Mowa urodzinowa
"Dziękuję tatusiu" - reż. Fred Apke - Teatr Druga StrefaUrodzinowa uroczystość może stać się okazją do wspomnień, jednak jakie są nasze wspomnienia? Bohaterem najnowszego spektaklu Teatru Druga Strefa jest czterdziestopięcioletni mężczyzna, który obchodzi urodziny w tym samym dniu, co jego osiemdziesięcioletni ojciec
Z tej okazji, podczas jubileuszowej uroczystości, pragnie wygłosić mowę. Prezentując fotografie z okresu swojego życia opowiada i wspomina. Spotkanie ma charakter bardzo uroczysty, jest obecna cała rodzina i jest szampan. Jednak im dłużej trwa spotkanie, im więcej wina pije mówca, tym bardziej jego język się rozwiązuje i sprawy, o których opowiada, nie koniecznie są wszystkim wygodne. W jego opowieści jest dużo bólu i cierpienia. Przełamuje tabu i tym samym, po czterdziestu pięciu latach zaczyna mówić. To jak kolejne narodziny. Wylewa żal i gorycz, jego słowa są jak lawina, wylewają się z jego ust niepohamowane.
Tytułowe słowa brzmią już na koniec spektaklu sarkastycznie. Przez tę opowieść, w tym potulnym i wycofanym mężczyźnie, puszczają napięcia i przede wszystkim milczenie. Jesteśmy świadkami niezwykłej przemiany bohatera, w którego wcielił się Sylwester Biraga kreując postać wielopłaszczyznową, ciekawą i wiarygodną. Jego monolog jest zajmujący, choć miejscami monotonny, długi i męczący. W pewnym momencie też przewidywalny, jednak wydaje się to być celem zamierzonym, wpisanym w konwencję długiego, urodzinowego spotkania.
Monodram Freda Apke to opowieść dowcipna, wzruszająca i przewrotna. Jak mówi autor i reżyser w jednej osobie, powstała na podstawie historii zaczerpniętych ze wsi, w której się wychował. I to być może też stanowi o jej sile. Twórcy tego widowiska uprzytamniają, jaka jest siła słowa, także w teatrze. Moc ma też to, że jako widzowie stajemy się po części uczestnikami urodzinowego spotkania. Nie tylko dlatego, że do nas też zwraca się bohater, ale również dlatego, że część widzów usadowiono przy stole urodzinowym. Tylko czy to wygodne być członkami takiego przyjęcia?
