Mikołaj Grabowski

Mikołaj Grabowski (ur.1946). Podwójny absolwent PWST w Krakowie – Wydziału Aktorskiego (1969) i Wydziału Reżyserii (1977).

Aktor Teatru im. Słowackiego w Krakowie (1969-77); reżyser Teatru im. Norwida w Jeleniej Górze (1977-78), Teatru im. Jaracza w Łodzi (1978-79, 1988-92), Teatru Ludowego w Nowej Hucie (1985-88), Pantheater Kampnagel w Hamburgu (1988-90) i ponownie Teatru im. Słowackiego w Krakowie (1991-89). Dyrektor i kierownik artystyczny Teatru Polskiego w Poznaniu (1981-82), Teatru im. Słowackiego w Krakowie (1982-85), dyrektor artystyczny Teatru Nowego w Łodzi (1999-2002) i Starego Teatru w Krakowie (2002-03); dyrektor naczelny i artystyczny Starego Teatru (od 2003). Od 1987 jako aktor i reżyser współpracuje z Teatrem STU. Od 1968 należy do Zespołu MW 2 w Krakowie. Od 1969 wykłada w krakowskiej PWST. W roku akademickim 1980- 81 był starszym wykładowcą, na Wydziale Aktorskim PWSFTViT w Łodzi, a w 1990  pracował w Hochschule fur Musik und Darstellende Kunst w Grazu. W 1995 otrzymał tytuł naukowy profesora sztuk teatralnych.

Reżyser wielu znakomitych przedstawień, uznawany za specjalistę od „ukazywania w krzywym zwierciadle polskiej duszy”, specjalistę od inscenizacji niescenicznych tekstów barokowych i Witolda Gombrowicza. Do najbardziej cenionych spektakli należą:
Pamiątki Soplicy Henryka Rzewuskiego (1980) i Trans-Atlantyk Witolda Gombrowicza (1981) w Teatrze im. Jaracza w Łodzi, Listopad Henryka Rzewuskiego w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie (1983), Obywatel Pekosiewicz Tadeusza Słobodzianka w Teatrze im. Jaracza w Łodzi (1989), dwie części Opis obyczajów ks. Jędrzeja Kitowicza (1990 w Teatrze STU i 1996 w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie), Prorok Ilja Tadeusza Słobodzianka w Teatrze Nowym w Łodzi (1999). Jest też niezrównanym inscenizatorem sztuk Bogusława Schaeffera – Scenariusz dla trzech aktorów (1987), Kwartet (1991), Audiencja II i V (1988), Tutam (1992).

Nagrody:
Nagroda im. Konrada Swinarskiego za samodzielne i oryginalne dokonania artystyczne, a zwłaszcza za zrealizowanie w łódzkim Teatrze im. Jaracza Kwartetu,  Pamiątek Soplicy i Trans-Atlantyku (1981); Srebrna Łódka krytyków łódzkich dla najlepszego przedstawienia sezonu oraz nagroda za inscenizację na VII Opolskich Konfrontacjach teatralnych dla spektaklu Pamiątki Soplicy w Teatrze im. Jaracza w Łodzi (1981); Srebrna Łódka dla Trans-Atlantyku w Teatrze im. Jaracza w Łodzi (1982); nagroda za inscenizację Irydiona w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie na X Opolskich Konfrontacjach Teatralnych (1984);  nagroda jury i dziennikarzy oraz nagroda publiczności dla spektaklu Scenariusz dla trzech aktorów w Teatrze STU na XXII Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form KONTRAPUNKT w Szczecinie (1987); Wielka Nagroda Publiczności, Nagroda Publiczności Polic za przedstawienie Kto się boi Virginii Woolf? w Teatrze STU w Krakowie oraz nagroda jury za rolę George\'a w tym przedstawieniu na XXIII Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form KONTRAPUNKT w Szczecinie (1988); nagroda za podjęcie ważnych prób interpretacyjnych polskiego repertuaru klasycznego i za reżyserię Opisu obyczajów w Teatrze STU w Krakowie na XVI Opolskich Konfrontacjach Teatralnych (1990); nagroda Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru za poszukiwanie nowych form ekspresji aktorskiej i szczególną umiejętność nawiązywania kontaktu z widzem za Opis obyczajów oraz nagroda Fundacji „Proscen" za całokształt twórczości na XXIX Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu (1991); nagroda za teatralizację Opisu obyczajów II w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie na XXI Opolskich Konfrontacjach Teatralnych (1996);  Złota Maska (krakowska) dla przedstawienia Opis obyczajów II (1997); nagroda za reżyserię Obywatela Pekosia w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie w IV Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (1998) oraz Proroka Ilji w Teatrze Nowym w Łodzi w VI edycji tego konkursu (2000); Złoty Yorick za najlepszą realizację sztuki Shakespeare’a w sezonie 2000/01 dla Króla Leara w Teatrze Nowym w Łodzi (2001); nagroda za reżyserię Proroka Ilji w Teatrze Nowym w Łodzi na I Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu (2001);  nagroda za adaptację tekstu i reżyserię Trans-Atlantyku w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie na VIII Międzynarodowym Festiwalu Gombrowiczowskim w Radomiu (2008).