Historia festiwalu

W 1969 w teatrze trwał remont, który uniemożliwił zorganizowanie Spotkań, jednak w następnych latach impreza ta zaczęła nabierać rozmachu, stając się największym wydarzeniem artystycznym Jeleniej Góry. Od lat siedemdziesiątych do połowy osiemdziesiątych JST wpisane były w cykl imprez Września Jeleniogórskiego. Ponieważ jednak pojawiało się w tym miesiącu coraz więcej wydarzeń artystycznych, organizatorzy zdecydowali się zmienić termin Spotkań na przełom września i października. Przez kilka lat odbywały się  w całości w październiku. Jeleniogórskie Spotkania Teatralne nigdy nie miały określonej formuły, nie były festiwalem, ale raczej przeglądem najciekawszych spektakli, których premiery odbyły się w danym sezonie lub niewiele wcześniej. Jedynie dwa razy przypisano im określony profil: w 1974 roku były to „Spotkania Teatrów Wędrujących” i 1975 -  „Konfrontacje Scen Studyjnych”. Najdłuższe, bo trwające prawie miesiąc JST, odbyły się w roku jubileuszowym  50-lecia Teatru i trwały od 14 IX do 11 X 1985 r.

Jeleniogórskie Spotkania Teatralne to nie tylko przegląd spektakli, często towarzyszyły im sesje krytyków teatralnych, odbywały się spotkania z twórcami spektakli, kluby dyskusyjne, koncerty i inne.  Kiedy kierownikiem artystycznych teatru jeleniogórskiego została Małgorzata Bogajewska, wprowadziła jako nowy obyczaj – plebiscyt publiczności, która, wrzucając odpowiednie kupony do urn, wybierała najlepszy spektakl Spotkań. Swoje przedstawienia wybiera także młodzieżowe jury.

Jednak od samego początku Spotkania miały dać jeleniogórzanom okazję obejrzenia najwybitniejszych polskich spektakli i najwybitniejszych polskich aktorów. Tak więc gościł tu Teatr Narodowy z „Mickiewiczem” i „Beniowskim”, Teatr Pantomimy Henryka Tomaszewskiego ze wszystkimi swoimi wielkimi widowiskami, Polski teatr Tańca Conrada Drzewieckiego i później – Ewy Wycichowskiej, Teatr Józefa Szajny. Prezentowano wszystkie prapremierowe spektakle sztuk Sławomira Mrożka w reżyserii Kazimierz Dejmka. Publiczność jeleniogórska oglądała największych polskich aktorów : Irenę Eichlerównę, Kalinę Jędrusik Annę Seniuk, Krystynę Jandę, Danutę Stenkę, Gustawa Holoubka, Tadeusza Łomnickiego, Janusza Gajosa, Ignacego Gogolewskiego Wojciecha Pszoniaka, Krzysztofa Majchrzaka, Jana Kobuszewskiego, Wiesława Michnikowskiego Tu wystąpił z monodramem Wiesław Komasa, któremu na fidoli towarzyszył późniejszy zdobywca Oscara – Jan A.P. Kaczmarek.

Można było posłuchać koncertów śpiewających aktorów : Stanisławy Celińskiej, Jacka Wójcickiego, Artura Barcisia, Henryka Machalicy.
Gościły tu teatry z Wałbrzycha, Legnicy, Wrocławia, Gdańska i Kalisza. Występowały zespoły z Meksyku, Japonii, Francji, Czech, Niemiec i Jugosławii.
Dla teatru Spotkania były okazją do skonfrontowania własnych propozycji repertuarowych, własnych spektakli z tym, co wydarzało się w Polsce, dla jeleniogórskiej publiczności zaś – do obejrzenia wybitnych kreacji aktorskich, spotkań z nimi, rozmów, dyskusji, pospierania się o rzeczy ważne lub  mniej istotne.
Publiczność jeleniogórska niezmiennie czeka zawsze na Jeleniogórskie Spotkania Teatralne, o czym świadczy wypełniona do ostatniego miejsca  widownia na większości spektakli. Mamy nadzieję,  że tak będzie i w tym roku.