Jutro premiera

Okres starości jest największą chwilą na refleksję i spojrzeniem na życie z perspektywy doświadczeń i przyhamowania. Spektakl odnosi się poprzez obserwację do codzienności starszych ludzi, często już samotnych lub też co się zdarza, niepotrzebnych i odstawianych w niepamięć, czyli miejsca starości, kojarzone z domami opieki społecznej, domami starości, szpitalami. W spektaklu dominować będą również refleksje nad sylwetkami starszych osób, które są wciąż aktywne, pełne pasji, wiary i energii i w dodatku potrafią zarażać tą energią. Pięknym przykładem jest właśnie dj Wika z Warszawy (Pani Wirginia Szmyt). Sama mówi o sobie, że nie ma czasu na starość. 76-letnia, najstarsza dj-ka w Polsce

Dj Wika w wywiadzie dla „echodnia.eu" mówi, że senior musi się zmienić! ... Z tą samotnością to jest tak, że każdy odbiera ją inaczej, są ludzie, którzy nie mogą znieść samotności, cierpią z jej powodu, funkcjonują dopiero wtedy gdy mają kogoś blisko obok siebie, ale są i tacy, którym samotność nie przeszkadza. Najważniejsze to rozeznać jaką się jest osobą i jeżeli bardzo męczymy się bez kogoś drugiego, to spróbujmy znaleźć sobie partnera na jesień życia - radziła Wika. I dodała, że sama zeswatała 23 małżeństwa. Uważam, że seniorzy wymagają resocjalizacji i przystosowania się do nowych realiów życia. DJ Wika podkreślała, że wypoczynek, nadmiar wolnego czasu seniorowi nie służy. - Najgorzej seniorów wkurza jak dzieci przychodzą i mówią przy wyjściu, no to teraz odpocznij sobie tato, a on przecież po całych dniach odpoczywa, chciałby wreszcie coś robić – opowiadała. - I moja misja polega na tym, żeby wykrzesać w seniorach tę chęć do aktywności. - Musicie znaleźć w sobie coś co moglibyście robić, nie bójcie się, mimo podeszłego wieku, pomagać biedniejszym, słabszym, chodzić choć raz w tygodniu na tańce, bo taniec to radość i ruch, a was często ogranicza strach przed ludźmi, co oni powiedzą, jak to skomentują. A niech gadają co chcą. Musimy pokazać światu naszą siłę i mądrość.

http://www.echodnia.eu/swietokrzyskie/kultura/koncerty/art/8148490,dj-wirginia-szmyt-odwiedzila-kielecki-dom-seniora,id,t.html

...Ciało aktora jest dla Piotrowskiej podstawowym budulcem przestrzeni przedstawienia. Ruchome i w ruchu zatrzymane. Brak ruchu, ciało zatrzymane w przestrzeni, nieruchome tworzy kontekst dla partnerów. Stwarza świat spektaklu. Tym momentom, pozornego bezruchu, poświęca Piotrowska wiele uwag. Reżyseria ruchu Anny Piotrowskiej opiera się na dwóch filarach – ciele aktora i mowie. Piotrowska porozumiewa się z publicznością nie tylko mową ciała aktora - ruchem, ale i słowem. Inaczej niż wielu choreografów zwraca wielką uwagę na wypowiedź. Mówienie jest ruchem, oddychaniem. Piotrowska stara się, aby mówienie i gest wynikały z tożsamych emocji. Żeby wyprzedzały myślenie. Myślimy o kimś, lub o czymś z pragnieniem, tęsknotą, radością. Piotrowska wydaje się uważać, że najpierw pragniemy, tęsknimy - czujemy, potem myślimy. W pracy szuka poznania poprzez emocje. Taki sposób poznania pozwala współczuć, a współczuć to głębiej poznać innego, przejąć się tym, co inny do mnie mówi, jego troską, jego biedami.
I to - rozpoznanie inności, uruchamia ruch. Piotrowska szuka ruchu, który oczyszcza, by przyjąć ruch – myśl, partnera.
(Paweł Kamza: reżyser, dramaturg, scenograf, fotografik)

BYTOMSKI TEATR TAŃCA I RUCHU ROZBRAK mieści się w budynku zabytkowej cechowni Kopalni Rozbark, którą założono w 1868 roku. Wydobycie węgla zakończono w 2004 roku, a trzy lata później część zabudowań Kopalni została wpisana do rejestru zabytków. Działalność Teatru ROZBARK opiera się na trzech pionach: działalności artystycznej, edukacyjnej i społecznej. Misją i założeniem Teatru ROZBARK jest tworzenie i propagowanie sztuki tańca współczesnego wzbogaconego o inne formy sztuki ruchu, z którymi chce docierać do dzieci, młodzieży i dorosłych. Kulminacją działań promujących taniec współczesny są kolejne edycje ROZBARK IN MOTION // Międzynarodowej Konferencji Tańca Współczesnego i Festiwalu Sztuki Tanecznej. Kierownikiem artystycznym zespołu jest Anna Piotrowska, tancerka, choreograf, reżyser, nauczyciel tańca współczesnego, stypendystka British Council Awards 2004, dwukrotna laureatka SoloDuo Dance Festival w Budapeszcie.