Mały Książę - nowa odsłona

Napisany w 1943 roku na Long Island przez Antoine'a de Saint-Exupéry'ego ,,Mały Książę'' uważany jest przez światowych krytyków za powieść uniwersalną, zrozumiałą zarówno dla dzieci jak i dorosłych. Problemy istot spotykanych na różnych planetach zmuszają do refleksji i pokazują, że trzeba wziąć odpowiedzialność za swojego kotka, pieska lub za drugiego człowieka.

Nie ma dziedziny sztuki, której przedstawiciele nie podjęliby się interpretacji tej ponadczasowej książki. Poszedłem na spektakl razem z 6-letnią córką i z założenia miał to być dla niej wstęp przed przeczytaniem powieści. Czy można, bowiem wyobrazić sobie lepszą i bardziej wielowymiarową książkę? Pochwalę się, że był to dobry pomysł, bo już ją przeczytaliśmy, a dzięki obecności na spektaklu stała się ona ciekawsza i bardziej zrozumiała.

Fantasmagoria zaczyna się już na samym początku i trwa przez całe przedstawienie. Wybuchowa mieszanka światła, piasku i wody z dodatkiem odpowiedniej muzyki zwróciła uwagę od razu i trzymała w napięciu, aż do końca. Na scenie nie ma wielu rekwizytów, widać tylko samolot, rozgrywa się jednak niezwykłe widowisko. Wyraźnym i jedynym minusem przedstawienia są reflektory, które uderzając w widzów powodują chwilowy dyskomfort. Jest to właśnie widoczne na początku przedstawienia, gdy wybuch ma pokazać zestrzelenie lub rozbicie maszyny i rozpocząć całą akcję.

Po scenie z różą, podczas, której kwiat został namalowany na wodzie nastąpił jeden z najważniejszych momentów przedstawienia, czyli zabawa z balonami. Artyści postanowili połączyć się z widzami i to jest kolejny znak firmowy Teatru Piasku, czyli interakcja z widownią. Wielkie nadmuchane kule pojawiały się na scenie i zostały wyrzucone w stronę widowni. Piłki albo wracały albo wędrowały w górze pomiędzy rzędami krzeseł wzbudzając ogromny entuzjazm wśród wszystkich widzów. Kilkunastu obdarowanych szczęśliwców mogło zabrać balony ze sobą do domu.

Wędrówka w pobliżu planetoid odbyła się podczas całkowitej ciemności. Scenografia tym razem była malowana światłem, co z pewnością zaciekawiło wszystkich. Pojawiające się postaci króla, pijaka, człowieka interesu, pyszałka, latarnika i geografa były dzięki temu świetnie widoczne. Ten moment to też czas na warte zapamiętania cytaty.

,Należy wymagać tego co można otrzymać'' , ,,Będziesz sam siebie sądził to najtrudniejsze''

Mały Książe spada na ziemię i tym razem spotyka się z lisem. Najważniejsza i najciekawsza rozmowa kończy się znanym przez wszystkich zdaniem :,, Dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu''.

Spektakl ogląda się dobrze, satysfakcję i radość dają wspomniane wcześniej elementy: malowanie piaskiem, malowanie światłem czy malowanie na wodzie. Przedstawienie jest, mało, że piękne jak sen, ale też logiczne, precyzyjne, grane rewelacyjnie, inteligentne i jasno się tłumaczące. Spektaklowi towarzyszyła muzyka, budująca wśród widowni odpowiedni nastrój, która stworzyła znakomity rezultat. Efekty dźwiękowe idealnie podkreślały dynamikę akcji. Widowisko można było obejrzeć w Filharmonii Łódzkiej i tu chciałbym podkreślić znakomite przygotowanie, gdyż na samym początku rozdawane były poduszki, aby zwiększyć pole widzenia u najmłodszych widzów. Mimo wielu zalet myślę, że spektakl w znacznej mierze przeznaczony jest bardziej dla dzieci niż dorosłych. Dojrzalsi widzowie mogą czuć lekki niedosyt, ale tylko wtedy, jeśli przyjdą sami. Radość dzieci z obejrzenia takiego widowiska zrekompensuje wszystko. Czas spędzony na przedstawieniu na pewno nie będzie czasem straconym.

Na sam koniec zacytuje słowa niemieckiego pilota ,który zestrzelił samolot Saint – Exupery'ego.

,,Samolot zrobił świecę. Później dowiedziałem się, że musiał to być samolot Exupéry'ego. Co za klęska! Co ty najlepszego narobiłeś! – mówiłem sobie. Ale ja go nie widziałem! Nie mierzyłem do człowieka, którego znałem. Strzeliłem do samolotu nieprzyjacielskiego, który spadł. To wszystko. Tak było.''