Ironia i humor
"Szmaty" w reż. Kingi Maciejewskiej, Zuzanny Mukoid i Jacka Timingeriu"Szmaty" w reż. Kingi Maciejewskiej, Zuzanny Mukoid i Jacka Timingeriu w Teatrze Ad Spectatores, PWST i ASP we Wrocławiu. Tekst - możliwy do co najmniej dwojakiej interpretacji - zespół Ad Spectatores opowiedział w charakterystycznym dla siebie komediowym trybie.
Porzucony przez dziewczynę 19-nastolatek rozpaczliwie próbuje odzyskać poczucie własnej wartości. 40-letni nauczyciel matematyki ucieka w gry komputerowe, sam nie wierząc, że to "twórczy akt społecznego eskapizmu". Matka narkomana rozpacza na myśl, że to syn jest potrzebny jej, a nie ona jemu. Taksówkarz zainteresowany jest w jednakowym stopniu religijnymi przekonaniami klienta i sprzedaniem mu filtrów do wody. Para włamywaczy seks w nowym miejscu przedkłada nad elementarne bezpieczeństwo. Michaił Durnienkow stworzył w swoim dramacie ludzi zmagających się z okolicznościami, jednocześnie zaś szukających odpowiedzi na podstawowe pytania. Nawiązuje więc niejako do tradycji czechowowskiego dramatu, zderzającego codzienność z wielkimi dylematami egzystencjalnymi. Czyni to jednak przewrotnie, bo rzeczywistość odmawia tworzenia sielskiego tła do niepokojów serca. Zamiast tego okoliczności narzucają bohaterom gotowe rozwiązania: ucieczkę w alkoholowy ciąg czy sięgnięcie po przemoc. Zabiegają oni o akceptację i zrozumienie, lecz przeważnie pozostają samotni, bo ich własne problemy odsuwają ich od innych ludzi.
Ironię i humor znakomicie wydobyli alkoholizujący się przyjaciele (Marcin Chabowski i Arkadiusz Cyran). Warto też wyróżnić rolę tytułowych szmat - wszak wszystko dzieje się w lumpeksie. Zastąpiły one niemal wszystkie rekwizyty, a pełne ich kosze i wózki służyły za przedmioty czy miejsca tak różne jak taksówka czy łaźnia.
Atmosfera taniości i tymczasowości towarzysząca aktorom spotęgowała jeszcze tragikomiczny efekt. Choć chwilami było do śmiechu, na tle lekkich przedstawień, w których celuje wrocławski teatr, najnowsza premiera okazała się wyjątkowo poważna.
