Głęboko w człowieku tkwi wojna
"Dotknij wiatru, dotknij wody" - reż. Karolina Kirsz - Teatr Żydowski w Warszawie8 maja 2014 r. w Teatrze Żydowskim odbędzie się premiera "Dotknij wiatru, dotknij wody" - adaptacja sceniczną powieści "Touch the water, touch the wind" Amosa Oza w reżyserii Karoliny Kirsz. W spektaklu występują: Andrzej Blumenfeld, Piotr Chomik, Sylwia Najah, Piotr Sierecki, Ernestyna Winnicka.
"Żydowski nauczyciel nazwiskiem Pomeranz uciekł przed Niemcami do lasu" - tak rozpoczyna się niezwykła opowieść izraelskiego pisarza Amosa Oza snuta przez grupkę aktorów na scenie. Na naszych oczach przywołują świat ogarnięty wojną, w którym uznane autorytety rzuca się na pożarcie niedźwiedziom, żydowscy uchodźcy śnią o swojej Ziemi Obiecanej, owce potrafią marzyć, a agenci obcych wywiadów prowadzą nieustanną grę. Aktorzy użyczają swoich ciał postaciom, aby powiedzieć nam, co oznacza strach, tęsknota za nieśmiertelnością, co znaczy do bólu kochać, jak boli samotność i dlaczego ziemskie zło rozsiewa smrodliwą woń słoniny.
To wielobarwna historia, czasem czuła, czasem okrutna i gorzka a także poetycka i pełna humoru. To opowieść o tym, jak głęboko w człowieku tkwi wojna i jak dotyczy go na wielu poziomach. Spektakl próbuje opowiedzieć co się dzieje, gdy upada stary porządek, wokół panuje chaos, choć człowiek od zawsze pragnie ukojenia i spokoju. Główny bohater Elisza Pomeranz ucieka przed Niemcami aby dotrzeć do swojej Ziemi Obiecanej i podarować ludziom Formułę Nieskończoności, która przywróci światu pokój. Jednak czy świat będzie potrafił ją przyjąć?
"Dotknij wiatru, dotknij wody" to ironiczna bajka o micie Żyda Wiecznego Tułacza, o miłości i poświęceniu, o odwiecznym twórczym niepokoju żydowskich intelektualistów, o Żydach i Polsce, o Żydach i nazistach, Żydach i Stalinie i wreszcie Żydach i Izraelu. Powieść w żartobliwy sposób dotyka, zacierając granice między komedią i tragedią, wiecznej miłości Żydów do słowa. Ale to przede wszystkim opowieść o mężczyźnie i kobiecie, którzy zdołali oprzeć się i wyjść cało z najpotworniejszej zbrodni w historii, a rozdzieleni na wiele lat połączyli się ponownie w Izraelu, gdzie dosięga ich kolejna wojna, przed którą chronią się, ale znów w fantastyczny sposób. Napisałem tę powieść w hołdzie dla wielu moich krewnych, których nigdy nie poznałem, bo nigdy nie dotarli do Izraela. Zostali zamordowani w Polsce, na Litwie i Ukrainie. To im w rzeczywistości poświęcona jest ta powieść. (Amos Oz)
