Na scenie jest przyjemnie, jak w klatce

- Chcieliśmy opowiedzieć w tym spektaklu, że alkoholizm jest czymś obcym. I wbrew pozorom nie jest to choroba ludzi biednych i wykluczonych lecz coś, co dotyczy nas wszystkich. I dlatego mamy trochę bajkową konwencję, dzięki której staram się pokazać, jak alkohol nas uwodzi i pozwala nam się lepiej poczuć. Na scenie jest niby przyjemnie, aktorzy są blisko widzów, a tak naprawdę wszystko to przypomina klatkę - powiedziała reżyserka "Ciągu".

Publiczność podczas spektaklu będzie siedzieć na sofach i kanapach, które będą stanowić jednocześnie element dekoracji sceny.

Zdaniem Marciniak, alkoholizm to wciąż poważny temat w dzisiejszej Polsce, który warto przełożyć na język teatru. - Po zmianach systemowych pojawiła się w kraju kultura wina. I mamy wrażenie, że otwierając butelkę wina czy piwa, już nie pijemy alkoholu. To bardzo zgubne poczucie - dodała.

- Nie chcemy jednak tym spektaklem uprawiać żadnego moralizatorstwa i stawiać prostych tez; próbujemy raczej zmierzyć się z rzeczywistością, tak jak ją postrzegamy - zastrzegła reżyserka.

Jedną z ról - Kataklizm - odgrywa w spektaklu Katarzyna Figura, która po przeprowadzce z Warszawy do Gdyni w listopadzie 2013 r. zasiliła zespół aktorski Teatru Wybrzeże w Gdańsku. W marcu tego roku wystąpiła w przedstawieniu "Wyspa Marivaux" Pierre'a de Marivaux w reżyserii Iwo Vedrala.

W spektaklu "Ciąg" Figura występuje na scenie z maską królika.

- To ciekawy zabieg. W jakiś sposób nawiązuje do wizji filmowych Davida Lyncha. Ciało ludzkie ze zwierzęcą głową kojarzy się też z "Folwarkiem zwierzęcym" George'a Orwella. To spotwornienie i wynaturzenie, a jednocześnie coś, czemu można przypisywać jakąś mądrość i pewnego rodzaju dzikość - powiedziała aktorka.

Oceniła, że jej postać symbolizuje "końcówkę, ostateczność, desperację, śmierć, załamanie, żal po straconym życiu".

- Na scenie jestem esencją tego wszystkiego, do czego człowiek jest zdolny sam siebie doprowadzić i innych. Jestem najczarniejszą stroną duszy ludzkiej. W spektaklu dokonujemy pewnego rytuału, procesu poznawczego, kim jesteśmy, co się z nami dzieje, kiedy jesteśmy razem i mamy usprawiedliwienie na to, żeby - jak to jest w tekście sztuki - "użyć substancji". Jest to jednak inny wymiar, nie opowiadamy o tytułowym "Ciągu" w sposób 1:1 - dodała Figura.

Oprócz Figury w sztuce występują także: Małgorzata Brajner, Agata Bykowska, Katarzyna Dałek, Piotr Biedroń, Michał Jaros, Krzysztof Matuszewski, Agnieszka Szczepaniak i Sara Bergmann. Grają oni anonimowe kobiety i mężczyzn, w wieku od około 20 do 50 lat.

Scenografię i światła w spektaklu przygotowała Katarzyna Borkowska, za ruch sceniczny odpowiada Izabela Chlewińska. Muzykę skomponował Piotr Kubiak.

28-letni Michał Buszewicz jest studentem Wydziału Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST i absolwentem specjalizacji dramatologicznej Wiedzy o Teatrze Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jest autorem tekstów: "Zbrodnia", "Proces berentyzacji", "Bohaterki", "Misja (Wojny od których uciekłem)" oraz "Piotruś Pan".

Współpracuje jako dramaturg z Eweliną Marciniak, z którą zrealizował oprócz wymienionych sztuk również "Nowe wyzwolenie" Stanisława Ignacego Witkiewicza w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej, "Kobietę z przeszłości" Rolanda Schimmelpfenniga w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym im. J. Słowackiego w Koszalinie, "Amatorki" Elfriede Jelinek w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, "Skąpca" na motywach Moliera w Teatrze Polskim w Bydgoszczy oraz czytanie performatywne "Mocarza" wg Stanisława Brzozowskiego w Instytucie Teatralnym.

Ewelina Marciniak ma 30 lat. Jest studentką V roku reżyserii krakowskiej PWST oraz absolwentką dramatologii i europeistyki UJ. Za wyreżyserowanie "Zbrodni" Buszewicza otrzymała nagrodę na 17. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej i 11. Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy. Za "Nowe wyzwolenie" zdobyła natomiast główną nagrodę na 2. edycji Koszalińskich Konfrontacji Młodych m-teatr.