Głupota żre

Jaka jest fabuła spektaklu? Przez 90 minut aktorzy grają jedną i tę samą scenę - wykonują ją na różne sposoby, sprawdzają nowe warianty. Kiedy po raz "enty" publiczność słyszy te same zdania, twórcy postanawiają się zlitować i grają przedstawienie inspirowane filmem "Upał" do końca. Ta zapętlająca się scena mówi o zagranicznym mężczyźnie, który przyjeżdża do Polski na wakacje. W kraju panuje upał, dlatego cały rząd postanowił wyjechać na dacze za miasto, a tymczasowym prezydentem ogłosił właśnie zagranicznego wczasowicza. Zamysł reżyserki, Justyny Kowalskiej, był następujący: obcokrajowiec to śmieszny przybysz, groteskowo przerysowany, a boy hotelowy to osoba z defektem - raz będzie to kulejący mężczyzna, za chwilę były kapitan bez ręki. I jasne, momentami proponowane postacie śmieszyły, tylko dlaczego te żarty były sztampowe i mówiąc kolokwialnie - pod publikę? Bo oczywiście uwielbiamy się śmiać z głupot i wypadków, tylko czy aby na pewno powinno pokazywać się takie rzeczy w teatrze - i to w sposób nieprzyzwoity i dla celów wyłącznie rozrywkowych - zespół touretta? I czy tematem niepohamowanych tików werbalnych musi być akurat seks - i to ten w najgorszym, rubasznym wydaniu?

Między kolejnymi propozycjami na sposób rozegrania owej sceny, aktorzy opowiadają, jak postanowili założyć teatr. Przedstawiają się widowni, mówią o swoich zainteresowaniach. Sześć miesięcy prób do "Żar żre" przedstawiają w trybie przyspieszonym. I żeby było bardziej "realnie", aktorzy jedzą, przymierzają kostiumy i co chwilę polewają się za kulisami coraz większą ilością wody - w końcu przedstawienie jest o upale, a atmosfera iście gorąca, więc muszą wyglądać na naprawdę wycieńczonych i spoconych. Twórcy podążają też za nowymi trendami w teatrze - kilka razy stosują zabieg zatrzymania akcji przedstawienia i wypowiadają zdania wprost do publiczności. Zdania te najczęściej tłumaczą, co teraz oglądamy, aktorzy najczęściej mówią o nowym rozwiązaniu scenicznym, na które "akurat" wpadli. Dodatkowo na scenie nie brakuje także mało śmiesznych żartów z Klaty, Garbaczewskiego i tego reżysera od pleksi.

Spróbuję jeszcze raz: o czym jest przedstawienie Teatru Umownego "Żar żre"? Justyna Kowalska i jej zespół aktorski pokazują, że każdy może zrobić teatr. Wystarczą chęci, pomysł, nauczenie się jednej sceny na pamięć i znalezienie miejsca, w którym można wystawić spektakl. Tylko że twórcy zapomnieli o kilku ważnych rzeczach, przede wszystkim o klasie i dobrym humorze. Robiąc przedstawieniem inspirowane filmem, w którym głównymi bohaterami są starsi panowie, nie można zapomnieć o dobrych manierach - savoir vivre obecny jest w teatrze. Nawet w spektaklach tych reżyserów, z których śmieje się Justyna Kowalska.