Gościnnie w Drugiej Strefie

Hamlet i Ofelia na motywach dramatu "Hamlet" W. Szekspira.

Spektakl jest pogłębionym studium kluczowej sceny w dramacie "Hamlet". Powstał z inspiracji profesora Mirosława Kocura, który podczas naszych studiów w Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego zaproponował nam wystawienie "Hamleta" w języku staroangielskim. Podjęliśmy wówczas wspólnie próbę rekonstrukcji metody pracy aktora elżbietańskiego. To doświadczenie natchnęło nas do dalszych badań, a nade wszystko do wnikliwszej analizy praktyk Teatru Elżbietańskiego, w nadziei odkrycia zapomnianych jakości teatralnych oraz własnych środków wyrazu.

Scena spotkania Hamleta z Ofelią oferuje nam możliwość wnikliwego przyjrzenia się zawikłanym relacjom pomiędzy dwojgiem ludzi. Hamlet i Ofelia prowadzą ze sobą nieustanną i niebezpieczną grę. Grają, a właściwie walczą na śmierć i życie. Zmuszeni przez uczucie, które ich łączy.

Interpretujemy tą słynną scenę nietradycyjnie. Wywracamy ją do góry nogami. Dekonstruujemy tekst, ale tylko po to, by móc konstruować go na nowo z pomocą naszych własnych cielesności. Próbujemy ujawnić nowe sensy, znaczenia, skojarzenia.

Odczuwamy wielki szacunek dla arcydzieła Szekspira. Nie śmiemy ulepszać jego historii, nie próbujemy pisać jej na nowo. Jesteśmy parą zakochanych bohaterów z jego sztuki, choć odbijamy się w krzywych zwierciadłach naszych własnych namiętności, podejrzeń i wątpliwości.

Hamlet i Ofelia wchodząc w interakcje z widzem, kształtują performans oparty na improwizacji. Badają granice teatru, dając widzom możliwość wypowiedzi, wyrażania uczuć i co najważniejsze-decydowania.

Performatywnie zostaje potraktowana również sama przestrzeń teatralna, która obala standardowy podział na scenę i widownię, sadzając widzów jak najbliżej aktorów, jednocześnie zawężając przestrzeń gry do wąskiego prostokąta.

Co może z tego wyniknąć? Aktorskie wariacje, serie możliwych zachowań stymulowanych tekstem Szekspira? Stajemy się na czas tego spektaklu parą bardzo szczególną, bo w sytuacji szczególnej- sytuacji na pokaz i bez wyjścia. Musimy grać tę scenę do końca. Co wyniknie z naszego spotkania, kiedy będą na nas patrzeć widzowie?

Autorski projekt Anny Rakowskiej i Piotra Miszteli pod opieką artystyczną Prof. Mirosława Kocura.

Spektakl zdobył wyróżnienie na XVI Festiwalu Sztuki Teatralnej w Rybniku.