzanna za chwilę zostanie żoną Figara, to rubaszny Hrabia użyje każdego podstępu, by zbliżyć się do niewiasty. Słowem, sztuka jest walką o cnotę Zuzanny, "czystość nieskazitelnego kwiatu". A jednak miłość nie pozostawia wyboru. W każdym sercu znajdzie się w końcu odrobina dobra. Miał ją też basza w "Uprowadzeniu z seraju". To ona zwyciężyła w "Łaskawości Tytusa". Co ciekawe, Mozart miał raptem dwa miesiące na wykonanie zamówienia, by zdążyć na celebrę koronacji Leopolda II, zwanego "niemieckim Tytusem". Zamówienie polityczne? Oczywiście. I to takie, które powstawało równolegle z pełnym masońskiej symboliki "Czarodziejskim fletem".

Wspomnianych głośnych tytułów nie mogło zabraknąć w repertuarze Festiwalu Mozartowskiego, którego gospodarzem była Warszawska Opera Kameralna. Jednak najmocniejszym akcentem było monumentalne Requiem. - W historii 28 lat Festiwalu Mozartowskiego nie było nigdy takiego tłumu na Requiem - mówi nam rzecznik WOK Piotr I wieki. Requiem to muzyczny absolut. Niepodważalny dowód geniuszu jego kompozytora. WOK jest jedyną w Europie operą posiadającą zespół instrumentów dawnych na stałe. Orkiestra Musicae Antiquae Collegium Varsoviense to godny partner dla tytanicznych dzieł Mozarta. Brawo, brawa, bravi!