Dzieci w operze

"Kobiety bez cienia" - reż.Hans-Peter Lehman - Opera Wrocławska

Polska prapremiera "Kobiety bez cienia". Pierwszą polską inscenizację "Kobiety bez cienia" Richarda Straussa reżyseruje Hans-Peter Lehman. Oprócz zawodowych śpiewaków wystąpią też dzieci z chóru pod dyrekcją Bassema Akiki.

Zamiast na podwórko idą do opery. Ćwiczą technikę śpiewu, uczą się libretta, a podczas przerw w próbach odrabiają zadania domowe.

- Ćwiczymy coś po raz kolejny, ale dalej nie wychodzi. Robi się późno, trzeba kończyć próbę, a dzieci protestują. One chcą powtarzać, aż zaśpiewają dobrze! - opowiada o zapale swoich podopiecznych pochodzący z Libanu dyrygent Bassem Akiki.

- Koleżanki ze szkoły uważają śpiewanie w operze za dziwne hobby, ale występowanie na scenie jest bardzo przyjemne - mówi chórzystka Róża Marek. - Mamy fajne kostiumy, szczególnie "mumie" - dodaje Ania Mindowicz. "Mumiami" nazwali stroje, w których śpiewają jako chór nienarodzonych dzieci w pierwszym i trzecim akcie "Kobiety bez cienia". To jeden z wielu symboli w tym skomplikowanym dziele, ale mimo obaw dorosłych dzieci zrozumiały fabułę błyskawicznie. Historia, w której łączą się losy ludzi i duchów, jest dla ich wyobraźni całkowicie logiczna.

Muzyka okazała się trudniejsza. Strauss napisał dzieciom bardzo wysokie partie (aż do D trójkreślnego) i trzeba uważać, żeby nie forsować delikatnych głosów. Ale dzieci dobrze się bawią podczas ćwiczeń technicznych i tzw. rozśpiewek, które dorosłych czasem nudzą.

Śpiewający od września 2008 r. chór debiutował w koncercie kolęd, a na wielkiej scenie w "Królu Rogerze" Karola Szymanowskiego. - W "Kobiecie bez cienia" więcej nas widać, śpiewamy we wszystkich aktach, a w drugim nawet biegamy po scenie, więc ten spektakl bardziej mi się podoba - mówi Róża.

- Występy dziecka to wysiłek dla całej rodziny - dodaje mama Róży, Małgorzata Marek. Rodzice na zmianę przyprowadzają i odbierają pociechy z prób i spektakli, które trwają do późna. W przedpremierowym tygodniu dzieci razem z całym zespołem ćwiczą od 18 aż do 22, a od środy także rano. Jak wytłumaczyć nieobecności w szkole? - Poważna rozmowa z nauczycielami dopiero mnie czeka - przyznaje pani Małgorzata. - Myślę, że zrozumieją, że śpiew w operze to dla córki wielka przygoda.

Sami śpiewacy (wiek 8-13 lat) nie dostrzegają uciążliwości. Wszystko jest zabawą: gdy nie potrafią czegoś zaśpiewać, dopytują, co zrobić, żeby było dobrze. Ta atmosfera udziela się prowadzącemu chór dziecięcy Bassemowi Akiki. - Dziś w trakcie krótkiej przerwy dzieci bawiły się w jakąś grę, a ja z nimi - mówił po próbie w czwartek. - Po chwili zapomnieliśmy o przedpremierowym stresie.

Urodzony i wychowany w Bejrucie Akiki bał się pracy z dziećmi. - Chórowi dorosłych można powiedzieć: "Tu jest nieczysto" i oni coś z tym zrobią. A chórowi dzieci też mówię, że jest nieczysto, ale potem muszę powiedzieć, jak to poprawić - tłumaczy. - Na początku mali śpiewacy nie rozumieli, że harmonia to kilka głosów, z których tylko jeden śpiewa linię melodyczną. Wszyscy chcieli być sopranem. Problem wraca, gdy zdarza się mniej wpadająca w ucho melodia, a w tym samym czasie któryś z głosów śpiewa coś przyjemniejszego - wszyscy "uciekają" do tego ładniejszego głosu.

Opera Wrocławska jest jednym z niewielu teatrów, które zdecydowały się na utworzenie stałego chóru dziecięcego, mimo że librett z partiami dla dzieci nie brakuje. Na przyszły sezon zaplanowano już dwa spektakle z ich udziałem. Być może także indywidualny koncert chóru.

Premierowe spektakle "Kobiet bez cienia" Richarda Straussa w Oprze Wrocławskiej dziś i jutro o godz. 19 oraz 23 maja i 19 czerwca.
(ml)

Joanna Michalska
Gazeta Wyborcza Wrocław
16 maja 2009

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...