Konferencja, która uwiodła umysły wielu

Tematem dysputy było szeroko rozumiane zagadnienie uwodzenia w teatrze. Tegoroczna sesja, prowadzona przez prof. Roberta Cieślaka miała formę na poły konferencji naukowej i dyskusji panelowej.

Całość rozpoczęła się od promocji książki „Teatr i postęp”, pod redakcją Joanny Puzyny- Chojki i Jana Ciechowicza, będąca owocem zeszłorocznej kontrapunktowej sesji teatrologicznej. Autorzy w piętnastominutowym wystąpieniu przybliżyli nam zawarte w książce treści. Część właściwa rozpoczęła się od zapowiedzi prowadzącego, który zaprosił gości do wygłoszenia przygotowanych referatów. Byli to kolejno: Krystyna Dunajec (IS PAN) z tematem „Miłość jako język skradziony. Strategie dyskursu miłosnego w najnowszym teatrze”, w którym Teatr Współczesny jawił się jako prawdziwy „poligon uwodzenia”; Zbigniew Majchrowski (UG), który ukazywał dwie ekfrazy dwóch obrazów „W sieci” Kisielewskiego oraz „Do piachu” Różewicza; Jacek Kochanowski (Gender Studies UW) z referatem „Nad-rzeczywistość teatru. Kilka uwag z perspektywy queer”, który uświadamiał nam językowe fantazmaty, skazujące człowieka na samotność, podkreślając wagę teatru jako antidotum na traumę codzienności; oraz żywiołowa wypowiedź Krystyny Modrzejewskiej (UO) „Uwodzenie dyskursem we francuskim teatrze XX wieku”. Tę część konferencji dopełniła wypowiedź końcowa Jana Ciechowicza (UG) pt. „Modrzejewska w oczach Sienkiewicza”. W antrakcie uczestnicy mogli skorzystać z przygotowanego poczęstunku i „na gorąco” wymienić swoje wrażenia.  

Część drugą rozpoczął Henryk Izydor Rogacki (AT) referatem „Cztery schadzki, dwa wesela i pogrzeb. Uwagi o scenach z Szekspira, Kellera, Rostanda i Klausa Manna”, następnie Piotr Urbański z US podzielił się z uczestnikami swą niezwykłą wiedzą na temat opery w referacie zatytułowanym „La Callisto, czyli jak uwieść nimfę w operze”. Następnie Dorota Mieszek (UŁ) „Don Giovanni ujarzmiony – operowe strategie uwodzenia” oraz Nina Kiry przybliżyła słuchaczom znaczenie miłości nieświadomej, intuicyjnej artysty-geniusza i artysty-rzemieślnika w referacie „Miłość jako sztuka oraz miłość do sztuki”. Po niej Mirosława Kozłowska (US) w referacie „Krytyk teatralny – demaskator i/czy uwodziciel” odsłoniła przed nami tajniki uwodzicielskiej natury krytyka, model krytyka erudyty, lwa salonowego, uwodzącego publiczność i prowadzącego nieustanny flirt z czytelnikami. 

Na zakończenie wysłuchaliśmy jeszcze wypowiedzi Jadwigi Gracla (UŚ) pt. „Uwodziciel uwiedziony – przemiany znanych typów postaci w dramaturgii przełomu XIX i XX wieku” i Michała Bajera (US) „Biała i czarna magia teatru od klasycyzmu do Stendhala”.

Prowadzący R. Cieślak w kilku końcowych zdaniach podziękował wszystkim uczestnikom konferencji, bogatej w ciekawe rozmowy, przemyślenia i refleksje. Niestety zabrakło czasu na dyskusje i wnioski. Spotkanie to upłynęło niczym krótki rejs pełen przygód, pozostawiło jednak uczestnikom poczucie dobrze spędzonego czasu, przyniosło satysfakcję intelektualną, z pewnością poszerzyło także spojrzenie na zagadnienie uwodzenia, posiadającego bogactwo znaczeń i kontekstów.
 
Uczestnicy konferencji otrzymali w prezencie promocyjne egzemplarze książki „Teatr i postęp”, będącej zwieńczeniem rocznej pracy uczestników poprzedniej edycji. Wierzymy, że taka możliwość nie ominie nas również za rok, gdy zapoznamy się z efektem tegorocznej sesji naukowej w postaci publikacji „Teatr- miejsce uwodzenia”.

Konferencja pt. "Teatr- miesce uwodzenia"