Leon Pietraszkiewicz (1920-1987)

Urodził się jako syn Piotra i Anieli. Od najmłodszych lat wykazywał zainteresowanie sztuką teatralną, co skłoniło go do podjęcia nauki w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej (PIST) w Warszawie. W 1935 roku ukończył Wydział Sztuki Aktorskiej tej uczelni, zdobywając solidne podstawy do przyszłej kariery aktorskiej. Jeszcze przed ukończeniem studiów, w 1932 roku, rozpoczął pracę jako aktor w Teatrach Miejskich we Lwowie. Tam doskonalił swoje umiejętności sceniczne i zdobywał pierwsze doświadczenia zawodowe.

W 1937 roku przeniósł się do Łodzi, gdzie do wybuchu II wojny światowej występował na deskach Teatrów Miejskich. Jego zaangażowanie i talent szybko zyskały uznanie zarówno wśród krytyków, jak i publiczności. Młodość Pietraszkiewicza przypadła na burzliwy okres w historii Polski, co niewątpliwie wpłynęło na jego późniejszą działalność artystyczną i społeczną.

Po II wojnie światowej Leon Pietraszkiewicz kontynuował karierę teatralną, występując w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi (1945–1949), a następnie przez niemal trzy dekady (1949–1976) związany był z Teatrem Polskim w Warszawie.

Na dużym ekranie Leon Pietraszkiewicz zadebiutował w 1946 roku jako śpiewak uliczny w filmie ,,Zakazane piosenki''. W 1951 roku wcielił się w postać Nikołaja Nowosilcowa w ,,Młodości Chopina''. W 1963 roku zagrał komendanta obozu Grabnera w ,,Pasażerce'', a w 1969 roku pojawił się jako Herbert Gulke w filmie ,,Jak rozpętałem drugą wojnę światową''. W 1971 roku wystąpił w roli oskarżonego w ,,Epilogu norymberskim'', a rok później wcielił się w pracownika kontrwywiadu w ,,Brylantach pani Zuzy''.

Zagrał również w telewizyjnej ,,Kobrze'' kreując postać majstra Króla w cyklu ,,Stawka większa niż życie'' w reżyserii Andrzeja Konica.

Pietraszkiewicz związany był także od 1956 roku z Teatrem Telewizji, gdzie zagrał w 64 spektaklach. Jednym z pierwszych spektakli w jakim brał udział Pietraszkiewicz był „Wielki Inkwizytor" w reżyserii Adama Hanuszkiewicza, wyemitowanym 9 stycznia 1956 roku. W 1959 roku wziął także udział w adaptacji ,,Dziadów" Adama Mickiewicza, również w reżyserii Adama Hanuszkiewicza. Wśród innych spektakli, w których występował Pietraszkiewicz można wymienić m.in. ,,Zygmunt August'' Stanisława Wyspiańskiego w reż. Tadeusza Byrskiego (1961), ,,Faust'' Johanna Wolfganga von Goethego w reż. Stanisława Wohla (1961), ,,Kandyd'' Woltera w reżyserii Jerzego Krasowskiego (1964), ,,Horsztyński'' Juliusza Słowackiego w reż. Jerzego Krasowskiego (1964), ,,Horsztyński'' Juliusza Słowackiego w reż. Jerzego Kreczmara (1966), ,,Bracia Karamazow'' Fiodora Dostojewskiego w reż. Jerzego Krasowskiego (1969), ,, Awans'' Edmunda Niziurskiego w reż. Andrzeja Trzosa-Rastawieckiego jako Nierucha (1971).

Po przejściu na emeryturę w 1976 roku Pietraszkiewicz nadal występował gościnnie w Teatrze Polskim w Warszawie. Obok gry w Teatrze, poświęcił się pracy pedagogicznej, wykładając w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi i Warszawie. Leon Pietraszkiewicz zmarł w 1987 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Nagrody:
1967 - Odznaka "Zasłużony Działacz Kultury".

Źródła: Wikipedia, e-teatr, FilmPolski.pl