Kolorowe tabletki

I niebo stało się czerwone, a na nim ukazał się płonący ptak. Konstrukcji stalowej, zimnej. Sprawiał wrażenie zgoła odpychające, zrobiony z siatki ogrodowej. Cały pokryty był pociętym w drobne paski, 40 letnim atłasowym obrusem w kolorze brudnego złota. Z jego majestatycznego kurzego kupra wyrastało dożynkowe zboże, przyprószone złotym pyłem. Zamiast niebezpiecznych pazurów zespawane miał bieguny od fotela, w którym tak ochoczo bujały się nasze babcie i dziadkowie. Był ogromny i majestatyczny. Był niemy a jednak wprowadzał niepokój i napędzał do obłędnego podniecenia. Tańczył. Przyleciał znikąd a jego potęga paraliżowała.

Kościej Nieśmiertelny nie zrobiony z niczego, jego stan jest płynny i ulotny, bliżej nieokreślony. Jeśli już przybiera jakikolwiek kształt jest wychudzony, brzydki, zły. Najczęściej drzemie, przyczajony z tyłu głowy, w której mieszka, lub sercu, które ukrywa poza nieistniejącym ciałem. Jest nieśmiertelny i w żaden sposób zabić się nie pozwoli, nie odnalazłszy wpierw i nie zniszczywszy jego serca. Jest zamkniętym w jajku ( może złotym ? ) stereotypem, który majaczy i kołacze ludzkie myśli. Dyskryminuje ludzi ze względu na wiek. Dotyka ludzi starych, postrzeganych jako niepotrzebnych i mniej wartościowych. Kościej Nieśmiertelny lubi otaczać się licznymi skarbami. W jego posiadaniu jest woda życia, która leczy rany a potrzebującym daje nadzieję.

Stereotypy dotyczące ludzi starszych krzywdząco wpływają na ich społeczne funkcjonowanie. Starość wiąże się w nich z niesprawnością psychiczną i fizyczną, podatnością na choroby, biedą, niezadowoleniem, konserwatyzmem poglądów i nawyków, skłonnością do pouczania innych, zaniedbaniem i pesymizmem. Starzy ludzie postrzegani są jako osoby pozbawione energii, depresyjne, wątłe. Uznaje się ich za przesadnie religijnych, stetryczałych złośliwców. Wytyka się im, że są odludkami i unika się ich, by nie zarazić się zniechęceniem. Stanowią kłopot. Żyją przeszłością.

Dawno, dawno temu, kiedy byłam małą dziewczynką, buty wystawiałam za okno, marząc, że jedząc kogel-mogel, zobaczę z latającego dywanu, piękny, kolorowy, świat. Zaczarowany. Dzisiaj kolor mają już tylko tabletki, żółta na ciśnienie, zielona na wątrobę, czerwona na serce.

„PROJEKT Ognisty Ptak"
Grupa Spektaklowa GS Zakrzewo
reżyseria i choreografia: Mikołaj Mikołajczyk
scenografia: Marta Hela Fijałkowska
muzyka: Zbigniew Kozub
występują: Łucja Podlewska, Danusia Zdrenka, Maryla Trokowska, Ala Dąbek, Ula Chaubek, Gienia Płaczek, Jurek Podlewska, Edmund Bindek, Janek Wojciechowski, Janusz Okoński, Jasiu Cieślik, Bodziu Dąbrowski, Ada Mielke, Kinga Szopińska, Edyta Radke, Pamela Borkowska, Klaudia Pioch, Hubert Mielke, Justyna Kalbarczyk, Krystyna Lama Szydłowska, Anna Kozub, Dorota Hajzer, Zbigniew Kozub, Henryk Szopiński, Szymon Szopiński, Przemek Czekała, Mikołaj Mikołajczyk
produkcja: Barbara Matysek-Szopińska
Dom Polski – Zakrzewski Dom Kultury 2016

Premiera - 8 września 2016, godz. 19:00, Zakrzewo: Dom Polski – Zakrzewski Dom Kultury, ul. KS. dr B. Domańskiego 18