Każdy znajdzie tu miejsce dla siebie

Premiera filmu odbyła się podczas 42 Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni – 2018

THEATRUM MAGICUM opowiada o występie iluzjonisty na deskach łańcuckiego teatru w końcu XVIII w. (realia czasowe traktowane są mocno umownie). Można w nim łatwo rozpoznać trzy postacie: Kasandra z „Parad" hrabiego Jana Potockiego, Georges'a Mélièsa z jego własnych filmów oraz wielkiego osiemnastowiecznego blagiera barona Münchhausena, jakiego znamy z filmu Karela Zemana i ilustracji Gustave'a Doré. Scenariusz zawiera aluzje do pisarstwa Potockiego, prehistorii kina i niemych filmów, ale THEATRUM MAGICUM nie będzie wymagał od widza specjalnej erudycji. Powinien być tym, czym w istocie jest każde widowisko iluzjonistyczne – zabawnym, zadziwiającym spektaklem.

Film został zrealizowany w XVIII wiecznych wnętrzach Zamku w Łańcucie. Główne sceny rozgrywają się w teatrzyku dworskim, jednym z nielicznych zachowanych w Europie. Wykorzystano w nich oryginalne dekoracje teatralne z czasów jego świetności. W 1792 roku w teatrze tym wystawiono „Parady" hrabiego Jana Potockiego, napisane na prośbę księżnej Izabelli Lubomirskiej, do których nawiązuje Theatrum Magicum. W produkcję filmu zaangażowała się grupa artystyczna Czarny Karzeł, która stworzyła ruch sceniczny, przygotowała kostiumy i rekwizyty oraz wystąpiła w filmie. Znakiem rozpoznawczym grupy są realizacje poszerzone o wymiar społecznego zaangażowania osób niezwiązanych zawodowo z projektami filmowymi. Plan zdjęciowy Czarnego Karła działa jak doskonały mechanizm, w którym każdy wykonuje to co jest mu bliskie, a jednocześnie sprawia przyjemność.

Każdy znajdzie tu miejsce dla siebie, niezależnie od wieku, wykształcenia i umiejętności zawodowych. Najbardziej liczy się chęć i pasja współdziałania, które powodują, że wszystkie elementu filmu realizowane są na najwyższym poziomie artystycznym.

Marcin Giżycki
Marcin Giżycki poszukuje odpowiedzi, a właściwie zadaje pytanie, o to, czym jest sztuka animacji, nie tylko filmowcom, ale także innym artystom (na przykład zajmującym się teatrem lalek). W swoich poszukiwaniach zaś, zdaje się sympatyzować z wielkimi artystami, także reżyserami filmów fabularnych, Bergmanem i Fellinim, czy też z Mélièsem – człowiekiem, który uczynił z filmu dzieło sztuki. Giżycki opowiada się zatem po stronie tych na poły kuglarzy, na poły mistyków, którzy wierzyli w obraz, nie zaś w rzeczywistość i dzięki tej wierze oraz fascynacji magią kina potrafili pozornie banalnemu fragmentowi rzeczywistości nadać przesycony indywidualizmem charakter. Balansowali oni nieustannie na granicy jawy i snu. Podobnie rzecz ma się z Marcinem Giżyckim, którego w sztuce zdaje się pociągać nie opowiadanie historii, ale sytuacje niedopowiedziane, dające wyraz przeświadczeniu, że świat nie jest takim, jakim się nam jawi. Historyk sztuki i filmu, krytyk, reżyser, fotograf. Laureat nagrody za wybitny wkład w studia nad filmem animowanym przyznawanej przez festiwal Animafest w Zagrzebiu (2016). Profesor w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych. Dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Filmów Animowanych „Animator" w Poznaniu.

Od 1988 r. związany jest z amerykańską uczelnią Rhode Island School of Design w Providence (USA). W latach 1979-1981 by redaktorem naczelnym kwartalnika „Animafilm" – organu Międzynarodowego Stowarzyszenia Twórców Filmu Animowanego ASIFA. Pracował też w redakcjach „Literatury" i „Projektu". Jest autorem kilku książek, m.in. „Awangarda wobec kina. Film w kręgu polskiej awangardy artystycznej dwudziestolecia międzywojennego" (1996), "Nie tylko Disney. Rzecz o filmie animowanym" (2000), „Koniec i co dalej? Szkice o postmodernizmie, sztuce współczesnej i końcu wieku" (2001), „Słownik kierunków, ruchów i kluczowych pojęć sztuki drugiej połowy XX wieku" (2002) i „Wenders do domu" (2006). Zrealizował m.in. następujące filmy: „Providence to ja! Opowieść o H. P. Lovecrafcie i jego mieście" (1997), „Wyspa Jana Lenicy" (1998); „Podróże Daniela Szczechury" (2005), „Sycylijska Pchła" (2008), „Alfred Schreyer z Drohobycza" (2010), „Aquatura" (2010), „AE" (2011), „Kinefaktura" (2012), „FFF1" (2013), „Magiczne życie. Opowieść o American Magic-Lantern Theater" (2014), „Watch Your Thoughts" (2015), „Mono Canne" (2015), „STO[NE]S" (2015), „Monument" (2016), „Stone Story" (2016).

Zbigniew Kotecki
Absolwent Wydziału Operatorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi z 1979 roku. W latach 1980–1999 związany z łódzkim studiem filmowym Se-ma-for. Od 1982 współpracuje z Telewizyjnym Studiem Filmów Animowanych w Poznaniu.

W 2008 uzyskał stopień naukowy doktora sztuk filmowych w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Współpracuje z Wyższą Szkołą Sztuki i Projektowania w Łodzi, Bielską Wyższą Szkołą im. J. Tyszkiewicza w Bielsku-Białej i Polsko-Japońską Akademią Technik Komputerowych w Warszawie.

Iluzjonista, aktor, komik, kaskader, absolwent Policealnej Szkoły Cyrkowej w Warszawie oraz Szkoły Kaskaderów Filmowych „13". Występował na scenach teatrów, kabaretów, jak również na arenach cyrkowych i festiwalach ulicznych.

Stworzył niepowtarzalny styl i charakter. I tak został Panem Ząbkiem. Przy pomocy sztuki iluzji buduję swoje show, którego zadaniem jest trzymać w napięciu, zaskakiwać, bawić i śmieszyć. Występował również w programach telewizyjnych, takich jak „Mam Talent, czy „Pytanie na Śniadanie".

Diana Ronnberg
Urodzona w 1983r. w Gorzowie Wlkp. w Polsce Przeprowadziła się do Szwecji, gdzie skończyła Liceum Muzyczne w miejscowości Kungsbacka. Ukończyła studia magisterskie na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Wydział Komunikacji Multimedialnej, kierunek Fotografia (Dzisiaj UAP.) W 2009 obroniła pracę magisterską pt. „Pozostałości", w pracowni u profesora Krzysztofa. J. Baranowskiego, Pracę pisemną napisała u prof. Romana Kubickiego.

W 2013 rozpoczęła studia doktoranckie na wydziale intermediów w pracowni u prof. Witosława Czerwonki na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Obecnie doktorantka u prof. Grzegorza Klamana. Mieszka i pracuje w Polsce oraz w Szwecji. Zajmuję się sztuką video, fotografią, instalacją, malarstwem, poezją oraz śpiewem. Od 2013 roku współtworzy zespół muzyczny Combi Cats z Kordianem Lewandowskim.

Grzegorz Pleszyński
Ur. 1955 w Olsztynie. Studia ukończył na Wydziale Sztuk Pięknych UMK Toruń. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, grafiką, projektowaniem okładek i plakatów, fotografią, video-artem, performance, happeningiem. Pracuje w więzieniach ze skazanymi (za swoją dziesięcioletnią pracę otrzymał srebrny medal zasługi z rąk Ministra Spraw Wewnętrznych), współtworzy z ludźmi niepełnosprawnymi i upośledzonymi, uczy dzieci i młodzież (nagroda Ministra Edukacji Narodowej i nagroda Kuratora Oświaty ).

Od 1999 roku jest dyrektorem bydgoskiego oddziału Międzynarodowego Muzeum Artystów (International Artists Museum). Był współorganizatorem Konstrukcji w Procesie 2000 pod nazwą „Ta Ziemia Jest Kwiatem". Jest autorem projektu edukacyjno – artystycznego pn. „Antydepresyjna Szkoła"oraz wielu projektów artystycznych z ludźmi niepełnosprawnymi, między innymi w bydgoskiej szkole dla osób niedowidzących.

Grupa Czarny Karzeł
Nieformalna grupa artystyczna powstała w Bydgoszczy w marcu 2009 roku z inicjatywy Marty Filipiak i jej przyjaciół. Członkowie Grupy tworzą barwny przekrój osób wywodzących się z różnych środowisk oraz różnych profesji. Skład jest zmienny. Czarny Karzeł z pomocą zaprzyjaźnionych artystów i Fundacji tworzy niezależne plany zdjęciowe, pisze scenariusze, projektuje i wykonuje scenografię do swoich kolejnych filmów. Filmy często realizowane są w formie warsztatów społeczno – artystycznych angażujących społeczności lokalne.

Najważniejsze realizacje grupy:
– Sny Mani (2009), film, reż. M. Filipiak
– Sobotnia Góra (2011), film, reż. M. Filipiak
– Mała Syrenka (2013), film, reż. M. Filipiak
– Międzynarodowe Spotkania Nieprzypadkowe.
– Oko nigdy nie śpi – festiwal (2014, 2015, 2016)
– Plus minus czyli podróże muchy na Wschód (2014), film, reż. B. Dziworski
– Społeczny Chór Czarnego Karła (2016)
– Theatrum Magicum (2016), film, reż. M. Giżycki

Kordian Lewandowski
Urodzony w 1983 r. w Gdańsku. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, na wydziale Rzeźby i Intermediów. W 2008 obronił pracę magisterską z wyróżnieniem u prof. Witosława Czerwonki oraz prof. Stanisława Radwańskiego.

Mieszka i pracuje w Gdańsku. Zajmuje się sztuką video, muzyką, rysunkiem oraz rzeźbieniem w technice 3D. Od 2013 roku współtworzy zespół muzyczny Combi Cats z Dianą Rönnberg.

Tadeusz Żak
Marzeniem Tadeusza od dziecka był teatr i film. Zagrał w filmie Sprawa się Rypła kiedy był nastolatkiem. Od 10 lat współpracuje z Operą Krakowską.

W 2016 roku wystąpił w filmie Theatrum Magicum. W tym samym roku wystąpił jeszcze w dwóch projektach ale do czasu premiery pozostają one tajemnicą. Chętnie przyjmie nowe propozycje filmowe i aktorskie.

Kamil Milewski
Rocznik 79, absolwent Wydziału Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Z zamiłowania fotograf specjalizujący się w reportażu i fotografii krajobrazowej. Przygodę z aparatem rozpoczął jeszcze w erze analogowej.

Podróżnik, marynarz śródlądowy, wielbiciel the Clash i pierogów ruskich. Jak sam mówi „moje artystyczne poszukiwania zaowocowały współpracą z grupą Czarny Karzeł, czego przyszłe skutki są nieprzewidywalne".

Realizatorzy:
Reżyseria: Marcin Giżycki
Scenariusz: Marcin Giżycki
Zdjęcia: Zbigniew Kotecki
Muzyka: Sławomir Szudrowicz, Kordian Lewandowski
Ruch sceniczny: Emilia Malczyk
Scenografia, kostiumy: Marta Filipiak
Producent: Marta Filipiak, Fundacja Kultury Rozruch
Animacja, efekty specjalne,
postprodukcja: Marcin Roszczyniała, Łukasz Owczarzak, Grupa Czarny Karzeł