Hołd w 200. rocznicę urodzin

Chopin inspiruje.  Trudno zliczyć artystów – kompozytorów, choreografów, plastyków, muzyków klasycznych i jazzowych, którzy czerpali z dzieł naszego najwybitniejszego twórcy.

Wielbiciele baletu spontanicznie kojarzą jego nazwisko z impresją choreograficzną Fokina „Chopiniana”, na potrzeby której Głazunow zinstrumentował utwory Chopina w sposób, delikatnie mówiąc, kontrowersyjny. Naszym wieczorem choreograficznym chcemy uciec od tego prostego myślenia: Chopin + balet = „Chopiniana”. Szukamy nowych sposobów tanecznego wcielenia słynnych mazurków, walców, preludiów… Dwie części wieczoru to dwa różne spojrzenia na balet współczesny, gdyż przygotuje je dwóch różnych twórców, różnych narodowości, reprezentujących odmienne kultury – europejską i azjatycką.  Łączy je jedno – uwielbienie dla polskiego kompozytora, któremu oddajemy hołd w 200 rocznicę jego urodzin.

W choreografii Emila Wojciechowskiego w głównych partiach wystąpią: Beata Giza, Michał Łabuś i Ireneusz Stencel ,natomiast u Ho Sing Hang zatańczy: Łukasz Przytarski (Chopin), Sylwia Kowalska-Borowy, Beata Giza, Franciszka Kierc,  Marta Śrama, Piotr Nowak, Roman Komassa (Ojciec)  Marzena Socha  (Matka)

Emil Wesołowski - tancerz, choreograf, pedagog
Ukończył Państwową Szkołę Baletową w Poznaniu. W 1966 roku zaangażował się do Opery Poznańskiej. W roku 1973 opuścił Operę wraz z innymi tancerzami Conrada Drzewieckiego i został solistą, a w 1976 roku pierwszym solistą Polskiego Teatru Tańca. Stworzył tam szereg kreacji w baletach Conrada Drzewieckiego, był też pierwszym wykonawcą roli Jazona w balecie Medea Teresy Kujawy. Występował z zespołem Drzewieckiego w wielu krajach Europy, brał udział w kilku filmach baletowych. Współpracował jako pedagog z poznańską szkołą baletową, prowadził zajęcia baletmistrzowskie w Polskim Teatrze Tańca, rozpoczął też współpracę choreograficzną z teatrami dramatycznymi i muzycznymi.
W 1979 roku postanowił poszukać możliwości pracy twórczej na własną rękę. Przez sezon kierował baletem Opery Wrocławskiej, a następnie Teatru Wielkiego w Poznaniu. W 1982 roku przyjął funkcję kierownika baletu w warszawskim Teatrze Wielkim.
Najważniejsze realizacje choreograficzne Emila Wesołowskiego: Quattro movimenti (muz.  Schaeffer, Opera Wrocławska, 1980), Ballada (muz. Chopin, VII Łódzkie Spotkania Baletowe, 1983), Trytony (muz.  Rudziński, Teatr Wielki w Warszawie, 1985), Gry (muz.  Debussy, Teatr Wielki w Warszawie, 1989; przeniesione później również do repertuaru Teatru Wielkiego w Łodzi, Polskiego Teatru Tańca i Opery Wrocławskiej), Mozartiana (muz.  Czajkowski, Polski Teatr Tańca, 1990), Dies irae (muz.  Maciejewski, Teatr Wielki w Warszawie, 1991), Legenda o Józefie (muz.  Strauss, Teatr Wielki w Łodzi, 1991 i Teatr Wielki w Warszawie, 1992), Święto wiosny (muz.  Strawiński, Teatr Wielki w Warszawie, 1993), Romeo i Julia (muz.  Prokofiew, Teatr Wielki w Warszawie, 1996), Tryptyk: Powracające fale, Harnasie, Krzesany (muz.  Karłowicz,  Szymanowski,  Kilar, Teatr Wielki w Warszawie, 1997), Cudowny Mandaryn (muz.  Bartók, Teatr Wielki w Warszawie, 1999), ponownie Harnasie (muz. K. Szymanowski, Teatr Wielki w Warszawie, 2006).
W uznaniu swojego dorobku, we wrześniu 1992 roku artysta otrzymał tytuł głównego choreografa, a w lipcu 1995 roku został dyrektorem Baletu Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie. Funkcję te sprawował do końca maja 2006 r.
Przygotował także choreografię do dwóch słynnych produkcji operowych, reżyserowanych przez Mariusza Trelińskiego – Damy Pikowej w berlińskiej Staatsoper Unter Den Linden (grudzień 2003) i w Operze Narodowej w Warszawie (grudzień 2004) oraz do Andrei Chénier w Teatrze Wielkim w Poznaniu (marzec 2004) i w Operze Waszyngtońskiej.

Ho Sin Hang – choreograf, tancerz, pedagog
Pochodzi z Chin. Tańca uczył się w Hong Kongu i w Londynie, gdzie zdobywał  pierwsze doświadczenia sceniczne, by w latach 70., jako solista,  podbić sceny europejskie. Tańczył wielki role z repertuaru XX-wiecznego: Pietruszkę, Pulcinellę czy Kościeja w Ognistym Ptaku Strawińskiego. W roku 1976 został wybrany przez krytyków najlepszym tancerzem roku młodego pokolenia za rolę Puka w Śnie nocy letniej Sperlisa wystawionym w Bazylei. Bardzo wcześnie zaczął tworzyć własne balety i układy choreograficzne. Za każdym razem zachwycał publiczność innowacyjną mieszanką elementów klasycznych i nowoczesnych. Posiada ponad 30-letnie doświadczenie pedagogiczne. Między innymi w  latach 1989 – 1995, równolegle ze swoją pracą w Teatrze w Kassel, Ho Sin Hang prowadził odnoszącą sukcesy szkołę baletową. Jego uczniowie stali się tancerzami baletu klasycznego, choreografami i tancerzami w musicalach w takich ośrodkach tanecznych jak m.in. Drezno, Berlin, Monachium, Stuttgart.