Festiwal Teatralny "Świat miejscem prawdy" dobiegł końca

Krótkie podsumowanie wydarzeń

W środę oficjalnie zakończyła się II edycja Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego "Świat miejscem prawdy". W niedzielę odbył się ostatni spektakl - "Miłość po łotewsku" Alvisa Hermanisa. Przez niemal trzy miesiące widzowie mieli okazję zobaczyć przedstawienia najwybitniejszych twórców teatralnych.

Organizatorzy zadbali także o ciekawe spotkania, projekcje filmowe i warsztaty, które dopełniły program festiwalu.

Ponad 30 pokazów teatralnych, 4 otwarte zajęcia laboratoryjne, 4 seminaria z udziałem wybitnych myślicieli i teatrologów, 4 wystawy, 2 panele dyskusyjne, 2 pokazy pracy, 2 warsztaty, koncert, a także 9 pokazów Kina Mistrzów - w tych wydarzeniach mogła podczas trzech festiwalowych miesięcy uczestniczyć publiczność "Świata miejscem prawdy". Pośród nich znalazło się siedem tytułów przedstawień teatralnych oraz trzy teatru tańca. Do Wrocławia zjechali się artyści z całego świata. Obejrzało ich ponad trzy tysiące widzów w czterech przestrzeniach festiwalowych. Biorąc pod uwagę czas trwania festiwalu (październik-grudzień) oraz skalę przedsięwzięcia nie dziwi fakt, że tegoroczna edycja przybrała formę Sezonu Mistrzów.

Mistrzowie teatru

Spośród bogatego programu festiwalu "Świat miejscem prawdy" należy z pewnością wspomnieć wyjątkową premierę, która odbyła się w październiku. Polska wersja "Mauzera" wg Heinera Müllera, w reżyserii jednego z greckich mistrzów teatru - Theodorosa Terzopoulosa, otworzyła Sezon Mistrzów. W niedużej sali 36 świadków-widzów uczestniczyło w sądzie nad trzema rewolucjonistami. Usadowieni na przeciwległych końcach sali sędziowie rozliczają szczegółowo zdrajców, którzy nie godzą się na własną śmierć, powtarzając nieustanie frazę: "Trawę wciąż trzeba wyrywać, żeby rosła zielona". W poruszającym spektaklu zagrali polscy aktorzy - doświadczonym artystom towarzyszyli debiutanci.

W październiku w Studiu Na Grobli prezentowany był również spektakl legendarnego zespołu Odin Teatret "Chroniczne życie" w reżyserii Eugenia Barby. Przedstawienie twórcy zadedykowali Annie Politkowskiej i Natalii Estemirowej, rosyjskim działaczkom na rzecz praw człowieka, zamordowanym przez nieznanych sprawców za sprzeciw wobec konfliktu w Czeczenii. Na scenie liczne postaci opowiadały swoje historie. Ich losy przeplatały się wzajemnie, tworząc rodzaj mozaiki. Spektakl urzekł bogactwem dźwięków i kolorów.

W historycznej Sali Teatru Laboratorium rosyjski mistrz Anatolij Wasiljew przeprowadził otwarte zajęcia laboratoryjne "Pirandello. Szczepienie. Praktyka etiudy". Była to kontynuacja seminarium badawczego technik aktorskich Anatolija Wasiljewa zainaugurowanego w 2011 roku. Początkowo aktorzy przygotowywali etiudy na podstawie dramatów i opowiadań Antoniego Czechowa, następnie reżyser skupił się z grupą na pracy laboratoryjnej, bazującej na dramatach Luigiego Pirandella. Dziesięciu aktorów zaprezentowało sześć etiud opartych na dramacie "Szczepienie". W trakcie pracy mistrz udzielał wskazówek swoim uczniom, a w kameralnym pokazie mogło uczestniczyć jedynie 23 widzów.

Wrocław odwiedził także najbliższy współpracownik Jerzego Grotowskiego - Ludwik Flaszen, by poprowadzić cykl comiesięcznych spotkań seminaryjnych "Akropolis, Faust, Hamlet. W teatrze mitów europejskich". Do rozważań na temat mitów założycielskich Zachodu, których nośnikiem jest teatr, Flaszen zaprosił gości - wybitnych znawców teatru i myślicieli: Krzysztofa Czyżewskiego, Grzegorza Niziołka, Włodzimierza Szturca i Krzysztofa Rutkowskiego. Dyskusje stanowiły wyśmienity pretekst do głębszej refleksji na temat bogatego dziedzictwa kultury europejskiej.

Sezon Mistrzów zakończył pokaz słynnej "Miłości po łotewsku" Alvisa Hermanisa z 2006 roku. Spektakl można było zobaczyć po raz pierwszy w Polsce. Hermanis jest reżyserem cenionym i wielokrotnie nagradzanym w całej Europie. To twórca, który nieustannie zaskakuje krytyków i publiczność, którzy z niecierpliwością wyczekują jego kolejnych przedstawień. Punktem wyjścia i pierwotnym tematem przedstawienia twórcy uczynili sposób poznawania ludzi poprzez anonse towarzyskie. Obserwując wyimki z pięćdziesięciu biografii, widzowie obserwowali łotewskie realia, dowiadując się wiele nie tylko o Łotwie i miłosnych tęsknotach Łotyszy, ale i o sobie samych.

Pozostali artyści

Podczas festiwalu publiczność miała okazję zobaczyć pracę nie tylko artystów współpracujących z Instytutem Grotowskiego w ramach programu "Masters in Residence".

W październiku odbyły się pokazy "Cesarskiego cięcia" Teatru ZAR, spektaklu uhonorowanego dwiema prestiżowymi nagrodami na międzynarodowym festiwalu teatralnym Fringe w Edynburgu, który gromadzi najważniejsze i najbardziej interesujące zespoły teatralne oraz widzów z całego świata. Przedstawienie odbyło się było w czarnym namiocie, ustawionym na placu przed kościołem św. Elżbiety przy wrocławskim Rynku.

Podczas festiwalu odbyły się także prezentacje włoskiej grupy Compagnia Sineglossa. Młodzi artyści przez cztery dni rozgrywali w namiocie na placu Solnym performans "Herezja [Biała]. Czystość". Jego struktura miała charakter otwarty: w trakcie swoich działań grupa prosiła losowo wybrane osoby, by się zatrzymały i wniosły swój wkład do akcji. Sineglossa pokazała także "Remember Me", w którym artyści zręcznie wykorzystywali złudzenia optyczne i grę świateł oraz kolejną część sagi - "Herezję [Czarną]. Wiedzę", w której główną bohaterką jest Joanna d'Arc.

W grudniu w stolicy Dolnego Śląska wystąpili również tancerze butoh - niezrównany Daisuke Yoshimoto oraz jego uczennice Ritsuko Takahashi i Kei Ishikawa. Pokazy poprzedziły warsztaty, a także trwająca do 20 grudnia wystawa fotografii autorstwa Tetsui Saito, która przyjechała aż z Tokio.

Wydarzenia towarzyszące

Poza spektaklami teatralnymi oraz tanecznymi nie można zapomnieć o licznych wydarzeniach towarzyszących festiwalowi. Oprócz wspomnianej wystawy fotografii dokumentującej pracę japońskiego mistrza Daisuke Yoshimoto, podczas "Świata miejscem prawdy" prezentowane były jeszcze dwie ekspozycje - "Veritas obscura" oraz "Obrazy z Anatolii". Pierwsza z nich, to efekt eksperymentu. W październiku w centrum Wrocławia trzy aparaty otworkowe (camera obscura) dokumentowały otaczającą przestrzeń, by samoistnie zapisać je na materiale światłoczułym. Równolegle, wybrane spektakle festiwalu rejestrowano w czasie rzeczywistym przy użyciu camery obscura oraz kamery termowizyjnej. Podstawą dla tego projektu była chęć obserwacji oraz poszukiwanie prawdy. "Obrazy z Anatolii" to z kolei wystawa fotografii autorstwa Magdaleny Mądrej, prezentująca zdjęcia z wyprawy Teatru ZAR do Anatolii. Towarzyszyła ona najnowszemu projektowi poświęconemu ludobójstwu Ormian z 1915 roku i przekazywaniu ginącej tradycji eksterminowanego narodu. "Moja milcząca siostro", kolejna edycja VoicEncounters, to dwudniowy cykl spotkań, paneli dyskusyjnych, pokazów, wystaw i koncertów, w którym uczestniczyli naukowcy z całego świata zajmujący się historią i kulturą Armenii. Kolejna odsłona projektu nastąpi w maju 2013.

Z twórczością mistrzów widzowie mogli obcować także podczas Kina Mistrzów - specjalnej edycji Kina Teatralnego. W programie składającym się z 9 projekcji znalazły się zarówno rejestracje filmowe wcześniejszych przedstawień Theodorosa Terzopoulosa, Eugenia Barby, Anatolija Wasiljewa, Alvisa Hermanisa, często niepokazywane dotąd w Polsce, jak i filmy dokumentalne. Cykl zamknęła projekcja "Sonii" Teatru Nowego z Rygi w reżyserii Alvisa Hermanisa.

(-)
Materiał Organizatora
21 grudnia 2012

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...