Krótka historia wdowca
"Mężczyzna wart zachodu" - reż: P. Szczerski - Teatr im. Żeromskiego w Kielcach"Mężczyzna wart zachodu" opowiada historię zamożnego wdowca Christophera Osgood, który, ku swojemu zaskoczeniu, odkrywa, że stał się niezwykle łakomym kąskiem dla szeregu otaczających go kobiet. Każda z dam posiada inny wachlarz zalet oraz inny arsenał sztuczek, mających dopomóc im w usidleniu swojego celu
Zadanie to jednak nie będzie łatwe, gdyż Tofik, bo taki pseudonim nosi główny bohater, jest wyjątkowo oporny na wdzięki kobiet, a jego myśli krążą wciąż wokół zmarłej żony. Radą służą mu dwie osoby: jego córka oraz przyjaciel, których poglądy na temat tego, jak powinno wyglądać życie uczuciowe Christophera, są względem siebie opozycyjne.
W przypadku omawianego tytułu mamy doczynienia z farsą, której główny cel został osiągnięty. Świadectwem tego jest reakcja publiczności, która żywym śmiechem odpowiadała na przedstawione sytuacje sceniczne. Widzowie zaśmiewali się zarówno z dowcipu słownego jak i komizmu wynikającego z konstrukcji przejaskrawionych, ale sympatycznych postaci.
Reżyser zaserwował nam lekki temat dotyczący perypetii uczuciowych, wokół których oscyluje cała fabuła przedstawienia. Postaci - jak to w farsie bywa - nie są skomplikowane psychologicznie ani nie \'toczą walki\' z codziennością. Wydają się swobodnie odnajdywać w otaczającym ich świecie.
Reżysera – Piotra Szczerskiego - zainspirowała historia, która została przeniesiona wprost z powieści pisarki Rosemary Friedman o oryginalnym tytule „An eligible man”. Warto dodać, że reżyser jeszcze do niedawna tworzył dzieła odbiegające od konwencji komediowej. Wygląda na to, że poszukuje on nowych środków wyrazu, które - być może - odnalazł właśnie w tej sztuce. Twórca w wywiadzie dla „Gazety teatralnej” tak opisuje tę niezwykłą metamorfozę: „Teraz wiem, co to jest dar życia, cieszę się nim i chętnie podzielę się swoją radością. A komedia jest takim gatunkiem, który pozwala tę radość przeżywać i dawać ją”.
Moją uwagę zwróciła przede wszystkim kwestia asymilacji kultury angielskiej w przedstawieniu. Nazwiska postaci, nazwy własne, niektóre elementy charakterystyczne dla krajów anglosaskich, takie jak: gra w golfa, brydż, żywność ekologiczna czy sklep Marks & Spencer nie stanowiły najmniejszego utrudnienia w odbiorze sztuki, wręcz zostały przyjęte jako „nasze własne”.
Analizując spektakl od strony formalnej, rzuca się w oczy fakt, że scenografia jest niezmienna przez prawie cały czas trwania widowiska, wyłączając pojawienie się w jednej z końcowych scen dekoracji symbolizujacej kulturę Chin, koniecznej dla rozeznania widza w miejscu akcji. Muzyka wykorzystana w przedstawieniu to głównie sędziwe już, ale wciąż dobrze znane angielskie piosenki z gatunku pop. Natomiast kostiumy aktorów niczym nie różnią się od stroju przeciętnego Europejczyka XXI wieku.
Widzowie, którzy preferują teatr w formie klasycznej i lekkiej, będą zadowoleni po obejrzeniu „Mężczyzny wartego zachodu”. Przestrzeń działań scenicznych oraz przestrzeń widza nie przenikają się ze sobą, aktorzy raczej nie naruszają sfery publiczności i nie wymagają od widza interakcji.
Kielecka publiczność podczas spektaklu otrzymała dużą porcję przyjemnej rozrywki, po którą wciąż można się udać, bo przedstawienie jest grane do końca stycznia w Teatrze im. Żeromskiego. Jestem przekonana, że czas spędzony na tym właśnie tytule nie okaże się straconym!
