Gala wręczenia Nagrody im. Ireny Solskiej

Anna Lutosławska - gwiazda teatru, telewizji i filmu, przez wiele lat związana z Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie dołączyła do prestiżowego grona aktorek uhonorowanych Nagrodą Zarządu polskiej sekcji IATC/AICT (Klubu Krytyki Teatralnej) przyznawanej „za całokształt dorobku artystycznego, z myślą o wyróżnieniu wybitnych polskich aktorek, których twórczość wywarła znaczący wpływ na rozkwit sztuki aktorskiej". W uzasadnieniu Zarządu czytamy:

Dorobek artystyczny, pedagogiczny i literacki Anny Lutosławskiej stawia ją w rzędzie najwybitniejszych artystek teatru, które łączyły aktywną obecność na scenie z pasjami pedagogicznymi, misją społeczną i darem utrwalania swoich obserwacji słowem – najświeższym dowodem tej zdolności jest wydana w tym roku roku książka wspomnieniowa„Skojarzenia zapisane w brulionie".

Dotychczasowymi laureatkami Nagrody są: Danuta Szaflarska, Nina Andrycz i Emilia Krakowska.

Anna Lutosławska – Jaworska: aktorka, reżyser, pedagog, pisarka.

Urodzona w Krakowie w roku 1928. Utalentowana muzycznie, w czasie okupacji uczęszczała do konspiracyjnego gimnazjum i uczyła się gry na fortepianie i skrzypcach. Po wojnie wstąpiła do Studia Dramatycznego przy Starym Teatrze i od maja 1945 roku występowała w zespole dziecięcym „Wesoła Gromadka" prowadzonym przez Marie Billiżankę. Była aktorką w Teatrze Kameralnym TUR kierowanym w Krakowie przez Emila Chaberskiego (1946-1947), następnie w Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu. W 1951 powróciła do Krakowa, została aktorką w Państwowych Teatrach Dramatycznych (połączonych teatrach: Starym i im. Juliusza Słowackiego). Po rozdzieleniu tych instytucji pozostała w Teatrze im. Słowackiego, a w roku 1957 zaangażowała się do Teatru Ludowego w Nowej Hucie, kierowanego wówczas przez Krystynę Skuszankę. Odtąd była czołową aktorką w teatrach kierowanych przez Skuszankę – Ludowym, Polskim we Wrocławiu (1965-1971) i ponownie w Teatrze im. Juliusza Słowackiego (1972-1981). W stanie wojennym wyjechała z mężem do Afryki, w latach dziewięćdziesiątych grała i reżyserowała w Theatre of Small Forms w Londynie. Była też cenionym wykładowcą PWST w Krakowie.

Zagrała kilkadziesiąt ról teatralnych i filmowych. Do jej niezapomnianych, niekiedy wręcz legendarnych kreacji aktorskich należą m.in. główne role w Teatrze im. Słowackiego: Grusza w Kaukaskim kredowym kole B. Brechta w reżyserii Ireny Babel – uhonorowana Nagrodą Państwową, Panna Młoda i Rachel w kolejnych inscenizacjach Wesela S. Wyspiańskiego, tytułowa postać w indyjskim dramacie Wassantasena Siudraki, Rosa Weneda w Lilli Wenedzie Słowackiego, Królowa Katarzyna w Ślubie W. Gombrowicza, Idalia w Fantazym – nagrodzona na Opolskich Konfrontacjach Teatralnych, Arkadina w Mewie Czechowa – wszystkie w reżyserii Skuszanki, Gertruda w Hamlecie Szekspira w reżyserii Jerzego Krassowskiego. Ważne były w karierze Anny Lutosławskiej spektakle przez nią reżyserowane, jak Dulle Griet S. Grochowiaka, w której grała rolę tytułowej Grety. Wielkim sukcesem był grany przez kilka lat monodram Cudzoziemka wg powieści Marii Kuncewiczowej – w reżyserii, adaptacji i wykonaniu Anny Lutosławskiej, uhonorowany nagrodą Ministra Kultury oraz nagrodami na prestiżowych festiwalach teatralnych w Polsce.

Dla Anny Lutosławskiej najważniejszy był zawsze teatr. W swojej autobiograficznej książce „Skojarzenia zapisane w brulionie" napisała: „Teatr pociąga, oszałamia, żąda poświęcenia, oddania bez reszty, pochłania czas, nie liczy się z godzinami, ze zdrowiem, daje chwile uniesień, syci sukcesem, ofiarowuje łzy rozpaczy i szczęścia - na przemian, zmusza do myślenia, dokształcania, pokory, można odejść od niego z własnej woli, nie można go całkiem zapomnieć".