Janusz Jarecki (1952–2023)
Dziś w Wenecji, w ukochanych przez siebie Włoszech odszedł Janusz JareckiItalianista i tłumacz, aktor, kurator, menadżer kultury i wielki przyjaciel Cricoteki, w której pracował w latach 1981–1993. Od 1989 do 1993 roku pełnił funkcję dyrektora instytucji, przeprowadzając ją przez trudny czas po śmierci Tadeusza Kantora.
W osobie Janusza Jareckiego żegnamy nie tylko wspaniałego aktora i organizatora kultury, ale także otwartego i pełnego pasji człowieka, który na stałe wpisał się w pejzaż Cricoteki – był obecny na wernisażach naszych wystaw, wielokrotnie oprowadzał po przestrzeniach instytucji przy Nadwiślańskiej i Siennej swoich zagranicznych gości, służył pomocą badaczom przygotowującym prace naukowe w Archiwum Tadeusza Kantora. Ledwie parę tygodni temu wspólnie obchodziliśmy rocznicę śmierci Tadeusza Kantora. Tej zaangażowanej i pięknej obecności bardzo nam będzie brakować.
Janusz Jarecki współpracował przy projektach teatralnych Lesława i Wacława Janickich, był także pracownikiem impresariatu Teatru Groteska oraz Narodowego Starego Teatru w Krakowie.
Wspólnie z zespołem Teatru Cricot 2 występował w spektaklach Tadeusza Kantora: „Umarłej klasie" [Żołnierz z I Wojny Światowej (1983)], „Wielopolu, Wielopolu" [Rekrut (1987)], „Niech sczezną artyści" [Generał (1985)], „Nigdy tu już nie powrócę" [Pancerny Wiolinista, Ten Poważny Pan (1988)] oraz „Dziś są moje urodziny" [Ambalaż, Człowiek Władzy (1991)]. Był kuratorem wielu wystaw poświęconych twórczości Tadeusza Kantora, między innymi: „Tadeusz Kantor, rysunki do spektaklu Dziś są moje urodziny" [Orlean (1992)], Wystawy EXPO „Tadeusz Kantor" [Sewilla (1992)] czy ekspozycji „Teatr Śmierci Tadeusza Kantora w fotografiach Maurizio Buscarino", którą pokazał wielokrotnie w Appiano, Berlinie i Wrocławiu.
W 2019 roku w Cricotece był komisarzem wystawy „Maurizio Buscarino. Komedianci".
