Jerzy Jarocki 50 lat w Starym Teatrze

Kraków

Jerzy Jarocki - reżyser, pedagog; absolwent Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie i studiów reżyserskich w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej (GITIS) w Moskwie. Jeden z największych reżyserów w historii polskiego teatru. W 1962 roku rozpoczął etatową pracę w Starym Teatrze

Od debiutu w 1957 roku - "Balem manekinów" Brunona Jasieńskiego w Teatrze im. Wyspiańskiego w Katowicach - artysta zrealizował ponad sto przedstawień na scenach Polski i Europy. W 1962 roku rozpoczął etatową pracę w Starym Teatrze.

Najsilniejszy nurt wśród różnorodnych poszukiwań Jerzego Jarockiego stanowią inscenizacje literatury współczesnej. Niezapomniane, oryginalne interpretacje dramatów Witkacego, Gombrowicza, Mrożka i Różewicza wprowadziły tych autorów do teatralnego repertuaru. Styl Jerzego Jarockiego, oparty na głębokiej analizie tekstu literackiego, zegarmistrzowskiej precyzji pracy nad każdym detalem, żelaznej logice i perfekcyjnej kompozycji spektaklu, dopełnia niezwykła umiejętność pracy z aktorami. Profesor Jarocki (od 1966 roku wykładał w krakowskiej szkole teatralnej) uważany jest za wielkiego nauczyciela aktorskiego rzemiosła. Wychował wiele pokoleń najwybitniejszych przedstawicieli tego zawodu. Aktorzy Starego Teatru do dzisiaj uważają Go za swojego Mistrza.

W Starym Teatrze zadebiutował "Zamkiem w Szwecji" François Sagan. Jego legendarne inscenizacje należą do najwybitniejszych osiągnięć naszej sceny. Pamiętne, obsypane nagrodami, przedstawienia - "Tango", "Garbus", "Portret Mrożka", "Fizycy" Dürrenmatta, "Matka", "Szewcy" Witkacego, "Wyszedł z domu", "Moja córeczka" Różewicza, "Zmierzch" Babla, "Cymbelin" Shakespeare\'a, "Wiśniowy sad", "Trzy siostry" Czechowa, "Proces" Kafki, "Rewizor" Gogola, "Życie jest snem" Calderóna de la Barca, "Sen srebrny Salomei" Słowackiego, "Ślub" Gombrowicza - na trwałe zapisały się w historii polskiego teatru. W trudnym czasie stanu wojennego powstał niezwykły w swej moralnej wymowie spektakl "Mord w katedrze" Eliota grany w Katedrze Wawelskiej. Artysta realizował też spektakle według własnych scenariuszy: "Sen o Bezgrzesznej" (napisany wspólnie z Józefem Opalskim) oraz "Grzebanie" według Witkacego. W 1997 roku we współpracy z Andreasem Wirthem przygotował monumentalną inscenizację "Fausta cz. I" Goethego. W 2002 roku reżyser zmierzył się ponownie, po ponad trzydziestu latach, z tekstem "Szewców" Witkacego, dokonując adaptacji dzieła. Spektaklem, zatytułowanym "Akt III według Szewców", Jerzy Jarocki udowodnił niezwykłą przenikliwość i aktualność wizji Witkacego, zdarł patynę czasu i krytycznoliterackiego zaklasyfikowania twórcy, oddając go teraźniejszości.

Profesor Jerzy Jarocki jest laureatem licznych nagród i odznaczeń, wśród nich najważniejszych w teatralnej hierarchii nagród imienia Leona Schillera (1967) i Konrada Swinarskiego (1977), a także Wielkiej Nagrody Fundacji Kultury (2006) oraz Złotego Medalu Gloria Artis (2007). W 2012 roku redakcja tygodnika "Polityka" przyznając doroczne Paszporty uhonorowała twórcę nagrodą specjalną przyznaną za "konsekwentne tworzenie teatru wierzącego w słowo dramatu i inteligencję widza, teatru, w którym odbijają się najważniejsze problemy naszych czasów. Za realizację największych sztuk klasyków polskiej i światowej dramaturgii, które weszły do historii teatru. Za stworzenie wzoru reżyserii, w której liczy się rzadko spotykana na polskich scenach dyscyplina intelektualna i formalna. Za ukształtowanie aktorskich talentów i karier, bez których polska scena byłaby uboższa."

Na zdjęciu: Jerzy Jarocki na próbie "Życie jest snem"

(-)
Materiał Teatru
14 września 2012
Portrety
Jerzy Jarocki

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...