Jakie spektakle zobaczymy na Festiwalu Teatrów Błądzących

Teatr Krzyk "Eksploracja"

Każdy zespół chcący istnieć i współtworzyć swoją rzeczywistość razem wkracza w czas najtrudniejszych wyborów. Okres próby porównać można do badania nieznanych dziedzin i obszarów, w których chce się przebywać całą grupą. Tkanka zespołu nastawiona jest na żądła rzeczywistości, które wbijają się w nią z siłą rzeczywistości. Jak wyznaje zespół teatru: niepokój zespołowości to obecna partytura, z którą chce się podzielić z widzami. Najnowszy spektakl można też nazwać szkicem na temat wyborów, przed którymi stajemy, albo iluzji, że takowych dokonujemy. Inspiracją były wydarzenia z historii Polski przed rokiem 1989, nie traktowane jednak jako zbiór popkulturowych gadżetów, ani jako wydumany mit założycielski współczesnej Polski i Europy. Teatr Krzyk chce się dzielić swoją refleksją, szukając przez pryzmat przeżyć naszych ojców i matek. Zrozumienie decyzji, za które prędzej, czy później przychodzi nam zapłacić wysoką cenę, jest mądrością, do której się dochodzi przez wiele lat. Nierzadko przy tym boleśnie i tragicznie. Można tylko wierzyć, że więzi, których zrozumieć nie sposób, ostatecznie okażą się węzłem na całe życie.

Teatr Artel A - "Puszkin w deszczu"

To fantazja na temat bajki A. Puszkina „O rybaku i złotej rybce”. Spektakl utrzymany jest na pograniczu konwencji teatru lalkowego i teatru dramatycznego. Naszym celem było nie tyle przekazanie treści bajki Puszkina, co ukazanie stosunku współczesnego młodego człowieka do utworów rosyjskiej klasyki. Na poziomie symbolicznym tematem bajki Puszkina jest relacja człowiek-Bóg. To tragedia o tym, co MOGŁOBY SIĘ WYDARZYĆ. Człowiek współczesny pogrążony w sprawach życia doczesnego nie ma czasu na refleksję na temat relacji z Bogiem. Tylko dzięki przypadkowi jest w stanie odkryć ten problem.

W spektaklu wykorzystaliśmy symbol strychu – miejsca, które jest składowiskiem rzeczy niepotrzebnych i nieprzypadkowo to właśnie miejsce staje się tłem dla rozważań natury egzystencjalnej. Przypadek sprawia, że na ów strych trafiają luzie i wśród starych przedmiotów odnajdują nieporuszone dotąd pytania. Dzięki przypadkowi na „strychu porzuconych rzeczy i idei” znajdują się ludzie i owe przedmioty oraz idee ożywają. Na oczach widzów rozgrywa się swoisty improwizowany rytuał, rytuał w którym grupa przypadkowych ludzi staje się bohaterami puszkinowskiej bajki. Ale bajka ożywa tylko na mgnienie, podobnie jak wspomniany problem relacji człowiek-Boga, który zaraz znów znajdzie się na „poboczu życia”. Naszym celem nie było ukazanie na scenie owych archetypicznych wątków, ale raczej próba wciągnięcia widza w wspólne przeżywanie. Przeżywanie, które tak naprawdę doświadcza każdy z nas. Owo doświadczenie staje się możliwe tylko dzięki szczególnej właściwości teatru, balansującego na pograniczu gry i rytuału.

Aleksandra Gronowska - monodram multimedialny - "Agnozja" - na podstawie „Molly Sweeney” Briana Friela oraz tekstów Aglay Veteranyj

Spektakl „Agnozja” jest historią 45-letniej Molly, która niewidoma od dziesiątego miesiąca życia, zostaje nakłoniona przez swojego męża i doktora, do przeprowadzenia operacji mającej jej przywrócić normalne widzenie. Operacja jednak nie powodzi się do końca, w wyniku czego dotychczasowy, bezpieczny świat Molly zostaje rozbity, zmutowany przez widma światła i kształtów. Molly zostaje doprowadzona do szaleństwa i trafia do szpitala psychiatrycznego. „Agnozja” nie jest historią przypadku medycznego, historią kalectwa fizycznego, upośledzenia wzroku i trudności radzenia sobie z tym w świecie innych widzących ludzi. Jest to historia, w myśl Berekleyowskiej filozofii, o braku prawa do własnej wolności,egzystencji.

Teatr Brama - "Uczucie w dźwięku" – Apoteoza

„Uczucie w dźwięku” jest działaniem artystycznym rozpiętym pomiędzy teatrem a muzyką. Każdy obraz, każde słowo, każda historia, każdy ruch, każda melodia i każdy dźwięk są ze sobą powiązane, tworząc bardzo specjalną atmosferę. Spektakl mówi o miłości, radości, ale także o samotności, a przede wszystkim o wrażliwości. Jest pełen energii i zarazem delikatny i sensualny w odbiorze.

„Uczucie w dźwięku” jest zaproszeniem do wędrówki po świecie skojarzeń. W spektaklu zostały wykorzystane fragmenty tekstów, pieśni oraz działań, które w ciągu ostatnich lat towarzyszyły teatrowi w artystycznej wędrówce. Aktorzy wspominają przyjaciół, odległe kultury, przebyte ścieżki, opowiadają o wrażliwej duszy każdego z nich. Unosząc się w swego rodzaju transie osiągają atmosferę zwierzeń i intymnych opowieści. Każdy z elementów spektaklu ma w sobie moc wspomnienia ulotnych chwil, którymi chcą się oni podzielić.

W spektaklu wykorzystane zostałynajpiękniejsze utwory tworzone przez człowieka, które powstały wyłącznie z niepokoju duszy. Jest to zbiór pieśni z Armenii, Gruzji, Ukrainy, Skandynawii, Bałkanów, Korsyki i Hiszpanii. Każda z nich niesie historię pewnej prawdy o człowieku, opowiadaną głównie śpiewem i instrumentami (klarnet, gitara, gitara basowa, akordeon, cajon). Jest to spektakl, którego bohaterem jest muzyka, najbardziej uniwersalny środek przekazu. Sposób w jaki mówi o pojednaniu z naturą i światem sprawia, że staje się onprawdziwą ucztą dla duszy. „Uczucie w dźwięku” jest podwójnym spotkaniem. Grający w spektaklu aktorzy są grupą przyjaciół z różnych krajów (Polski, Armenii, Czech, Gruzji i Stanów Zjenoczonych), którzy spotykają się i działają razem szukając i dbając o wspólne napięcie. Po wtóre jest to spotkanie z publicznością, która staje się uczestnikiem spotkania zaproponowanego i aranżowanego przez Teatr Brama.

Koncert zespołu Propabanda

Cygańskie klimaty i słowiańska dusza spotykają się w jednym muzycznym projekcie. PropaBanda, to zespół, który przywołuje na swoich koncertach klimat kojarzący się z filmami Emila Kusturicy. W muzyce PropaBandy spotykają się elementy polskie, słowackie, węgierskie, rumuńskie, ukraińskie i wiele innych. 

Skład zespołu:

Justyna Jary - taniec, wokal
Marcin Maroszek - akordeon, wokal
Bartek "Mateusz" Pydynkowski - gitara, wokal
Łukasz Owczynnikow - bas, wokal
Paweł "Melon" Maruszak - perkusje
Oliwier Andruszczenko - klarnet, sax, iłi, wokal