Jak zobaczyć taniec.

Ćwiczenia w patrzeniu na taniec.

Wykłady Joanny Leśnierowskiej. Wykład inauguracyjny choreograficznego programu Poszerzanie pola.

Jeśli nigdy nie byłeś/aś na spektaklu tańca,
Jeśli zawsze chciałeś/aś tego spróbować,
Jeśli czasem masz wrażenie, że nie wiesz, z czym taniec się je, i czy w ogóle jest to jadalne,
Jeśli nie do końca jasno postrzegasz różnicę między tańcem a choreografią,
Jeśli jesteś tanecznym entuzjastą obecnym i/ lub przyszłym i chcesz pogłębić swoją wiedzę,
Jeśli widziałeś już choreograficzne spektakle i z pewną dozą nieśmiałości, ale jednak chcesz się temu bliżej przyjrzeć,
Jeśli w ogóle boisz się powrócić do tańca, bo czujesz, że nie wszystko rozumiesz
lub że nie rozumiesz z niego nic,
Nie martw się, nie jesteś sam.

Dance is hard to see – oświadczyła już w 1966 roku, w samym punkcie kulminacyjnym tanecznej rewolucji, uznawanej oficjalnie za początek współczesnej choreografii, jej pionierka – Yvonne Rainer (przy okazji świadomie wykorzystując fakt, że angielskie to see oznacza zarówno dostrzeżenie czegoś, jak i tego zrozumienie). Rewolucji tej towarzyszyło dobrze dziś znane hasło demokratyzacji tańca, którego bezpośrednim wyrazem stało się radykalne poszerzenie tanecznego słownika o działania znane nam z codziennego życia, z bieganiem i chodzeniem na czele, co pozwoliło choreografom utworzyć egalitarną przestrzeń wspólnoty działających i oglądających. W rzeczywistości jednak chodziło wtedy o coś więcej: o naukę nowego sposobu patrzenia oraz dostrzegania tańca i jego organizacji – choreografii, która jako efemeryczna sztuka wymyka się naszemu postrzeżeniu. I want my dance to be a superstar! – wyznała także Rainer, co doprowadziło do zerwania z tradycyjną narracją, pozbawiło taniec przyczynowo-skutkowego spoiwa, oddzieliło go od osoby autora, uczyniło z tańca autonomiczny obiekt, a z ciała – głównego bohatera tej sztuki, podmiot i przedmiot choreografii. Poprzez programowe ujawnianie choreograficznych szwów, koncentrację na prostych zadaniach, odsłanianie zasad rządzących organizacją ruchu, stworzono ramę nobilitującą ciało w ruchu i podnoszącą je do rangi obiektu, na który warto patrzeć, jak na każde inne dzieło sztuki. I co najważniejsze, przekierowano uwagę widza na wcześniej niezauważaną, a wszechobecną – choreografię codziennego życia, czyniąc z otaczającej nas rzeczywistości (także społecznej, także politycznej) istotny, wspólny dla działających i oglądających punkt odniesienia.

W ramach serii spotkań towarzyszących kolejnym premierom programu Poszerzanie pola, kuratorka programu Joanna Leśnierowska zaprosi do wspólnych ćwiczeń w patrzeniu na taniec.

Sesja pierwsza 5 lipca 2018 20:00
Podczas inaugurującego spotkania dowiecie się, jak doszło do tego, że nie tylko bieganie i chodzenie jest tańcem, ale każdy najmniejszy możliwy do pomyślenia gest, a nawet sama już o nim myśl. Usłyszycie o tym, jak narodziła się współczesna choreografia, jak umysł stał się mięśniem, który można ćwiczyć i w jaki sposób materiałem dla dzisiejszej choreografii może być nie tylko ludzkie ciało w ruchu (lub bezruchu), ale obiekty, słowa, obrazy i myśli... Oraz jakie strategie czynienia choreografii widzialną aplikują współcześni artyści?

Sesja druga 31 października 2018 19:00
Następnie podążymy za tanecznym superbohaterem – CIAŁEM – przedmiotem i podmiotem choreografii. Przyjrzymy się, jak dzisiejsi artyści tańca dekonstruują – i to na naszych oczach! – jego obraz, kwestionując jednocześnie cielesną tożsamość i autonomię. Poprzez prace wybitnych choreografów spojrzymy na ciało jak na krajobraz w nieustannej przemianie, ujrzymy je jako obiekt i jako proces i zapytamy między innymi – czy to my mamy ciało, czy raczej nim jesteśmy? Czy jednak żyje ono swoim życiem?

Sesja trzecia 3 stycznia 2019 19:00
Na koniec przyjrzymy się problemowi oryginalności (autentyczności) i autorstwa współczesnej choreografii. Wychodząc od najprostszego pytania o copyright ruchu codziennego (bo jeśli chodzenie jest tańcem, to kto jest jego „wynalazcą"? Kto je stworzył? Kto jest jego autorem?), przez horyzontalne formy współpracy i kolektywne tworzenie choreografii, aż do gorącego tematu kulturowych (i popkulturowych) zapożyczeń i zawłaszczeń (appropriations). Naśladujący paryski styl i krok modowych wybiegów vouguing, twerkująca na koncercie Miley Cyrrus, biali hip-hopowcy i b-boye, zbudowany na cytatach izraelski folk czy klubowy dance floor i internetowy gif przeniesione wprost na scenę. Kiedy zapożyczenie staje się inspiracją, kiedy zawłaszczeniem, a kiedy zwykłą (jeśli można o niej jeszcze w ogóle mówić) kradzieżą? Oraz w jaki sposób czynią z zapożyczeń temat i strategię współcześni choreografowie?

W trakcie spotkań będziemy oglądać fragmenty rejestracji kultowych spektakli oraz dyskutować o tym, na czym polega w praktyce wizualny aktywizm choreografii.

5.07 godz.20:00
31.10 godz.19:00
3.01.2019 godz.19:00

Każdej premierze w ramach programu towarzyszyć będzie także okazja do ĆWICZEŃ PRAKTYCZNYCH. Zaprosimy Was na specjalne pokazy przygotowywanych premier, uwrażliwionym już okiem, wyposażeni w odpowiednie okulary, z różnych perspektyw i świadomi wielu kontekstów, wspólnie będziemy praktykować oglądanie i rozumienie najnowszej choreografii i poszerzać własne pole jej widzenia. Najbliższe spotkanie 13 lipca o 18:00 przed spektaklem You are Safe

(-)
Materiał Teatru
5 lipca 2018

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia