Dziś inauguracja Łódzkich Spotkań Baletowych

Festiwal jest do dziś największą i najbardziej prestiżową imprezą baletową w Polsce. Główną jego ideą jest upowszechnianie sztuki baletowej i aktualnych osiągnięć choreograficznych zarówno w formie tańca klasycznego, jak i różnorodnych nurtów tańca współczesnego. Festiwal służy też wymianie doświadczeń między artystami reprezentującymi odmienne style choreograficzne i stosującymi odmienne techniki tańca, jest przeglądem ważniejszych kierunków choreografii ostatnich lat.

Od początku Spotkania pokazywały dwutorowość współczesnego tańca - wszelkie kontynuacje i rozwój klasycznego baletu, poprzez taniec modern i taniec postmodernistyczny. Z jednej strony mogliśmy więc śledzić doskonałe w każdym calu, techniczne klasyczne balety radzieckie, czy łączenie tradycji radzieckiej ze specyfikami narodowymi dawnych republik, z drugiej podziwiać klasykę zachodnią np. w miniaturach George`a Balanchine`a (np. "Królowa Śniegu" Sadler`s Wells Royal Ballet). Ale najważniejsze były zawsze prezentacje najnowszych trendów tańca współczesnego i choreografów poszukujący nowoczesnych środków wyrazu. Na deskach Teatru Wielkiego widzieliśmy więc prace niemal wszystkich najwybitniejszych choreografów XX na świecie, wymieniając najważniejszych jak: Maurice Bejart - Bolero, Święto wiosny, Bhakti, Tyla Tharp - In the Upper Room, Catherine`s Wheel, Mats Ek - Giselle, Smoke, Śpiąca królewna, Hans van Manen - Śmierć i dziewczyna, Twilight, Jiri Kylian - Zatopiona katedra, Nuages, Symfonia D-dur Haydna, Agnes de Mille - Fall River Legend, John Cranko - Poskromienie złośnicy, Birgit Cullberg - Panna Julia czy Kurt Jooss - Zielony stół.

To właśnie ich obecność świadczy o znaczeniu i popularności Łódzkich Spotkań Baletowych - fakt, że w dotychczasowych edycjach festiwalu wzięły udział najbardziej liczące się w sztuce tańca zespoły z całej niemal Europy, a także z USA, Kanady, Korei, Kuby i Izraela. Spotkania umożliwiły polskim tancerzom i widzom zapoznanie się z niemal wszystkimi liczącymi się na świecie zespołami baletowymi: Baletem XX wieku Maurice\'a Bejarta, Ballet Nacional de Cuba Alicji Alonso, Ballet Rambert z Londynu, Ballet Gulbenkian z Portugalii, Nederland Dans Theater Jiriego Kyliana, Teatr Baletu Borysa Ejfmana z Sankt Petersburga, Ballet de l\'Opera de Lyon, Sadler\'s Wells Royal Ballet z Londynu, Batsheva Dance Company z Izraela i Cullberg Ballet ze Szwecji.

W Łodzi na ŁSB można było podziwiać takie żywe legendy jak megagwiazda Baletu XX wieku - Jorge Donn, Susan Farrell - muzę George`a Balanchine`a, czy tańczącego z Balletem Rambert Christophera Bruce, który po 20 latach wrócił do Łodzi z Ballet du Grand Theatre de Geneve. Podziwialismy także: Mainę Gielgud, Paolo Bortoluzziego, Daniela Ezralova, Christinę Hoyos, czy tańczącą na pointach 73 letnią Alicię Alonso. W 2007 roku - po raz pierwszy w Polsce - perfekcyjny, ponadstuosobowy Narodowy Balet Korei, czy nowojorską grupę Complexions.
(mi)