Miłość do życia

„Małe cnoty" Natalii Ginzburg stanowi zbiór esejów dotyczących wszystkiego, co bliskie ludzkiemu doświadczeniu. Indywidualność opisywanych wspomnień przeplata się w nich bowiem z refleksjami dotyczącymi uniwersalnej kondycji człowieka oraz jego pozornie naiwnych prób odnalezienia szczęścia. Na kartach książki znaleźć więc można wiele smutku, melancholii, rozczarowania, ale i nadziei oraz życzliwości w stosunku do świata, innych ludzi, ale i do samego siebie.

Ginzburg z czułością prowadzi czytelnika przez niepewne wspomnienia utraconego życia. Z ciepłem opowiada o tym, co bliskie każdemu, a równocześnie tak indywidualne i ukryte w samotności jednostkowego doświadczenia. Jej miękka narracja uwodzi spokojem oraz dojrzałością, odkrywając przed czytelnikiem harmonię i bliskość ludzkich uczuć oraz emocji.

„Małe cnoty" to książka, która od pierwszych chwil otula czytelnika melancholijnym spokojem, równocześnie ukazując mu pozornie zakryte piękno zdarzeń. Autorka snując swoje opowieści sięga zarówno do doświadczeń bezosobowych, szarych dni, ale i do momentów, gdy świat wydawał się rozpadać, a wartości jawiły się jako cyniczne kłamstwa. Wszystkie te jednak zdarzenia opowiedziane zostają z perspektywy osoby, która bezustannie stara się kochać życie, a co za tym idzie, codziennie na nowo uczy się akceptować rzeczywistość z jej pięknem i okrucieństwem.

Ginzburg w każdym z esejów podarowała czytelnikowi cząstkę siebie, mały fragment własnego życia oraz swoich odczuć i emocji, w których odnaleźć można odbicie własnej duszy, jej niepokojów, smutków, ale i małych radości oraz nadziei.

Tematem przewodnim książki są bowiem zagadnienia bliskie każdemu z nas; problem relacji międzyludzkich, kwestia wyznawanych cnót i wartości, pracy, przymusu odnajdywania się w obcej nam rzeczywistości, czy codziennego odnajdywania w sobie miłości i życzliwości. Wszystkie z poruszanych zagadnień ujmowane są z perspektywy dojrzałego dystansu, co pozwala czytelnikowi łagodnie skonfrontować się z tymi problemami i odnaleźć w sobie spokój i akceptację jednostkowo-uniwersalnego losu.

Łagodna i pełna życzliwości narracja „Małych cnót" sprawia tym samym, że zawarte w nich słowa urzekają delikatnością, stroniąc od ociężałej pompatyczności czy autorytarnych tez. Ginzburg z pełną nostalgii delikatnością dobiera słowa, które nie tylko przynoszą spokój i ukojenie, ale uczą również dostrzegać piękno w prostocie oraz autentyczności.

„Małe cnoty" są zatem książką, która - w nienarzucający sposób - łączy w sobie zarówno elementy self-help'u, jak i self-care'u. Jest to dzieło, które nie tylko odkrywa przed czytelnikiem uniwersalność ludzkich losów, ale i uczy dystansu oraz życzliwości do siebie i innych.

Ginzburg w subtelny sposób ukazuje czytelnikowi, jak ważna jest akceptacja samego siebie oraz swoich słabości. To uznanie samego siebie prowadzi bowiem do życzliwości i akceptacji drugiej osoby. Również pasja stanowi dla autorki istotną oś ludzkiego życia. Bez samoakceptacji swojego powołania, człowiek zatraca się w nieudolnych mrzonkach i próbach dostosowania. A jak pisze Ginzburg to „(...) miłość do życia rodzi się z miłości do życia", aby jednak móc pokochać swój los, wpierw należy go zaakceptować.
__
„Małe cnoty" tym samym należą do grupy książek, które zostają w czytelniku na zawsze; budują go i wspierają, nie łudząc jednak naiwną szczęśliwością i brakiem cierpienia. Jest to niewątpliwie książka, która w swej skromności i prostocie zawiera ogromną mądrość, która połączona z miłością oraz życzliwością rozkwitnie w czytelniku, łagodząc samotności i dając nadzieję na odnalezienie piękna zarówno w świecie jak i w samym sobie.