Jacek Fedorowicz (1937)

Ukończył studia na Wydziale Malarstwa Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (dyplom uzyskał w 1960). Był jednym z założycieli (m.in. ze Zbigniewem Cybulskim i Bogumiłem Kobielą) gdańskiego, studenckiego teatru Bim-Bom (w latach 1954–1960). Należał do składu aktorskiego tego teatru (główna rola Dobrego Ducha w pierwszym programie pt. Achaaa). Jeszcze w czasie studiów rozpoczął współpracę z gdańskim radiem jako autor i aktor, zaś jako autor i rysownik-karykaturzysta z prasą lokalną i ogólnopolską, tj. „Dookoła świata", „Po prostu", „Dziennik Bałtycki", „Szpilki", „itd" i inne.

W drugiej połowie lat 60. występował w Telewizji Polskiej, gdzie współtworzył m.in. z Jerzym Gruzą programy rozrywkowe m. in. "Poznajmy się", "Małżeństwo doskonałe". „Kariera" i „Runda".

W latach (1974-81) był współautorem radiowego (Program III) magazynu satyrycznego „60 minut na godzinę", gdzie występował w kilkunastu rolach, tworząc m.in. postacie Kolegi Kierownika i Kolegi Kuchmistrza.

Wraz z Piotrem Skrzyneckim prowadził pierwszy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu. W latach 60. i 70. często występował na estradzie, najpierw w Kabarecie Wagabunda m.in. z Marią Koterbską, Mieczysławem Czechowiczem i Bogumiłem Kobielą, potem w programie „Popierajmy się" z Bohdanem Łazuką, Tadeuszem Rossem, Piotrem Szczepanikiem i Ryszardem Markowskim, a później, do stanu wojennego, w indywidualnych wieczorach autorskich.

Po ogłoszeniu stanu wojennego zerwał kontakty z państwowymi środkami przekazu; publikował utwory w wydawnictwach i prasie "II obiegu". Był też czynny w niezależnym życiu kulturalnym jako grafik (Komiks "Solidarność - 500 pierwszych dni") i artysta estradowy. Autor programów satyryczno-politycznych rozpowszechnianych w latach 80-tych poza cenzurą.

Peerelowskie władze próbowały zdyscyplinować niepokornego artystę, który głosił, że "półtora metra wokół niego nie ma socjalizmu". Na początku stanu wojennego "nieznani sprawcy" z wiadomych służb spalili mu samochód.

Od 1989 kontynuuje występy w formie wieczorów autorskich. Od 2006 był przez pewien czas gospodarzem seansów. Z przymrużeniem kamery pokazywanych w telewizji Kino Polska TV. Od 1999 publikuje cotygodniowe felietony satyryczne – do kwietnia 2008 w „Gazecie Telewizyjnej" (dodatku „Gazety Wyborczej"), następnie w środowym dodatku kulturalnym „GW".

W latach 90. zaczął prowadzić w TVP program „Dziennik Telewizyjny", który następnie przeszedł metamorfozę z programu o charakterze politycznym na program rozrywkowy. W 2005 program ten na kilka miesięcy zmienił nazwę na SEJF (Subiektywny Ekspres Jacka Fedorowicza).

W 2006 odszedł z Telewizji Polskiej. W 2010 i w 2015 był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi.

Miał kilka epizodów teatralnych w Teatrze Polskiego Radia wystąpił w m. in. w słuchowisku „Upiór z osiedla" Zenona Wiktorczyka w reż. Edwarda Płaczka (28 maja 1972), „Romeo i Julia" Giovanniego Guareschi w reż. Edwarda Płaczka (25 czerwca 1972) i „Pustynia" Piotra Müldnera-Nieckowskiego w reż. Edwarda Płaczka (28 stycznia 1974).

Podobnie w teatrze dramatycznym, zagrał rolę Dziadka w spektaklu „3 x Mrożek" wg Sławomira Mrożka w reż. Jerzego Szejbala, Szymona Kuśmidra i Piotra Cyrwusa (premiera 29 stycznia 2017) w Teatrze Polskim w Warszawie.

Był również związany z polskim filmem, przede wszystkim jako aktor ale także lektor, narrator, scenarzysta i twórca dialogów: „Nie ma róży bez ognia", „Poszukiwany poszukiwana". Zadebiutował rolą Jurka w filmie „Do widzenia, do jutra..." (1969) w reż. Janusza Morgensterna, a także w filmach „Święta wojna" (1965), „Lekarstwo na miłość" (1965), „Piekło i niebo" (1966), „Malżeństwo z rozsądku" (1966), „Kochajmy syrenki" (1966), „Polowanie na muchy" (1969), „Milion za Laurę" (1971), „Nie ma róży bez ognia" (1974), „Dzień dobry kocham cię" (2014), „Kochaj" (2016). Wystapił w serialach filmowych: „Wojna domowa" (), „Alternatywy 4".

Wydał także kilka książek:
- Porady estradowca dla kolegów dramatycznych, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1974
- W zasadzie tak, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1975
- W zasadzie ciąg dalszy, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1978
- Felietony i dialogi, Kontakt, Paryż 1988, Pokolenie, Warszawa 1989
- Wielka encyklopedia kapitalizmu. Wydanie dla początkujących i polityków, Centrum im. Adama Smitha, Warszawa 1997
- PasTVisko Wydawnictwo Literackie, Kraków 2007
- Ja jako wykopalisko Świat Książki, Warszawa 2011
- Będąc kolegą kierownikiem, Świat Książki, Warszawa 2015
- Święte krowy na kółkach, Wielka Litera, Warszawa 2017

Żonaty z Anną, ma córkę. Uprawia biegi długodystansowe.

Nagrody i odznaczenia:
1968 - nagroda Komitetu d/s PRiTV zespołowa za program "Małżeństwo doskonałe"
1969 - Złoty Ekran - za program "Małżeństwo doskonałe" (z Jerzym Gruzą)
1987 – Nagroda „Solidarności" za programy satyryczne rozprowadzane w drugim obiegu na kasetach video
1994 – Nagroda Kisiela w kategorii publicystyki
1997 – Wiktor
2000 - Gdańsk - I Festiwal Dobrego Humoru - Grand Prix - Błękitny Melonik Charliego i 20 tys. zł. oraz nagroda dla najlepszego cyklicznego programu rozrywkowego "Dzennika Telewizyjnego"
2001 - Wiktor w kategorii osobowość telewizyjna
2002Order Krzywego Ołówka z Wieńcem i dyplom doktora humoris causa przyznane przez redakcję pisma "Tele Tydzień"
2003 - Gdańsk - IV Festiwal Dobrego Humoru - Grand Prix - Błękitny Melonik Charliego dla programu "Dziennik Telewizyjny Jacka Fedorowicza - wydanie specjalne" za "przenikliwość, precyzję i kulturę".
2004 - Gdańsk - V Festiwal Dobrego Humoru - nagroda publiczności za program "Dziennik Telewizyjny"
2005 - Super Wiktor
2005 - Gdańsk - VI Festiwal Dobrego Humoru - Gwiazda uśmiechu - nagroda publiczności
2006 – Gdańsk - VII Festiwal Dobrego Humoru - Nagroda za całokształt twórczości artystycznej.
2007 - Postanowieniem z 4 grudnia 2007, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za zaangażowanie w walkę o wolność słowa i wolne media, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej, prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Order ten odebrał 21 marca 2011 z rąk Bronisława Komorowskiego.
2007 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury
2008 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny"
2009 - Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis"
2017 – Gwiazda na Alei Gwiazd w Łodzi

Źródło: Culture.pl, FilmPolski, Wikipedia, E-teatr