Hanna Jaracz (1916 - 1979)

Aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa.

Urodziła się 28 maja 1916 w Moskwie. Zmarła 4 maja 1979 w Warszawie.

Córka Stefana Jaracza i Jadwigi Jaraczowej z Daniłowiczów, żoną Maksymiliana Górkiewicza, (ślub 28 lutego 1938). Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie przygotowywała się do zawodu aktorskiego pod kierunkiem ojca.

Debiutowała 8 czerwca 1932 w warszawskim Teatrze Ateneum w roli Nataszy ("Strach"). W 1933 zdała egzamin kwalifikacyjny ZASP-u. W 1933-35 występowała w Teatrze Nowa Komedia i Teatrze Aktora. Rolę Hesi ("Moralność pani Dulskiej") zagrała wg opinii Antoniego Słonimskiego "z niezaprzeczoną rasową swadą aktorską". W 1935-39 należała do zespołu Teatru Ateneum. Grała Basię ("Majster i czeladnik"), Agatkę ("Szkoła żon"), Duniaszę ("Ożenek"), Alicję ("Cieszmy się życiem"), Żermenę ("Szóste piętro").

Cieszyła się uznaniem krytyki przyznającej jej "zdolności dramatyczno-liryczne" i wyróżniającej ją za "delikatność gry" i "przemiłą, pełną prawdziwego talentu ekspresję głosu" ("Album artysty polskiego"). W czasie II wojny światowej przebywała początkowo w Lublinie, potem w Warszawie. W 1941 w związku ze sprawą Igo Syma została aresztowana; zwolniona po miesiącu, pracowała jako kelnerka. Jesienią 1944 znalazła się w Krakowie i występowała w miejscowym jawnym Teatrze Powszechnym. W 1945 grała w Teatrze Miejskim w Lublinie, w sezonie 1946/47 w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi; od 1948 w Warszawie: 1948-52 w Teatrze Nowym i od 1952 do końca życia w Teatrze Ateneum.

W okresie powojennym występowała w rolach drugoplanowych, ale nawet epizodom potrafiła nadać rys charakterystyczny, który utrwalał postać w pamięci widzów. Grała m.in. Fiewronię Pietrowną ("Rewizor"), Marynę ("Uczone białogłowy"), Zehrę ("Dziwak"), Kobietę ("Proces" wg F. Kafki), Dziewkę ("Szewcy"), Matkę ("Biografia").

Występowała w filmach polskich. Zadebiutowała 17 października 1919 w filmie „Krysta" w reż. Aleksandra Hertza i Danny Kaden. Przed wojną zagrała jeszcze m. in. w „Dziewczętach z Nowolipek" w reż. Józefa Lejtesa (26 października 1937) i „U kresu drogi" (1939) w reż. Michała Waszyńskiego.
Po wojnie wystąpiła m. in. w „Ostatnim etapie" w reż. Wandy Jakubowskiej (28 marca 1948), „Pasażerce" (1963) w reż. Andrzeja Munka i Witolda Lesiewicza, „Zbrodniarzu, który ukradł zbrodnię" (1968) w reż. Janusza Majewskiego, „Ciuciubabce" (1977) w reż. Radosława Piwowarskiego i w serialach: „Wojna domowa", „Janosik", „Polskie drogi", „Układ krążenia", „07 zgłoś się" oraz „Tajemnica Enigmy".

Grała także w spektaklach Teatru Telewizji m. in. „Powrót" w reż. Lucyny Tychowej (12 lutego 1962), „Pomyłka, proszę się wyłączyć!" (Teatr Sensacji Kobra) w reż. Jerzego Gruzy (2 czerwca 1966), „Żywy trup" w reż. Andrzeja Łapickiego (9 listopada 1970), „Zagrożenie" w reż. Macieja Prusa (10 stycznia 1975) i „Klątwa" w reż. Jana Świderskiego (10 grudnia 1979).

Babka aktora Mikołaja Radwana.

Odznaczenia:
1966 - Odznaka za zasługi dla m. Warszawy
1979 - Krzyż Kawalerski OOP
Zasłużony Działacz Kultury

 

Źródła: Słownik biograficzny teatru polskiego, E-teatr, FilmPolski

 

Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
28 maja 2018
Portrety
Hanna Jaracz

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...