Majowe premiery wydawnictwa słowo/obraz terytoria

Michel Foucault, Historia seksualności. Tom 4: Wyznania ciała - LINK
opracował Frédéric Gros, przełożył Tomasz Stróżyński
wydawnictwo słowo/obraz terytoria
Premiera: 13 maja
Informacja: 360 stron, format 145x235 mm, oprawa twarda

Wyznania ciała (pisane w latach 1981–1982) ukazały się w 2018 roku jako czwarta część Historii seksualności, wbrew wyrażonej dwa lata przed śmiercią woli autora dotyczącej całości jego niewydanego dorobku. Spadkobiercy zmarłego w czerwcu 1984 roku Michela Foucault postanowili jednak – na szczęście – złamać ten zakaz. W Wyznaniach ciała francuski myśliciel zgłębia poglądy Ojców Kościoła (II–V wiek) na ludzką cielesność i seksualność. Wykazuje, że wczesne chrześcijaństwo wymyśla nie tyle nowe zakazy dotyczące tej sfery, ile pewną „formę podmiotowości". Głębokiej zmianie – poprzez nowy tryb doświadczenia cielesności – ulega stosunek człowieka do siebie samego. Życie duchowe i cielesne regulują odtąd nowe praktyki. Chrześcijanin zobowiązany jest manifestować swą grzeszność przez publiczną lub prywatną pokutę. Podlega obowiązkowi „mówienia prawdy o sobie" w formie wyznawania grzechów.

MICHEL FOUCAULT (1926–1984)
Francuski filozof i historyk, od 1970 roku profesor College de France. Utwierdził w naukach humanistycznych pojęcie nieciągłości epistemologicznej, zapożyczone od Georges'a Canguilhema, pod którego kierunkiem pisał pracę doktorską Historia szaleństwa w dobie klasycyzmu (1961). Nowatorskie podejście Foucaulta do humanistyki zaowocowało serią publikacji, które przyniosły mu międzynarodową sławę: Narodziny kliniki. Archeologia spojrzenia medycznego (1963), Archeologia wiedzy (1969) Nadzorować i karać. Narodziny więzienia (1975), Historia seksualności (1976, 1984) i najsłynniejsze Słowa i rzeczy. Archeologia nauk humanistycznych (1966). Foucault interpretuje rozwój humanistyki jako serię nawarstwiających się poziomów wiedzy, z których każdy stanowi odrębne pole epistemologiczne. Uwrażliwiony na wszelkie postacie wykluczania z życia społecznego jego form nietypowych, nie tylko wzbogacił humanistykę o obserwacje i analizy „marginesów" społeczeństwa, był również znaczącą postacią wśród francuskich intelektualistów walczących o wolność ekspresji. Był może ostatnim z Francuzów, którzy, śladem Montaigne'a, uważali duszę i papier, wino i chleb, umysł i kostium, ciało i tekst za próby.

Leszek Kolankiewicz, Dziady. Teatr święta zmarłych - LINK
Wydanie drugie, poprawione
ISBN: 978-83-7453-759-9
wydawnictwo słowo/obraz terytoria
Informacja: 588 stron, oprawa miękka ze skrzydełkami

Nazwana "szatańskimi wersetami teatrologii", dla jednych bluźniercza, dla innych będąca objawieniem, książka Kolankiewicza jest niewątpliwie dziełem przełomowym w polskiej myśli teatrologicznej. Wokół centralnego zagadnienia, jakim jest Mickiewiczowski projekt Dziadów (tak właśnie pisanych, nie jako tytuł dramatu), roztaczają się kręgi tematyczne, które dotyczą nie tylko interpretacji arcydramatu czy jego scenicznych realizacji, ale też prasłowiańskich korzeni obrzędu, a także związków pomiędzy teatrem a obrzędem, przy czym antropologa teatru interesuje zarówno kult Dionizosa, jak i brazylijski kult candomblé, pisma Ojców Kościoła oraz noty dziejopisów na temat bóstw prapolskich, słowem – wszelkie źródła (nie tylko te pisane), które mogą dawać świadectwo, jak i po co człowiek przedstawia.

LESZEK KOLANKIEWICZ (ur. 1954 Lipno)
Kulturoznawca, antropolog widowisk. W latach 2005–2012 dyrektor Instytutu Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 2012–2016 dyrektor Centre de civilisation polonaise na Sorbonie. Członek Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów. Były przewodniczący Komitetu Nauk o Kulturze PAN. Członek Polskiego Komitetu do spraw UNESCO, były przewodniczący Zespołu do spraw niematerialnego dziedzictwa kulturowego w MKiDN. Autor książek: Na drodze do kultury czynnej (1978), Święty Artaud (1988, 2001), Samba z bogami. Opowieść antropologiczna (1995, 2007, 2016), Dziady. Teatr święta zmarłych (1999, 2020), Wielki mały wóz (2001).

Urszula Kluz-Knopek, PlayDead.info. Śmierć/nieśmiertelność jako pojęcia z pozoru przeciwstawne w kulturze współczesnej
ISBN: 978-83-7908-158-5
Fundacja Terytoria Książki, dystrybucja: wydawnictwo słowo/obraz terytoria
Premiera: 22 maja
Informacja: 288 stron, oprawa miękka ze skrzydełkami, ilustrowana

Jak mówić dzisiaj o śmierci, by przywrócić ją do życia? W jaki sposób postępować, by stała się na powrót bliska, lecz na innych zasadach, uwzględniających nowe technologie i rzeczywistość wirtualną? Książka ta jest osobliwym tekstem, który powstawał na przestrzeni kilku ostatnich lat. Osobliwym, ponieważ nie jest to praca przynależna do konkretnej dyscypliny naukowej, mimo że nieraz odwołuję się do badań naukowców, artystów i specjalistów z różnych dziedzin. Źródłem inspiracji jest dla mnie wszystko, co pobudza do myślenia i prowokuje do stawiania pytań. Nie starałam się zatem formułować zasadniczych tez ani rozwiązywać i diagnozować problemów, ale jedynie niektóre odsłaniać, by w ten sposób zachować formę maksymalnie otwartą. Czy zresztą na takie pytania można udzielić prostych odpowiedzi?
Marta Frej: Mądra i przykuwająca uwagę sztuka Urszuli Kluz-Knopek pozwoliła mi zracjonalizować lęk przed śmiercią, a na śmierć spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy – zaskakująco przyjaznej.

Ewa Domańska: „Jak umierać?" – pyta w swojej błyskotliwej i wciągającej książce Urszula Kluz-Knopek. Artystka z niezwykłym wyczuciem wobec delikatnej problematyki nakreśla panoramę współczesnych sposobów postrzegania śmierci, żałoby i nieśmiertelności. Przystępnie napisana, a jednoczeście głęboko humanistyczna, publikacja zachęca do refleksji na temat dobrej śmierci i sposobów obchodzenia się z martwym ciałem. Obfitująca w zaskakujące przykłady i niekonwencjonalne opinie wartka narracja opisuje różne formy pośmiertnego funkcjonowania w sieci, wirtualne cmentarze i aplikacje, które tworzą i utrzymują duchy. PlayDead.info to książka, która pomoże przemyśleć własną śmierć. Niezbędna lektura dla każdego, kto lubi planować.