Les Ballets de Monte-Carlo na finał festiwalu

Choreograf Jean-Christophe Maillot zaproponował interesującą taneczną narrację o miłości Romea i Julii. Ojca Laurentego, w roli którego występuje Matej Urban, czyni narratorem w pierwszej osobie, który nosi w sobie poczucie winy za śmierć młodych kochanków. Już pierwsza scena baletowa, w której przywołuje w pamięci moment podania usypiającej mikstury Julii, zapowiada głęboką psychologiczną analizę wszystkich wydarzeń. A one, zachowując porządek czasowy, wracają do punktu wyjścia, tak, jak zaprogramował je William Szekspir.

A wszystko to, dzieje się na tle, zmierzających do eliptycznych kształtów, zaprojektowanych przez Ernest Pignon-Ernest ścian, kojarzących się z ekranami do filmowej projekcji, nadających całości lekkość, a których biel podkreśla psychologiczny aspekt całej inscenizacji. Scenografia współgra z choreografią. Jean-Christophe Maillot dla wyrażenia skrajnych emocji przeżywanych przez postaci znaczącą rolę wyznacza dłoniom. To one sygnalizują rodzącą się miłość, nadzieję na bycie razem, tęsknotę, cierpienie rozłąki, samotność, zaufanie. Budują relacje pomiędzy Julią, w roli której występuje Anna Blackwell i Romeo, w wykonaniu Jerome Tisseranda. Duety w ich wykonaniu hipnotyzowały widzów. Choreografia pełna jest symboli, odkrywczych rozwiążań, a przede wszystkim jest przejrzysta.

Układy rąk są ekspresywne, zwłaszcza kiedy razem z muzyką wyrażają chęć do walki i gdy zabijają. Warto tu podkreślić niezwykle przejrzyste osobowości, jakie stworzyła bogactwem i wspaniałą techniką Portia Adams jako pani Capuleti oraz Michael Gruenecker w roli Merkutio. Choreografia, łącząca w sobie elementy tańca klasycznego ze współczesnym, tworzy na scenie niepowtarzalne obrazy z życia rodzin Capuleti i Montecchi. Niezwykle urzekający plastycznie koloryt spektaklu tworzą kostiumy Jerome Kaplan. Są jak „uszyte"z barw bieli, czerni, złota, ochry i czerni, określają osobowości, relacje między obiema rodzinami, symbolizują emocje. Poszczególne sceny modeluje reżyseria świateł Dominigue Drillot, oddająca przeżycia bohaterów oraz koloryt i atmosferę miejsc, w których toczy się akcja.

Na wspomnianych wyżej ekranach, jak na filmie w spowolnionym tempie rozgrywa się śmiertelny pojedynek między protagonistami. Ekran też tworzy ściany balu, podczas którego goście tańczą „Taniec rycerski", którego minorowe i pełne patosu tony zapowiadają dalszy ciąg wydarzeń. Wielowarstwowa muzyka Sergiusza Prokofiewa została przez realizatorów spektaklu oraz tancerzy wykorzystana we wszystkich jej niuansach. I chociaż była podana tancerzom mechanicznie, nie utraciła ani jednej nuty swojej atrakcyjności, zwłaszcza że została wykonana przez Orkiestrę Filharmonii Monte-Carlo pod dyrekcją Davida Garfortha.
__

"Romeo in Julia"
Choreografia: Jean-Christophe Maillot według Williama Szekspira
Muzyka: Sergiej Prokofiev
Scenografia: Ernest Pignon-Ernest
Kostiumy: Jérôme Kaplan
Oświetlenie: Dominique Drillot
Czas trwania: 2h15 (z przerwą)
Z udziałem Orkiestry Filharmonii Monte-Carlo pod dyrekcją Davida Garfortha
Premiera odbyła się 23 grudnia 1996, Salle Garnier Opéra de Monte-Carlo

Obsada:

Julia: Anna BLACKWELL
Romeo: Jérôme TISSERAND

Brat Laurenty: Matèj URBAN
Akolici: Koen HAVENITH, Kozam RADOUANT

Pani Capuleti: Portia Adams
Mamka Julii: Lydia WELLINGTON

Tybald: Alvaro PRIETO
Merkutio: Michaël GRÜNECKER
Benvolio: Lukas SIMONETTO

Parys: Ige CORNELIS
Rosalina: Juliette KLEIN

Montecchi:
Alessandra TOGNOLONI - Kathryn MCDONALD - Anissa BRULEY
Elena MARZANO - Isabelle MAIA
Alessio SCOGNAMIGLIO - Kizuki MATSUYAMA - Alexandre JOAQUIM - Roger NEVES

Capuleti:
Ekaterina MAMRENKO - Emma KNOWLSON - Taisha BARTON-ROWLEDGE -
Emilee BLAKE - Artjom MAKSAKOV - Cristian OLIVERI
Riccardo MAMBELLI - Luca BERGAMASCHI