Film o Danucie Szaflarskiej wchodzi na ekrany

W filmie "Inny świat" Danuta Szaflarska jest narratorką. Zdjęcia Arthura Reinharta utrzymane są głównie w czarno-białej poetyce, przeplatane archiwaliami ze zbiorów aktorki, a także kadrami z filmowych produkcji, w których zagrała Danuta Szaflarska - "Zakazanych piosenek", "Skarbu", "Pożegnania z Marią" czy "Pora umierać". Autorem muzyki jest Włodek Pawlik. Aktorka opowiada o dzieciństwie, rodzinie i zawodzie, ale także o traumatycznych przeżyciach z czasów wojny, głodzie, chorobach i strachu.

- Cieszę się, właściwie jestem szczęśliwa. Bo jeżeli się kocha zawód i może się go wykonywać, to człowiek jest szczęśliwy - mówi na koniec filmu Szaflarska.

Autorka scenariusza filmu Dorota Kędzierzawska, która film także wyreżyserowała, zwróciła uwagę, że trwa on dokładnie 97 minut. - Dokładnie tyle, ile Danuta Szaflarska miała lat w momencie produkcji filmu, w ubiegłym roku - tłumaczyła Kędzierzawska.

- Ta przygoda z panią Danutą jest niesamowita. Nie dalej, jak trzy dni temu, rozmawiałyśmy przez telefon - a rozmawiamy i spotykamy się dość często - i pani Danuta opowiedziała mi kolejną historię. Nie wiem czym to się skończy - żartowała Kędzierzawska.

Obecny na premierze minister kultury Bogdan Zdrojewski przyznał, że zawsze robiło na nim duże wrażenie zamiłowanie do pracy Szaflarskiej i radość, z jaką ją wykonuje. - Zaszczyca nas pani swoją pracą. Jesteśmy ciągle pod pani urokiem, pod pani wrażeniem - mówił minister. Dziękował też Dorocie Kędzierzawskiej i całemu zespołowi, który przyczynił się do powstania filmu.

Podczas uroczystości Szaflarskiej wręczono też statuetkę Orła za osiągnięcia życia, której artystka nie mogła odebrać wcześniej, na ceremonii rozdania nagród. - Jestem bardzo szczęśliwa, ale trochę zawstydzona - przyznała aktorka.

Koproducentem filmu i jego dystrybutorem jest Narodowy Instytut Audiowizualny. - Danuta Szaflarska jest artystką totalną, jest też totalnym człowiekiem i zawsze nas wszystkich ustawia w odpowiednim pionie - mówił szef Instytutu Michał Merczyński.

Danuta Szaflarska to jedna z największych osobowości aktorskich filmu i teatru. Ma na koncie około 100 ról teatralnych. Jest absolwentką Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (1939 r.). Pierwszym etapem jej kariery był Teatr na Pohulance w Wilnie, gdzie w ciągu dwóch lat zagrała w ponad dwudziestu sztukach. Podczas wojny występowała w teatrze podziemnym i teatrze frontowym AK. Po wojnie związała się ze Starym Teatrem w Krakowie (1945-46), a następnie z Teatrem Kameralnym w Łodzi (1946-49). W 1949 roku wraz z grupą Erwina Axera przeniosła się do Warszawy, gdzie przez osiem lat grała w Teatrze Współczesnym, a potem Narodowym (1954-66). Następnie do 1985 r. grała w zespole Teatru Dramatycznego. W maju 2010 r. dołączyła do zespołu TR Warszawa. Grała też m.in. w "Ludziach z pociągu" (1961) Kazimierza Kutza, serialu "Lalka" (1977) Ryszarda Bera, "Dolinie Issy" (1982) Tadeusza Konwickiego, "Korczaku" (1990) Andrzeja Wajdy, "Diabłach, diabłach" (1991) Doroty Kędzierzawskiej, "Pożegnaniu z Marią" (1993) Filipa Zylbera i w filmie Władysława Pasikowskiego "Pokłosie".